poezi nga zemra

A mendon per mua ???


A mendon per mua
sikur une per ty
malli qe kam ne zemer
me shihet ne syy


Qdohere veq per ty
kjo zemer mendoi
por bashkimin tone
zoti nuk e lejoi


ne keto qaste pikllimi
ende mendoj per ty
mendoj per nje bashkim
dhe per nje dashuri


mendoj me shpirt
mendoj me gjith zemer
per mua je ti nje dhe
e vetmja femer

Endrrat dhe hija ime


ti je ëndrra qe ëndrroj ti je shpirti qe me mban
te takova dhe me ike tash te ndjej qe ste kam pran
ti je shpirti qe m'frymon fryma jote gjall me mban
ti je hana qe ndricon rrezet tua drit me bajn

ti je djell qe ngroh cdo gje edhe ngroh shpirtin tim
ne munges sot kam driten kur ti gjindesh ne mergim
a thu shpirt ti sot kënd nxen pse me ftof trupin tim
nuk je akull qet me ngrish por ti ftof gjakun tim

mos mos moj bukuroshe mos me thuaj se s'me do
sot kur krejt me perfitove pse me ik e me mallko
mos oh djell mos ma kthe shpinen mos me le te ngrihem gjall
mos o hen mos ma ndal hijen vetem hijen ne shoqri kam

hija ime me je ti ti me ndjek hapat pa ndal
sot kur un rrij i ulur ti mbi kok a thu pse qan
hec o shpirt me perqafo me puth buzet dhe me shtrego
mos me thuaj se s'me don kur e din se me takon

ti je ëndrra qe ëndrroj dhe reale sonte je
ti je djelli qe me ike sot perseri mu me nxe
ti je hëna qe u largove edhe terr krejt mu ma ben
ti je hija qe me ndjek perfitove shpirtin tëm

Ndaj syve te ty
Valet e detit skan ngjyre
Ndaj zerit tend te embel
Era qe fryn nuk degjohet.



Ti je nje deshire magjike
Qe cdonje deshiron te kete
Deshira ime u plotsua
Se te kam ty per jet.




Ti je nje ender e nates
Shum here per ty enderoj
Kur vjen ne endren time
Dije se shum te dashuroj


Ne kengen e bylbylit
Emrin tend e degjoj
Ne bukurin e qjellit
Ftyren tende e shekoj.

Vall pse nuk me don


Sa her qe te shoh ty
syte me mbushen me lot
dhe ather e pyes veteveten
valle pse nuk me don

kur je me te rryges
behesh qe sme sheh
dhe i harron puthjet
qe dikur mi dhe

sa her qe mbes vetem
ndalem dhe mendoj
se a esht e vertete
se po te pres une kot ?

te kam dasht bre djal
ma shum se vetveten e
tani ti me shkove e
zemren time e shkatrrove.

A mendon per mua ???


A mendon per mua
sikur une per ty
malli qe kam ne zemer
me shihet ne syy


Qdohere veq per ty
kjo zemer mendoi
por bashkimin tone
zoti nuk e lejoi


ne keto qaste pikllimi
ende mendoj per ty
mendoj per nje bashkim
dhe per nje dashuri


mendoj me shpirt
mendoj me gjith zemer
per mua je ti nje dhe
e vetmja femer

A edin se sa të du
një roman ta kisha shkru
në biblotek ta kisha qu
kurrë të marësh me lexu
e kupton se sa të du

J-u më pyetni Kënd e dua
U-h sa lehte pyetje për mua
V-etëm shkronjat e para lexoni
E-me një herë do ta kuptoni

Mos rri shum në mendime
se ta kum fal ty jetën time
Të kum than mos qaj me lotë
se ty të dua ma shum se krejt në botë

Kurrë malli të kishe mar
dhe un mos jam me ty
mbylli sytë dhe thirr
se un do të vij aty

