Përmallime dhe vuajtje Shpirtërore - Poezi... (© Saimiri)

Te kuptoja qarte e nderuar Sorkadhe, per te gjitha keto qe thua, dhe te jap plotesisht te drejte.
Dua te te bej te kujtoj dicka qe edhe ti edhe gjithkush tjeter e din fare mire; Qe askush nuk e ka qejf dhe nuk e mirepret ne jeten e tij/ saj vuajtjen apo hidherimin, por per fat te keq kjo eshte nje dhurate e jetes, dhe nuk mundemi qe ta refuzojme aq kollaj, pasi edhe ne qofte se e refuzojme, ajo serish aty do te mbetet. E vetmja gje qe mund te bejme, eshte qe sikurse e the edhe ti vete me lart, ti qendrojme kunder dhe ta luftojme me cdo force...

Sinqerisht:
Saimiri...

LARG NË KURBET!...


Tani ndodhem larg, larg në kurbet,
ku pa masë vuan, kjo zemër e shkretë!
Malli më djeg e më përvëlon si flakë,
e syri lotët si ndalon dot aspak!

Gjumë s'po bëj dot asnjë natë,
se ëndërrat s'po më lënë rehat!
Me shpiejne tutje, atje në vendlindje,
dhe sapo i hap sytë, mbytëm në dhimbje!

Ilaç nuk po gjej, t'a qetësoj pak veten,
ndaj ditë e natë në heshtje po tretem!
Ngushullimi dhe shpresat morën arratinë,
këtu në tokë të huaj, në të ziun mërgim!

E errët qenka jeta, ashtu sikurse nata,
në këto rrugë kurbeti, këto rrugë kaq të gjata!
Vuajtjet dhe hidhërimet aspak s'paskan mbarim,
për mua të mjerin, këtu larg në mërgim!!!...

© Saimir Murati...

Londër: Prill.2007

Tonii shkruajti:

:thankyou: Tonii

..
urime lol ,po shume prekese qenkan :(

Tironci shkruajti: ..
urime lol ,po shume prekese qenkan :(

Faleminderit i nderuar Tironci, por sikurse edhe e permenda edhe pak me lart ne nje replike me Sorkadhen, me te shumten e rasteve realiteti eshte i hidhur dhe prekes.

Sinqerisht:
Saimiri...

EMIGRIMI QOFTË MALLKUAR !!!...


Datën tetë Korrik,
me shpirtë e kam mallkuar!
Pasi nga shtëpia,
atë ditë jam larguar!

E lashë nënën me lot në sy,
kur mora rrugën e kurbetit!
E zemra m'u nda në dyshë,
mua të shkretit!

Babai kur u ndamë,
dorën mbi sup ma hodhi.
Kur lamtumirë i thashë,
loti ndër sy i rrodhi!

Motra dhe vëllai i vogël,
me perqafuan fort.
Pa reshtur i'u rridhnin lotët,
e s'po më ndaheshin dot!

Kur oborrin e kalova,
për herë të fundit i pashë!
Me mall të madh e dhimbje,
të gjithë pas i lashë!

Tek makina kur dola,
po më prisnin shokët e mi.
Me zë të mekur i'u fola,
e me lot në sy!

Me të gjithë u ndava,
e me mall u përqafuam.
Ata fort më shtrënguan,
e rrugë të mbarë më uruan.

Isha tepër i tronditur,
për fatin tim të zi!
Larg, shumë larg po ikja,
ku do të mbetem i vetëm përgjithnji!

Po përse vallë o Zot,
përse kaq rëndë, më ndëshkove?!
Përse më bëre, të derdh lot,
përse nga prindërit më largove?!

Ditë e netë me radhë,
u enda rrugëve pa pushuar!
Pa ngrënë e pa pirë,
ditë të tëra kam qëndruar!

Ngado që unë shkova,
e kisha zemrën të thyer!
Mes njerëzve të huaj,
gjithmonë u ndjeva i fyer!

Emigrimi qoftë mallkuar,
mallkuar qoftë dhe fjala emigrant!
Se përgjithnji të bën të vuash,
e zemrës vetëm i shton plagë!

Shkakton plagë të rënda,
që kurrë s'mundesh t'i shërosh!
Gjithmonë do të rënkojë zemra,
sa herë që t'i kujtosh!

