Histori Dashurie .......... [ Te Verteta ]

First topic message reminder :

Vetëvritet pranë të dashurit të porsavarrosur

Vetevritet prane te dashurit te porsavarrosur
E Marte, 26 Prill 2005
Tragjedi
shekspiriane ne Tirane. Anxhelina Cerpja, shkoi dje pasdite ne varrin e
sapombyllur te te fejuarit te saj Altin Koci dhe gelltiti disa kokrra
helm duke iu bashkuar ne ate bote, njeriut te zemres. Altini, u vetevra
me cifte dy dite me pare, pasi po vuante shume, prej diabetit. Deshmite
ne vendngjarje dhe letra e viktimes

Sokol COBO

TIRANE -
Romanca e dashurise perfundon ne nje tragjedi per dy te rinjte e
dashuruar. Altin Koci dhe Anxhelina Cerpja jane vetevrare njeri-pas
tjetrit, pas nje grindje mes tyre. Gjithcka ka nisur dy jave me pare.
Altini pas nje semundje te pasherueshme vendos te prishe maredheniet me
Anxhelinen. Grinden dhe ndahen eprfundimisht. Por ne nje cast depresioni, diten e
shtune 24-vjecari vendos te vetevritet me cifte. Gjithacka ka qene
tragjike per familjen e tij, pasi vetevrasja u realizua ne banese. Trupi
u percoll per ne banese te fundit, diten e diele, nderkohe ne varrim
kishte mare pjese edhe Anxhelina. Por pak kush e priste se te njejtin
veprim do te merte edhe 22-vjecarja, duke ndryshuar mjetin e
vetevrasjes. Ne te tretat e te dashurit, vajza shkon te varri dhe qan,
nderkohe me vete kishte marre edhe nje helm. Pasi kishte pire nje sasi
te konsiderueshme, vajza prehet mbi varrin e te dashurit perjetesisht,
ndersa pas disa casteve familjaret e Altinit kane gjetur trupine e
pajete te Anxhelines dhe kane tentuar me te gjitha menyrat per ta sjelle
ne jete, por perpjekjet ishin te kota.

"Mbi varr edhe nje leter" Familjaret e Altinit, te cilet kishin shkuar per azhdisje mbi varrin e
te dashurit te tyre, gjate tentatives per sjelljen ne jete te
Anxhelines, gjeten nje leter, ku shkruheshin motivet e vetevrasjes.
Letra u gjend afer trupit te pajete dhe mbi varrin e 24-vjecarit.
Mesohet se letra e Anxhelines eshte lexuar nga te afermit, te cilet nuk e
kane bere publike. Ndersa burime nga Komisariati i Policise Nr.5 bejne
te ditur se vetevrasja e 22-vjecares ka ndodhur rreth ores 15.00, dhe
ngjarja ka ndodhur ne varrezat e Kamzes. Mesohet, sipas policise, se
vajza kishte shkuar e pergatitur, duke marre edhe helmin me vete.
Policia thote se ende nuk ka mesuar ne lidhje me helmin qe ka pire
vajza, duke ia lene ekspertizes mjeko-ligjore. Nderkohe te pyetur per
lidhjen midis dy te rinjve, familjet e tyre kane mohuar gjithcka, duke
cituar se nuk dinin asnje per ta. Vetevrasja e Altinit

Rreth kater dite me pare, diten e shtune,
Altin Koci, u vetevra ne shtepine e tij ne lagjen "Bregu i Lumit", ne
Kamez, periferi e Tiranes. Ngjarja ka qene e dhimbshme per familjene
tij, pasi 22-vjecari u vetevra me cifte ne dhomen e gjumit. Pas ngjarjes
u aludua nga familjaret fakti se Altini vuante nga nje semundje e
pasherueshme. Ai ishte me diabet dhe kishte nje plage qe nuk kishte
sherim. Semundjet qe kishte si dhe problemet me te dashuren, sollen edhe
vetevrasjen, e cila u pasua nga veteflijimi i Anxhelines, te dashures
se tij.