Në mesin e natës
në terrin e zi
une rri i zgjuar
dhe mendoj për ty

Dëshiroj të shof me sy
të mos digjëm mall për ty
Sikur të ishe rreze hana
do të hy në dhomën tënde
Vetëm ta dish se sa të dua
Sdo të jetojsh asnjë orë pa mua

Zemrën ty ta dhurova
gjith natën pa gjum e kalova
Për ty un mendova
dhe krejt u tranova

Ti je shpres, ti je gzim
ti je loqka e shpirtit tim
Të kam hanë e të kam dritë,
të kam zemër të kam shpirt.
Mbes me shpres dhe me durim
qe të bëhësh shpirti im

Larg meje po jetone
zemra ime të kërkone
Qaj me lotë, une pa pushim
sa të dua shpirti im.

Me dorë të shkruaj
me zemër po vuaj
pse je larg meje
më le të vvetmuar.
Sa ditë të mërzitshme
sa natë të qetë. të shkruan
shpirti im se të don për jetë

Malli për buzët e tua po më kall
takimin me ty po e pres me mall
Eja mos më le me lotë në sy
se keto lotë po derdhën veq për ty

Një akull i ftoht buzët
qmi ka ngrir
vetëm puthjet tua
mund të mi shkrin

Zemra ime pikon gjak
jo nga shum por nga pak
Po vajton për dashuri
për mua dhe për ty

Zemra ësht e kuqe
e me shum kanalle
Të dua ty i dashur
me shpirt
e jo me hajgare

Larg meje je, në zemër të kam
prej zemrës ime smundësh me dal
Thikat i pranoj, plumat i duroj
po ndarjen prej teje as qe e mendoj

A mendon per mua ???


A mendon per mua
sikur une per ty
malli qe kam ne zemer
me shihet ne syy


Qdohere veq per ty
kjo zemer mendoi
por bashkimin tone
zoti nuk e lejoi


ne keto qaste pikllimi
ende mendoj per ty
mendoj per nje bashkim
dhe per nje dashuri


mendoj me shpirt
mendoj me gjith zemer
per mua je ti nje dhe
e vetmja femer

Malli

Malli per ty me ka marre
Nga large tingujt e kembanes degjoj
Mallin dua ta shuaj
Ne atdhe te shkoj

Malli per nenë e per baba
Malli per moter e vella
Malli per te dashuren voter
Malli per te bukuren sofer

Eh ta dini sa mall kam
Po te ishte etje do thante nje oqean
Eh ta dini sa me mungon
Po sikur te isha zog qe fluturon

Malli per Shqiperine
Ku kam kaluar femirine
Malli per ty i dashur atdhe
Do te vi une s`shpejti atje.

Jam ne dhe te huaj
Dhe mall per ty kam e shkruaj
Nje ze me bertit me coj nga gjumi
Hej vella ......mallit i erdhi fundi

Do te shkoj te takoj njerzit e mi
Atje ku kam flamurin kuq e zi
Atje ku te gjithe therasin Shqiperi
Aty ku malli im shuhesh ti.

Dua.....


Dua te largohem nga kjo amulli
Ku shpresa shpirtit je vetem ti
Dua te godas shpirtin e lige
Qe nga fillimi ne mbarim
Dua te largohem drej fatit tim
Ne qytetin e heshtur te ngrej nje shtepi
Me veten time te gjej prehje dhe kenaqesi.

Sa do te doja ty nje here te vetme te shikoja
Me syt e shkruar qe me fale ti, te veshtroja
Pse o zot nuk me fal vetem nje mundesi
Dot imazhin e saj nuk ma kthen dot ti?
Dua vetem nje dite ty ledhatoj
Dua per ty vetem nje kenge te kendoj
Nga gjumi i perhershem te çoj.

Pse ne endrra ti mua gjithmon me zhgenjen
Valle prehjen tek mua ajo e gjen
E di se nga larg me veshtron
Do te doja ti beja nje portret
Me vete ta mbaja perjet
E sa shume gjera une dua
Ti vetem dhimbje me fale mua.