Këtu larg në tokë të huaj,
i vetëm jam pa asnjeri!
Mallin e zemrës s'mund ta shuaj,
e loti s'më thahet ndër sy!

Emigrimi qoftë mallkuar,
i mallkuar qoftë përjetë!
që s'na la me e shijuar,
sadopak këtë jetë të shkretë!

© Saimir Murati...

Londër 2003

Suksese saimir sapo i lexova poezit disa edhe jan shum te bukura edhe te bera me shpirt

Doriana shkruajti:Suksese saimir sapo i lexova poezit disa edhe jan shum te bukura edhe te bera me shpirt

Faleminderit shume Doriana, per kohen e vene ne dispozicion per te lexuar vargjet e mia dhe per fjalet e embla miqesore.

Sinqerisht:
Saimiri...

PRINDËRIT...

Sa shumë dëshirë që kam,
tani t'i kisha pranë.
Më të shtrenjtit në jetë,
nënën dhe babanë...

Ah, sikur t'i kisha pranë,
e bashkë me ta une të jetoja.
Ndoshta vetëm atëherë unë i mjeri,
jetën do të mundja ta shijoja.

Por ja që fati im i zi,
një gjë të tillë s'ma lejon!
Më len këtu larg e në vetmi,
ku shpirti vazhdimishtë vajton!

Vajton ky shpirti im,
e lotët aspak nuk shterojnë!
Për prindërit e mi të dashur,
që pa masë po më mungojnë!

Tani që larg prindërve jetoj,
më duket vetja si jetim!
Mundohem që plagët t'i shëroj,
por këto plagë s'paskan shërim!

Kur ato s'i kam pranë vetes,
asgjë tjetër për mua s'ka vlerë!
Larg tyre e ndjej veten,
sikur jetoj në skëterrë!

Pa nënën dhe babanë,
nuk po mundem të jetoj!
Pasi janë të vetmit në botë,
që shpresat e jetës m'i shtojnë...

© Saimir Murati...

Londër 2003

DASHURI NË MËRGIM...


Prej vendlindjes kur u largova,
sapo qeshe njohur me ty!
Shumë larg saj unë emigrova,
sëbashku me të tënden dashuri!

E dija që do të më mungoje,
por ja që ky qe fati im!
Për aq kohë që do të ndodhem larg,
do të të kujtoj me mallëngjim.

E di që shumë të lëndova,
por të lutem e dashur më fal?!
Edhe përse larg teje shkova,
do të të dashuroj gjer sa të jem gjallë.

Këtu ne tokë të huaj ku jam,
për ty mendoj o shpirti im.
Mallkoj mërgimin që n'a ndau,
ne të dyve dhe dashurinë!

Ç'do ditë e re që vjen,
më sjell më shumë mall për ty!
Për ç'do natë në ëndërr të shoh,
e gjumë s'po më bie ndër sy!

E ndjej veten fajtor,
që të lashë ty në vetmi!
Ndaj besomë e dashur, se nuk do vdes,
pa u kthyer edhe njëherë tek ti...

© Saimir Murati...

Londër; Prill-2004

Guri Bardhë...
(Për fshatin tim të lindjes...)

Gurra përsipër pareshtur, nga zemra e malit buron.
Uji saj i ftoht, derdhet bollshëm përposht fshatit.
Rrugët dredha dredha, lart e poshtë gjarpërojn.
I lart porsi kështjell, ngrihet mbi luginën e Matit.

Bukuri e vlera të rralla, ruan ndër shekuj me radh.
Ashtu njihet e mbahet, që nga kohët më të lashta.
Rrafshit të malit shrihet e ngrihet lart Guri Bardh.
DHe dielli në mëngjes kur lind, e ndriçon në ball.
Është ky pra, fshati ku u linda, dhe për të ndjej mall.


© Saimir Murati...

Londër, dt. 15.Shtator.2010

I BURGOSURI...

I shtrirë mbi një dyshek të vjetër,
e i mbuluar me një batanijë të palarë!
Në burg po e kalon fatziu jetën,
në ndjenja e në zemër i vrarë!

Këmbë e duar i prangosur,
e i mbyllur në një të errët qeli!
Gjithnjë në shpirtë i brengosur,
për aq shum të vyerën liri!