Vetevritet prane te dashurit te porsavarrosur
E Marte, 26 Prill 2005 Tragjedi shekspiriane ne Tirane. Anxhelina Cerpja, shkoi dje pasdite ne
varrin e sapombyllur te te fejuarit te saj Altin Koci dhe gelltiti disa
kokrra helm duke iu bashkuar ne ate bote, njeriut te zemres. Altini, u
vetevra me cifte dy dite me pare, pasi po vuante shume, prej diabetit.
Deshmite ne vendngjarje dhe letra e viktimes

Sokol COBO

TIRANE
- Romanca e dashurise perfundon ne nje tragjedi per dy te rinjte e
dashuruar. Altin Koci dhe Anxhelina Cerpja jane vetevrare njeri-pas
tjetrit, pas nje grindje mes tyre. Gjithcka ka nisur dy jave me pare.
Altini pas nje semundje te pasherueshme vendos te prishe maredheniet me
Anxhelinen. Grinden dhe ndahen eprfundimisht. Por ne nje cast
depresioni, diten e shtune 24-vjecari vendos te vetevritet me cifte.Gjithacka ka qene tragjike per familjen e tij, pasi vetevrasja u
realizua ne banese. Trupi u percoll per ne banese te fundit, diten e
diele, nderkohe ne varrim kishte mare pjese edhe Anxhelina. Por pak kush
e priste se te njejtin veprim do te merte edhe 22-vjecarja, duke
ndryshuar mjetin e vetevrasjes. Ne te tretat e te dashurit, vajza shkon
te varri dhe qan, nderkohe me vete kishte marre edhe nje helm. Pasi
kishte pire nje sasi te konsiderueshme, vajza prehet mbi varrin e te
dashurit perjetesisht, ndersa pas disa casteve familjaret e Altinit kane
gjetur trupine e pajete te Anxhelines dhe kane tentuar me te gjitha
menyrat per ta sjelle ne jete, por perpjekjet ishin te kota.

"Mbi varr edhe nje leter" Familjaret e Altinit, te cilet kishin shkuar per azhdisje mbi varrin e
te dashurit te tyre, gjate tentatives per sjelljen ne jete te
Anxhelines, gjeten nje leter, ku shkruheshin motivet e vetevrasjes.
Letra u gjend afer trupit te pajete dhe mbi varrin e 24-vjecarit.
Mesohet se letra e Anxhelines eshte lexuar nga te afermit, te cilet nuk e
kane bere publike. Ndersa burime nga Komisariati i Policise Nr.5 bejne
te ditur se vetevrasja e 22-vjecares ka ndodhur rreth ores 15.00, dhe
ngjarja ka ndodhur ne varrezat e Kamzes. Mesohet, sipas policise, se
vajza kishte shkuar e pergatitur, duke marre edhe helmin me vete.
Policia thote se ende nuk ka mesuar ne lidhje me helmin qe ka pire
vajza, duke ia lene ekspertizes mjeko-ligjore. Nderkohe te pyetur per
lidhjen midis dy te rinjve, familjet e tyre kane mohuar gjithcka, duke
cituar se nuk dinin asnje per ta. Vetevrasja e Altinit

Rreth kater dite me pare, diten e shtune,
Altin Koci, u vetevra ne shtepine e tij ne lagjen "Bregu i Lumit", ne
Kamez, periferi e Tiranes. Ngjarja ka qene e dhimbshme per familjene
tij, pasi 22-vjecari u vetevra me cifte ne dhomen e gjumit. Pas ngjarjes
u aludua nga familjaret fakti se Altini vuante nga nje semundje e
pasherueshme. Ai ishte me diabet dhe kishte nje plage qe nuk kishte
sherim. Semundjet qe kishte si dhe problemet me te dashuren, sollen edhe
vetevrasjen, e cila u pasua nga veteflijimi i Anxhelines, te dashures
se tij.

un kur kam qen ne klasen e 6 kam desht nji djal dhe pas disa kohesh paprit ai djal me lypi kalim dhe un e pranova dhe ja nisem kaluam bashk 4vite te plota.dhe kemi kaluar shum bukur ka qen dashuri shume madhe qe te gjith na merrshin lakmi por pas 4ter vitesh ju tregova familjes time per ate djal qe e dua teper por familja ime nuk me lejuan te jem me te ma bojshin nuk esht ai djal per ty um than ai esht djal i udhve te keqija por mua mi kish verbu dashuria per te syt e nuk e kam njoft se u dashurova marrzisht ne te por un nuk e kam dit se ai sa kish qen me mu ai me kish tradhtuar mua sdi sa her me shoqen e ngusht timen e un nuk e kam dit deri ni dit me tregoi ni kusheri fotot un e kapa kryt e desh u tranova por prap se prap un nuk mujsha te jetoj larg tina prap u ktheva kunder familjes time dhe u bashkova me ta por ni dit me erdhen do msit mem lyp edhe babi um fejoj me te por pa deshiren time.