Ty o Shoku im.

Po mare guximin tju tregoj
Nje poezi te vogel qe do tju lendoj
Te mitur ishim akoma te paditur
Me shpresen e vetme te uritur
Per nje gjendje me te mire
Large atdheut per te emigruar
Pake me bukur jeten per ta jetuar

I vogel ishte ti o shoku im
Kur more guximin te shkoje ne emigrim
Me syt e vegjel te shndritshem,
Dori ti per nje jete tjeter u largove
E ku ta dije ti se ku do te perfundoje

Po ju flas per shokun tim
Qe u rritem sebashku me mundim
Fati i zi ty te mori
Ne fund te detit te çoi
Atje qe shkruar fati jot
Dhe familjen e shoqerin ta mbushje me lot

Me vjen te qaj me ngasherim
Per ty o i dashuri shoku im
Qe dot nuk te erdha ne varrim
Dhe une si ty emigrova
Nje jete tjeter fillova
Larg familjes larg shoqerise
Po jo si ty qe ju trete pabesise

Motovedeta italiane ju mori jeten
Ate qe e kishit me te shtrenjten
Ahhh ky lajm i zi na hidheroi
Po shpresa…Dori do te jetoi
Se ti do te kishe shpetuar
E jo trupin ta kishin sakatuar…

Jeta

Sa e pavleshme eshte jeta
Dot mbeshtetje nuk gjeta
Flas per jeten time
Qe u rrita me mallengjime
O zot sa larg doja te shkoja
Deboren e bardhe te shikoja
Drejt vijave pa kufi
Aty ku shpirti im do prehej ne liri
Si foshnja me veshtrime
Si e dashura me ledhatime
Kur netve te shkreta
Me te bashkebisedoja

Kjo pra eshte jeta ime
Me nji dashuri
Qe nuk pati larmi
Me lulet e pranveres
Fytyra te reja veshtroja
Rrahje zemre tronditese
Ne dallget e deti valzojne
Me shpresen e vetme
Bregut tjeter te detit ti tregojne

Dashuria

Po shkruaj per te emblem dashuri
Aty ku shume njerez kan gjetur liri
Me zemren e fort si guri
Po shkruaj vargje pa kufi
Per ty e bukura dashuri

A ke veshtruar buzeqeshjen e nje femre
Qe pa dashur te vihet re ...ty ta dhuron
A e ke ndjekur shikimin tinxar te nje mashkulli
Qe i pamposhtur me shoket e tij po bisedon
Eshte aty midis jush engjelli i dashurise po ju ndihmon
Me shkronjat DASHURI tingellon
E bukur eshte ajo kur dy njerez i bashkon

Dashuria e lashte sa vete jetesa
Eshte e bukur e cmuar pa kthesa
Ndjehesh i lumtur kur dashuron
Dhe vetveten se kupton
Nje ndjenje e cuditshme
Brenda zemres reagon

Si filiz e vogel lind dashuria
Prej saj shtohet harmonia
Komplet trupin ta elektrizon
Me thoni pra njerez ?
A eshte bukur kur dashuron.

Mendoj

Mendoj per ty fantazoj
Dot se harroj
Diten kur te pash per here te pare
E bukur e sinqert pa mashtrime
Pran meje ecje ti dashuria ime

Mendoj sa shpejt u shua gjithcka
Per ty mendova se dashuria fund nuk ka
Po ja qe u gabova pa dashur
Zemren time trishtova

Mendoj se ska me rendesi
E kote e kote eshte tani
Gjithcka nisi si nje loje
Dhe shume shpejt perfundoj

Mendoj per castet e bukura
Kur ti ne krahet e mi fluturoje
Hidherimin ma largoje
Me fjale me puthje plot gezim
Mbushej Shpirti im

Mendoj per ty cdo nate
Cdo here qe shtrihem ne krevat
Mendja me ri tek ti
Dhe me veten flas si femi

Mendoj pa fund per ty
Mendoj se cdo gje ngeli aty
Aty ku nje puthje u tha
Aty ku nje vese shiu ra

Dashuria kaq e ka.