Me sy aq shumë të uritur,
për një të vetme rreze dielli!
Trup e shpirtë i rraskapitur,
dënimin po vuan i mjeri!

Ngado që sytë i drejton,
shikon vetëm mur e hekura!
Gjatë s'po mundem të jetoj,
se shpresat tashmë i ka të vdekura!...

© Saimir Murati...

Londër. Maj.2004

Me keto vargjet e tua..me ke prek shpirtin.

Suksese!

Ermelinda shkruajti:Me keto vargjet e tua..me ke prek shpirtin.

Suksese!

Shpresoj qe te ta kem prekur e shpirtin e bukur per mire dhe jo per keq...

Gjithsesi te falenderoj per komplimentin qe me bete dhe njekohesisht me duhet qe tju them qe edhe ju thurni vargje mjaft bukur, me aq sa kam vene re une nga nje poezi qe keni postuar ketu ne forum.

Sinqerisht:
Saimiri...

PËRSE ?!...

Përse e braktise buzën,
që vetëm ty të qeshi?!
Përse e braktise zemrën,
që vetem ty të deshi?!

Përse e mbushe me lotë,
syrin tim të zi?!
Të lutem vetëm më thuaj,
përse e braktise këtë dashuri?!...

© Saimir Murati...
Guri i Bardhë, 2002

Martesa e Djalit...

Si kurrë ndonjëherë më parë,
prindërit sonte po gëzojnë.
Pasi djalin e tyre të parë,
sonte po e martojnë.

Farë e fis i madh,
e shumë shoqëri.
Janë ftuar këtë natë,
të marrin pjesë në gosti.

Banketi është mbushur,
plot për plot me dasmorë.
Dhe të gjithë pa reshtur,
urojnë djalin tonë.

I zoti shtëpisë po flet,
me mikrofon në dorë.
Dhe të ftuarve në banket,
mirëseardhjen i'u uron.

Dasëm e madhe ka filluar,
e muzika po kumbon.
Kënga e vallja s'ka të ndalur,
për nder të djalit tonë.

Në këtë festë të madhe,
dridhen muret e shtëpisë.
Kur djali futet në valle,
me kostumin e dhëndërrisë.

Të trashëgohesh o bir,
uron babai dhe nëna.
Të kesh jetë të lumtur
dhe plot dritë si hëna.

Dhe ja tani vallen,
po e tërheq babai.
Pas tij vijnë me radhë,
nëna, motra dhe vëlai.

Orkestra seç e mori,
një këngë të dhëndërrisë.
Të lumtur po vallëzojnë,
gjithë njerëzit e shtëpisë.

Të gjithë futen në valle,
një nga një me radhë.
Nga gëzimi po kallen,
i vogël e i madh.

Dasmorët pa pushim,
kërcejnë e ngrejnë dolli.
Urimet s'kanë mbarim,
për çiftin tonë të ri.

Prindërit e dhëndërrit,
ndjehen shumë krenarë.
Për martesën e djalit,
dhe nusen që kanë marrë.

Tani i erdhi radha,
valles kryesore.
Ku dhëndërri do të vallëzojë,
me nusen dorë për dore.

Në mesin e dasmorëve,
dhëndërri me nusen vallëzon.
Si hëna në mes të yjeve,
çifti i ri sonte po ndriçon.

Një valle madhështore,
çifti seç po hedh këtë natë.
Dhe shaminë e beqarit,
dhëndërri po e djeg flakë.

Dalë ngadalë dhe dasmës,
fundi po i vjen.
Prindërve të djalit,
fytyra i'u shkëlqen.

Dhëndërri jonë me nusen,
si dy pëllumba ngjasojnë.
Që nga ky moment të dy,
një jetë të re do të fillojnë.


© Saimir Murati...
Londër, Gusht. 2004

LARG NGA TI...

Të thashë mbrëmë që sot do iki,
në një udhëtim të gjatë.
Por kurrë s'do të të nxjerr nga shpirti,
do të të kujtoj ditë e natë.

Do ta ndjej shumë mungesën tënde,
atje në tokë të huaj!
Ndaj sa herë do më biesh ndër mendje,
malli zemrën do ma bluaj!

Atje ku i vetëm do qëndroj,
do të më kujtohen takimet tona.
Me zemër të vrarë do nis të lotoj,
për ty deri në orët e vona!