- Kejt Pom vesin pse spo kesh.. pse po rrin ti i deshprum //
- pse pot rrin ftyra merzitshem edhe sun po flen n gjum //
- ej po shihet so bash mir diqka o ka um mungon //
- pom mungon 1 pjes e jetes qe diku larg jeton //

- teper shtir o jeta pa ty sdi sa pom beson //
- Tkom nThellsin e zemres tem shpirti po tKERKON //
- zot .. afroma ngat tja puthi doren e dhe syt //
- se lidhja jon o e pavdekshme kerkush smunet me myt //

- Plagen e zemres tem veq zoni jot qe e sheron //
- Po tbetona qe prej teje kurkush sun em largon //
- Je engjulli jem me shijen ma tmir t'Tortes //
- veq sa her qe po largohesh pom doket si fundi i botes //

- Maje mrenda nZemer se ti e din sa tdu //
- me ty nuk ngina qekjo etje kurr ska me mu shu //
- Jom lodhen me jet.. spo kom forc mo me jetu //
- Nsyt e tu e shof boten, e nBot i shof syt e tu //

kur isha i ri dhe lozja me gaz me nje vajze flokezeze ne dashuri rash e doja kete lule,me donte ajo si syte por shpejt e harrova dashurova nje te dyte.kaluan shume dite brunen e bukur me se pashe,dhe vazhdoja te lozja ,te lozja me gaze kur te miren bjonde ne zemer kisha prekur me vjen nje lajm i zi se brunja kishte vdekur.vrapoja neper pyje si ndonje i marre se brunen e bukur une e kisha vrare,une me kaq e rrwembeva me te puthura e mbulova dhe me e bashke ne var doja te shkoja,permbi varr te saj pashe famijen e saj dhe nje vajze floket i kish te zeza dhe syt si te saj.kaluan shume vite luet celin dhe vyshken por lulet ne varrin e saj kurr nuk do te prishen,cdo here kur shkoj te varri i saj lule i dhuroj si ate dite vere kur i thashe te"TE DASHUROJ".ate pervjetor te vdekjes se saj tek varri takova dy syt e saje shikoja lotet tek binin mbi varr dhe pashe aty nje vajze qe qante me malle:"DO TI LUTEM UNE ZOTIT NE QIELL TE ME SHPIE SE DASHURINE PRINDERORE UN KURR NUK E KAM NDIE.UN KURRE SE NJOHA BABIN TIM TE PASHPIRTE QE TY TA VYSHKU RININE E NDERSA MUA FEMIJERIN"tek i degjova fjalewt e saj ne gji e rrembeva te voglin femij qe floket e zeza mi kishte lene kujtim te dy bashke qanim mbi varrin e saj perseri i kujtoj i kujtoj me malle.dhe tani bredhim neper lendine ti dergojme nenes lule trendeline......kjo eshte nje histori e vertet

per dashurin njeriu te flase dit e nat nuk esht shum, isha nje vajs munt te them me shum te mira por fati njeriut ndryshon ashtu si me ndryshoi edhe mua jeten, bera 16 vjet ishaa shum e lumtur nuk kisha ndonje histori dashurije po r nje dit duke qendru ne vetur e pash nje djal duke kaluar nuk e dija se esht djali i minxhes shoqes tim te ngush e peleva shum por nuk e dija se pas nje kohe aj do me propozonte mua isha aq e lumtur sa qe nuk mendoja per asgje tjeter vetem per at ne fillim nuk e pranova nuk doja te kem aventura ne jet nuk doja te zhgenjej famijen time edhe pse me sukses isha shum e shkelqyeshme nuk doja te bej nje gabim ne jet ,ai vazdimisht me lute dhe nje nat un i thash po por nuk e dija se lidhja jon de kese shum pengesa aj me donte shum pe paraqiti ne familje dilnin bashk kur i mbaroja oret e mesimit, por me kishin pa disa te familjes ia kishin dhen lajmin duke vrapuar babait tim aj nuk me tha te ndahesh por me vuri nje kusht qe isht shum i rend per mua me tha zgjith ose at ose shkolln un i thash shkollen por me at nuk u dajta i thojsha nese nuk me japin te familjes do iki sa mbas matures por isht shum kec se matura kisht ende koh 3 vite 3 vite qe ai nuk me priti mua. kaluam 1 vjet kur erth muaj 6 un e pyeta se per do kushte qe i kemi pat kur kemi fillu llidhjen ai ato kushte i kisht haru me thoshte se nuk de ndodhin ato qe i kemi folur ne fillim un u habita mbeta e shokuar nuk dija se cfar te bej u ndajtem ajo ndarje me lendoi shum me beri njeri tjeter ende jam njeri tjeter pa multuri pa shpresa per jeten time por me e kecja esht se tashme ofendon me fjal duke me cuar selame mbas shoqes tim vajzes minxhes vewt kjo nuk esht asgje por tash e propozon shoqen tim te ngusht te me lendoj me shum . isha nje vajze me shum mendime per te ardhmen tash jam nje vajs pa vlera .