Aksidenti




Koke ulur ecja ate dite cdo cast mendoja se dicka do te ndodhte.Po nuk ishte kshu ishte flladi i eres qe me ledhatonte butesisht ftyren time te njome qe sapo kishte filluar te mbushej me qime nga ato qe me vone duhet te kujdesesh me nje madheshti te nje burri.
Si gjithnje ecja rruges per ne shkolle ashtu ashtu hop hop si nje femi i gezuar nga mosha e adoleshences qe cdo filiz i vogel luleje te duket sikur ben pjese ne boten tende plot kuptim.Por jo nuk ishte ktu komplet kuptimi i ktij tregimi te shkurter e dija se dicka e hidhur do te me ndodhte ne oret e von ate nates se erret si nje mankth i madh e ndjeja brenda vetes se ajo dite do te ishte shume e gjat e gjat aq sa do te me dukej e pafund.
Mbarova ato pak ore mesimi qe dikush ne moshen time i kalon neper kafenet e ish “Parkut Rinia” te tanishem dhe u nisa per ne shpi.Aty nga mbasditja e ndjeja se po mblidhej gjithcka reth qiellit dhe papritur do te godiste si nje rrufe mi koken time.Mbasi bera gjerat e perditshme te mbasdites ato ato capkenlleqet qe ben cdo adoleshent ne moshen 16 vjecare te pish cigare ne nje cep te rruges me shoqerine gjith ankth most e shef vllai i madh apo dikush nga familja dhe u ktheva ne shtepi.Ishte muzg nata sapo kishte rrene dhe isha strukur ne dhomen time dhe isha zhytur ne mesime gjoja por se kisha mendjen aty dhe po pikturoja, pikturoja thash jo ajo nuk qe nje pikture ishte nje kafke nga ato te tmerrshmet qe si duket ishte qepur ate dite dhe nuk po me lente te merrja fryme .Bebas trokiti dera e ndjeva se do te perballesha me nje njeri te kobshem por jo nuk ishte trokitje nga ato te perditshmet qe e ledhatojn apo e gezojn komplet familjen sepse tashme u plotesua.Deren e hapi tezja dhe pse vrapova si i cmendur se mendova se ishte vllai qe kishte shkuar ushtar ne ate kohe.Njeriu qe qendronte perpara portes stoic dhe i vrenjtur ishte shoku i babit Nesti duke pershperitur i tha tezes te vishej sepse gjyshi ishte rende me shendet dhe ndodhetj ne Spitalin Ushtarak por une nuk e besova e shikova ne sy dhe kuptova qe dicka nuk shkonte.Ishte ai mankthi i dites qe i kishte ardhur koha per tu plotesuar mbas 5 minutash qe u larguan me makine me dukej se nuk me nxente me vend shtepia.Binte nje shi i lehte rruges kur dola vrapova aq shume sa nuk e kuptova qe isha lagur per te halla qe ashtu si ne jetonte diku afer ne Ali Dem. I ngrysur sic isha i thash halles se me duhej bicikleta qe e kisha lene atje per arsye se ajo kishte shtepi private e ne pallat.E mora bicikleten te ciles i kishin rrene gomat dhe fluturova per ne spital ushtarak.Aty perpara me doli xhaxhai i cili me shtrengoj fort e pash qe ne sy kishte lot.Por prape nuk po kuptoja asgje kishte aq shume njerez te njofur sa u hutova per nje cast.Papritur pash tezen qe qante dhe me tha Babi ka bere aksident dhe eshte shume rende.Ashtu sic isha me lote ne sy ju luta aq shume zotit qe mos te me lente jetim per te dyten here dhe ai deshiren ma plotesoj.