Nga të gjitha gjërat e tua,
vetëm fotografinë do mund të mbaj!
Kur të më kujtohet fjala jote "Të Dua",
fotografinë tënde me lot do t'a laj!

Atëherë s'do të kem asnjë mundësi,
t'i përkëdhel flokët e tua të gjata!
Por do të pres një letër nga ti,
të shkruar me shkronja të arta.

Buzët tua si mjaltë të ëmbla,
do të më mungojnë për ç'do natë.
Nga zjarri do të më digjet zemra,
dhe nuk do të bëj kurrë rehat!

Nuk do të mund ta shtyj dot jetën,
atje në tokë të huaj e në vetmi!
Ndaj besomë se nuk do të vdes,
pa u kthyer edhe njëherë tek ti...

© Saimir Murati...

Guri Bardhe; Shkurt - 2002

MIQËSIA E VJETËR...

Këtu në tokë të huaj,
e mora unë një letër.
Që ma kish dërguar,
një miku im i vjetër.

Letra vinte nga larg,
këtu në dorën time.
Në brendësi mbante varg,
plot të bukura kujtime.

Me nostalgji e mall të madh,
letrën unë e lexova.
Ndërsa kurbetin që na ndan,
me shpirtë unë e mallkova!

Këtu larg ku jam,
më mungon ajo miqësi!
Mallin që për të e kam,
s'e shuaj dot as me raki!

Miqësia jonë e vjetër,
kurrë nuk do të tretet.
Nuk e zëvendëson gjë tjetër,
e tillë përjetë do të mbetet...

© Saimir Murati...

Londër; Korrik - 2004

E PABESË...

Të dua më the,
dhe si era shkove!
Të prita që të ktheheshe,
por ti as që u kujtove!

E pabesë u tregove,
nuk u bëre më e gjallë!
Me një tjetër shkove,
për mua s'pate aspak mall!

Ti ike përgjithmonë,
e zemrën time e copëtove!
Harrove dashurinë tonë,
dhe as falje s'më kërkove!

Prej meje kur u largove,
as lamtumirë s'më the!
Si vallë se paskam kuptuar,
që kaq e pabësë ti je?!

Më vrave ç'do ëndërr,
më mbyte ç'do shpresë!
Ndaj mos mendo se më gjatë,
për ty unë do të pres!!!...

© Saimir Murati...

Guri Bardhe: 2002

Ermanda shkruajti:Sa deshire eshte kur shikon vargje te tilla edhe i lexon ......Shum te shkruajtura me zemer edhe me mendje suksese Saimiri edhe nga un nje lexuese e poezive

Faleminderit shume e nderuar Ermanda per komplimentet e tua miqesore dhe fjalet e embla qe shpreh kundrejt vargjeve te mia.

Sinqerisht:
Saimiri...

ËNDËRRA...

Një ëndërr shumë të bukur,
në gjumë e pashë unë mbrëmë.
Kur ti më erdhe si një flutur,
e pranë qënies time zure vend.

Duart m'i hodhe në qafë,
e lehtë në buzë më puthe.
Nuk më fole asnjë fjalë,
dhe si një hije sërish u zhduke!

Shpirtin se mbajta dot nga gëzimi,
që ti m'u ktheve përsëri.
Por ky gëzim zgjati vetëm pak çaste,
pasi kur ëndërra mbaroi isha në vetmi!!!...

© Saimir Murati..

Londër; Maj - 2004

TË HUMBA...

Nis të dal nga këto mendime,
por më duket e pamundur!
Mirë e kupton kjo zemra ime,
që tani ty të kam humbur!

Të humba ty pa dashur,
e tani nuk di ku të të kërkoj!
Edhe përse me zemër të plasur,
akoma për ty vazhdoj të mendoj.

© Saimir Murati...

Londër; Maj - 2004

Saimiri shkruajti:ËNDËRRA...

Një ëndërr shumë të bukur,
në gjumë e pashë unë mbrëmë.
Kur ti më erdhe si një flutur,
e pranë qënies time zure vend.

Duart m'i hodhe në qafë,
e lehtë në buzë më puthe.
Nuk më fole asnjë fjalë,
dhe si një hije sërish u zhduke!

Shpirtin se mbajta dot nga gëzimi,
që ti m'u ktheve përsëri.
Por ky gëzim zgjati vetëm pak çaste,
pasi kur ëndërra mbaroi isha në vetmi!!!...