Lamtumirë...!

Sot i lënduar prej gojve të liga…
që fjalët i bëjnë helm dhe plumba, sa herë flasin...
gjakpiresve që shpirtin e kanë si shtrigat
dhe në pritë qëndrojnë që njeriun ta vrasin...!

Sot, i lënduar prej nxënësve të djallit
që servilizmave u ushqyen në gjirizat e asaj...
dhe kurseve të errta veset ua mësojë...
që si bisha të sulën kundër të lirës, Fjalë !

Po shkojë në udhen time o mike të mira,
o miq të dashur sqendroj dot me kendej !

Të rrijë me ju e madhe ishte dëshira,
por në mesin tuaj paska ca Çakenjë...

Çakenjë që çirren si qenë të zgjebosur,
gjoksrrahjesh fudulle, inatit shtazarak !
Ata që pa turp me sharje e shpifje u sulën...
atyre qe fjalën dhe mendimin e kane të artë!

Po shkojë siç erdha, në heshtje pa fjalë !

Ju mirë mbetëshi o të mire, gezime paçi në jetë !
Unë erdha, por më falni se mbase gabim...
pasi nga strofa ua nxorra të tërbuarit...Çakejtë...!

Më falni mua, nëse lehjet e tyre ju trëmbin gjatë
Netve të vona, udhëve mërgimtare…
Ndjesë unë ju kërkoj, por ky është fati im…
Që gjithmonë arratisur të shkoj larg zuzarve…!

Më fal, o gjyshi im, o shëmbull trimërie…
Që gjakun ti ja fale lirise së atdheut !
Më fal ti mua sot pse hyra në një „valle“
Ku një gojë e ligë zemrën sec ma theu…!

Më vrau me ca fjalë, si armiqt e eger…
Që gjithmonë na shanë me racë e fis e farë
Oh` gjysh i shtrenjtë, nuk ish jo grek i vjetër
Por është kokë e këmbë, nga raca shqiptarë !

Më falë o fisi im, o mike, o shokë të mirë
Të gjithve falje unë sot ju, ju kërkoj !
Pse fati më takojë më një gojë të ligë…
Dhe mikun që ju njihni ai ashpër e lëndojë!



Po kthehem në gjirin tuaj o miqtë e mij të mirë,

tek ju o mike të bukura, sërish të ju këndoj...

si "Qielli" i mbushur më këngë e melodi

gjithë zerin tim dhe shpirtin sërish po ua dhuroj!



Lamtumirë ju motra e vllezër shqipëtarë
Që kohën e kaloni në internet…
Uroj që askush të mos ju vrasë me fjalë

Me fjalët helëm që vjedh njeriu gojë keq !

Per disa…

Të vegjel ne shpirt paskeni mbetur
te erret ne llogjike e ne mendime,
ju binjake te te njejtes semundje
qe peshtymen tuaj e merrni me lepirje !

Vite mbi supe plot keni mbushur
arrifshi dhe shume te tjera...
por mjerisht qe larg po u ndihet
e gojes e qelbur, era...!

Ju që merrni neper goje te tjeret...
ju si zedhënës të së ligës...
s`paskeni pune të tjera
në pragun kur koha u fiket...!

S`latë njeri pa sharje e pa fjale...
me shpifje e fyerje pa fund...
i lumi katundi i juaj qe shpetoje
kur ju, iu arratiset si llum...!

Urrejteje paskeni deri dhe per veten...
per fisin e juaj "gjelosh"...
"Dashuri" paskeni, gjer ne perdhunime
se ajo fjalë aq shume ju josh...!

Mbase ne jete keni provuar...
dhunisht te shijoni si lugate...
sa here qe jetes keni deshtuar
dhe ne dashuri kurre nuk rate...!

Ju prodhues te sharjes...
fallsifikator dhe shpifes te krahasimit...
nuk i shpetoni dot ironise se fatit
qe ju, ju hodhi ne krahet e deshtimit !