Saimir Murati..

Londër; Maj - 2004

shume e bukur xemlaimee
shume e gjejne veten besoj ne te tilla vargje
urime saimiri xemlaimee

Flm shume Sorkadhja per komplimentet e tua miqesore.
Te uroj cdo te mire ne jete.

Sinqerisht:
Saimiri...

Te lumte Saimiri per keto vargje te shkruara nga ju..suksese...

leta shkruajti:Te lumte Saimiri per keto vargje te shkruara nga ju..suksese...

Faleminderit shume leta, dhe te jam shume mirenjohes per kohen qe ven ne dispozicion
per te lexuar dhe komentuar mbi vargjet e mia.

Sinqerisht:
Saimiri...

Saimiri me lejo te them se te gjitha poezite jo vetem ne forumin tim po edhe tek forumi jot me kan pelyqer shume sepse gjithmone kan nje domethenje suksese me tej yllo tytepuuth

Tapalushe shkruajti:Saimiri me lejo te them se te gjitha poezite jo vetem ne forumin tim po edhe tek forumi jot me kan pelyqer shume sepse gjithmone kan nje domethenje suksese me tej yllo tytepuuth

Te faleminderit shume Klea, mikja ime e nderuar, dhe me lejo qe te ta shpreh edhe njehere, qe gjithmone
komplimentet e tua miqesore dhe fjalet e embla qe me thua per poezite e e mia, me bejne te ndjehem
me te vertete i lumtur me derdhjen e ndjenjave dhe mendimeve te mia neper keto vargje, qe ju lexoni.

Sinqerisht me shume respekt:
Saimiri...

Me dhemb zemra...

Me dhemb zemra kur te shoh me sy,
e s'arrij dot trupin tend me dor t'a prek.
Me dhemb zemra, kur te therras me ze,
e ti s'me degjon, sikur une te jem i vdek.

Me dhemb zemra, me dhemb shum e mjera.
Por me kot dhemb, se ti kurre s'do t'a kuptosh.
Me dhemb zemra dhe kurre s'do qetesohet.
Sepse edhe ajo e di, qe kurre s'do t'a pranosh.

© Saimiri...
Londer, dt 5.12.2010

Ah jet moj jet...

Me lote ditet nje nga nje po ti laj.
Faqet e kohes qe po ti lexoj ne kurbet.
Vuajtjet, vetmin dhe mallin qe ne shpirt mbaj.
Ah jet moj jet e shkret.
Perse valle, keshtu paska qen e then.
Te te jetoj larg ne toke te huaj.
Larg vendlindjes time.
Si jetim rrugeve, pa bab e nene...

© Saimir Murati...
Londer - Dhjetor.2010

Larg...

Larg nga nena dhe babai.
Larg jetoj dhe vetem qaj.
Larg Atdheut, malli me ka marre.
Larg ne toke te huaj e ne shpirt i vrare.

© Saimir Murati...
Londer - Dhjetor.2010

Saimiri shkruajti:Ah jet moj jet...

Me lote ditet nje nga nje po ti laj.
Faqet e kohes qe po ti lexoj ne kurbet.
Vuajtjet, vetmin dhe mallin qe ne shpirt mbaj.
Ah jet moj jet e shkret.
Perse valle, keshtu paska qen e then.
Te te jetoj larg ne toke te huaj.
Larg vendlindjes time.
Si jetim rrugeve, pa bab e nene...

Saimir Murati...
Londer - Dhjetor.2010

merzitje shume merzitje shume merzitje shume
shkruni bukur dhe ndjeshem saimiri :luleperty58962

Faleminderit shume per komplimentin Sorkadhe dhe njekohesisht per kohen e vene ne dispozicion per te lexuar vargjet e mia te poezive.

Sinqerisht:
Saimiri...

Kur ty nuk te kam prane.

Kur ty nuk te kam prane.
Miku me i mire i vargjeve une jam.
Harxhoj kohen time me to.
I thur, rreshtoj, zbukuroj dhe perzgjedh.
Pastaj nje nga nje, ne fletet e bardha i hedh.
Fletet ne zarfe i mbyll dhe t'i dergoj nga larg.
Se s'i ndjehem pa ty, t'a shpreh ne c'do varg.

© Saimiri...
Londer - Janar.2011