Deshtake ne çdo gjurme e fjale...
neper kohen qe dhunuat atehere
servilizmash tuaj te babezitur...
qe ju sillte te uritur dere me dere...!

Mjaft me, me kalbesirat qe hidhni
tutje tej udhve te kohes nder ne...
ju qe ne çdo fjale vajtoni sikur vuajtet dikur,
ju që e urreni hapur dhe kohen e Re...!

Mjaft më me ju qe na mbaheni "dikushi"
dhe çdo gje perpiqeni ta ironizoni...!
ju që në çdo fjale perseritni vetveten...
e për persekucione fallso vajtoni !

Ju vajtimtare qe shekullit silleni si zgjebarak
servile sistemesh, deshtake në qytetet e juaja,
deshtake në fshatrat e origjinës...
deshtake në miqesi, me gratë të deshtuar !

Kundërmon Erë qarku ku ju nuk meritoni te jeni
fjalet e juaja askujt nuk i interesojne!
As djalli vetë nuk ka deshirë të ju degjojë
ju që fjalë e ultë ju mban ere në gojë...?!

Bashke me ju...

Dhe une si ju zotit i lutem...
shpirtin artistit gjithmone te ja mbroje,
frymezimin e bukur, te emblen muzen...
nga zemerliqte gjithnje ta shpetoje...!

Shpirtin e bukur o zot shpetoje
si dhe fjalen e embel te njeriut te mire
nga gojet helmuese gjithmone largoje,
dhe ngreje atje lart, ne me te ndritshmin yll !

O zot, ti mbroje njeriun delikat...
buzeqeshjen e embel, jo, kurr mos e ngrije !

Si zemra e vashes qe dashuri fale...

mbeshtille me arome trendafilash te ri !

KUR PARA TEJE TRUPI IM

Kur para teje trupi im gatitet per ne qivur
Ti mos pandehesh se ky shpirt te bote e kalbur mbetet
Mos qa kur te me shohesh vdekur, dhe mos thirr “sa keq“
Sa keq kur ne enderr te harreses, kurban i territ mbetesh
Qivurin tim kur ta shikosh mos thuaj “ah me iku“
Midis vetmise se pashoqe ky shpirti im do mbetet
Kur ne varreza te me çosh ,percillmë por jo larg
Parajsa nis qe nga rrepira te fund i varrit mbetur
Mbarimin pe ti, po tani ringjalljen do shikosh
Dhe perendimi –diell e hene –si rob me turp do zihet
Atje ku anija te fanitet,shih ngjitjen perpjete
Ky shpirt qe iku ,rob i varrit-ne prehje do te mbetet
Ne pus nje kove po ta hedhesh, a smbushet gjer ne gryke?
Kur derdhi lot ne pus Jusufi, i shejteruar mbeti
Ti mbylle gojen pra ketu, ta celesh atje lart
Dhe klithma jote himn triumfi, e vrullshme do te mbetet

VARGJE KATERSHE DASHURIE

Nje kenge asaj i ngrita, po fort mu zemerua
Qe brenda vargut jeta ju shterua
“si te kendoj per ty?” ajo mu pergjegj
“ta mbyllesh bukurine ne varg nuk dua !”

ti mos pandeh se nuk brengosem me per ty
se hidherim nuk ndjej kur nuk te shoh ne sy
nga vere e dashurise sate kaq shume kam pire
sa dehur jam perjete me dashuri

kush ka nje zemer e vogel qofte fare
larg teje nuk rri dot pa dashuri
po rrathe kacurrelash kur te çplekse
ne paste mend ,humbet dhe mend e tij

me e kendshme dashuria kur sjell mundim
nuk dashuron ai qe vuajtje s’afron
ti burre do te jesh po hodhe ne harrim
gjithshka,dhe dashurise jeten ja kushton

ajo si rubin –cdo gje ne te ndricon
shkelqime botesh qe si njoh –sjellin gezim
kureshtja t’ja di emrin s’me mundon
per bukurine e saj kam adhurim

te prita shume q’ahere kur u ndame
kujtova –do pendohesh,s’te mbaj meri
mezi durova ditet qe s’u pame
te vish se s’mundem me ,s’bej dot pa ty

i mencur qofsh ,harro dhe dashuro
si pluhur udhe behu,ne qiell ne banofsh
me pleq ,te rinj ,te liq,te mire,ti veten barazo
edhe gur shahu beju,mbretereshe a mbret qofsh

kur dashuria nis ,na sjell kenaqesi
gezime pa kufi na shtje ne gji
te mema dashuri u mbrujta une
ne shekuj paste drite e miresi

kjo njohja ime me nje tjeter ish nje rast
jo,zemren tjeter kujt s’ja kam dhuruar
prej qiesh dielli kur largohet ,pushon nje cast
ne vend te tij perpara meje qiririn ka afruar

ende s’ta nxorra malle ,shoqe e dashur
do deshiroja prape uen embelsi
edhe nje fije bar mbi varr,i rritur
besnikeri do ruaj per ty

Dëshira




Dashnori din vetëm për përulje ngase zgjidhje tjetër nuk ka
Në mbrëmje përvidhet në oborin tënd ngase zgjidhje tjetër nuk ka
Tretet të puth çdo kaçurelë të flokut tënd, mos u kërcno ngase zgjidhje tjetër nuk ka
Me zjarrin e dashurisë ndaj teje ai digjet të thej grilat e shpirtit të vet
Ngase zgjidhje tjetër nuk ka.

Dashuria pyeti të dashurin, “Mos vallë e do vetën më shumë ngaqë më do mua?”
I dashuruari u përgjigj: “Unë kam vdekur në veten time tani jetoj për ty
Jam zhdukur nga vetja dhe atributet e mia jam i pranishëm vetëm për ty
I pata harruar dituritë e mia por duke të njohur, u bëra dijetar
E kam humbur gjithë forcën time ndërsa tani, jam nga fuqia yte.
E dua veten, ah sa të dua, sa të dua, veten e dua.

Jam dashuria yte, rri në vështrimin tim, se do të hap portën e shkëlqimit
Eja pusho me mua le të bëhemi fqinj, si yjet.
Ti je fshehur aq gjatë duke u endur pafundësisht në detin e dashurisë sime
Megjithatë, ti gjithmonë ke qenë i lidhur për mua
I fshehur, zbuluar në të dukshmen dhe të padukshmen

Jam jeta vet, ti ishe i epuri pas një pellgu të vogël
Jam Oqeani dhe shqetësimi i trazuar i tij
Eja zhytu me mua, braktise këtë botë të erësirës
Qëndro me mua se do të hap portën e dashurisë

Të dëshiron më shumë se haja e pija
Trupi im, ndjenjat e mia mendja uria ndaj shijes tënde,
Mund ta ndjej praninë tënde në zemrën time ndonëse ti i takon të gjitha botërave
Do të pres me ëndje të heshtur vetëm për një gjest, një shkëndijë prej teje

A mendon per mua ???


A mendon per mua
sikur une per ty
malli qe kam ne zemer
me shihet ne syy


Qdohere veq per ty
kjo zemer mendoi
por bashkimin tone
zoti nuk e lejoi


ne keto qaste pikllimi
ende mendoj per ty
mendoj per nje bashkim
dhe per nje dashuri


mendoj me shpirt
mendoj me gjith zemer
per mua je ti nje dhe
e vetmja femer

Une jam ajo qe vuaj
Ajo qe per dashurin tone shkruaj
Ajo qe ende gjdo gje kujtoj
Ajo qe ty don te harroj

E ti ti ike pa fjal
S'munda te te ndal
Por tani kam kuptuar
Se kisha gabuar
Ne ty qe jam dashuruar!!!