une jam toni jam nga peja per tja filluar temes se dashuris une mendoj se nuk esht leht te flitet sepse njeriu kur dashuron ne mosh te re kuptohet se gjith jeten ka me mbajt ne zemer at vajz tcilen e dashuron ne mosh te re.une u dashurova ne nje vajz ne shkollen fillore ne klasen e 8 dhe qe nga ai moment ajo me flinte ne zemer kalum 2vite se bashku por sikur te ishin 2 dit sepse e doja dhe me donte,ne mes te ktyre viteve dyshoja ne nje shok se e ngacmonte ngapak dhe nje dit prej ditesh ai e kishte ndalur dhe ajo as qe nuk fliste me te dhe me tregon mua une more disa masa kunder ati shoku por ai prap e vazhdonte zanatin e vjeter por une at e kisha shok shum te ngusht dhe nje nat ishim ne party(fest) me te dhe me tha se e kishte mar at ne vetur pa deshiren e saj dhe kishte ber sex pa deshiren e saj,por kur me tha kto fjal une menjeher reagova dhe i thash se ti nuk je njeri ai me tha se e do une i thash si mund ta duash dike qe ste do ai me tha mbytum se e kam ber punen time qe nga ai moment une nuk doja ta shihja me sy por e dashura ime qfar te bej dhe i thash se ishalla te mban ne qaf ai i poshter kjo ishte nje histori se qfar te ben shoku i ngusht sta ben kush mirpo jeta vazhdon une me te dashuren time jam takuar perseri kemi pas disa qaste te mira mirpo ajo esht martuar me shokun e ngusht timin dhe un ende jo kshtu qe flm per mirkuptim kaloni mir toni mos i besoni ati qe flet shum

Lexoji me kujdes,pa bere zhurm e pa qarë.Mos e fshij ,lexoje dhe kupto se vet jeta është gënjeshter.Shpesh mashtrohemi se duam,po ajo eshte varësi dhe mendojmë e vuajmë kot, pa e ditur se q'është lumturia.Nuk e kërkojmë lumturin e përhershme,po kënaqemi me lumturinë e qastit.E lumturia e qastit është vetëm një moment.Po Çasti është mbret i botes..mos e lësho!!!!
Jeta është sfid.Punojmë,flasim,gabojmë,por lendojmë gjithmonë njerzit qe i duam me se shumti pa e kuptuar kurrë se PSE???Çdo herë në jetë mendojmë se jemi te vetmit njerez ideal,jemi ata që i dijmë të gjitha.Flasim shpesh pa e menduar se ku vrasim,ku prekim e lendojmë dhe në fund heshtim. Heshja është ar.PO heshtja ka peshen e gurit te mallkuar,ajo asht me e fort se unë,më e vjeter se vdekja ime.Heshtja edhe vret.Kur ditet ikin dhe pas lëmë të kaluaren e afert,atëherë shohim sa lenduam,sa gezuam dhe sa njerez plagosem me fjalet tona.Po ështe vone, se atëherë do të matesh fillimin dhe fundin e mashtrimit tënd.Atëherë do te mesosh se vetë jeta është sfid,nje vallëzim që e mëson gjatë rruges.E ti hesht ,shko pa asnje fjalë.Dhe kur te kuptosh realitetin e kesaj kohe mos kthe koken prapa te shohesh qfarë ke bërë,po prap hesht.Shko tutje.Ec pa ndal.E ti hesht ,shko pa asnje fjalë.Pa e mesuar se kam jetuar dikur,po mos qaj.Shko harro emrin tim,harro te kaluaren,harro zërin tim por prap mos qaj.Harro gjithqka...!!!!!!!!!

Nuk e di akoma se cfare me mundon ne vetvete...
Ndoshta eshte nje plage e krijuar ne thellesine e shpirtit tim ate dite qe kam lindur dhe qe me kalimin e kohes eshte thelluar aq teper saqe zemra ime sot i ngjan nje humnere te thelle ku ne te cilen edhe njeriu me i forte po te binte ne fundin e saj nuk do te kishte mundesi shpetimi!
Dhe nuk e di pse gjithmone kam besuar,qe nje dite,ne brendesine e ketij tuneli te erret dhe te thelle....nje dite,nje shprese,nje drite do te shfaqet ose ose nje shkemb i larte tek i cili do te doja te mbahesha,diten kur vete qenia ime te kishte deshiren e rrezimit te percmuar dhe vdekjeprures....
Nuk e kam kuptuar kurre pse me sollen ne rradhen e atyre qe jetojne ne kete toke?
Mos ndoshta per tu bere hije tokesoreve?
Apo mos ndoshta per ti thene vuajtjes dhe brenges qe nje ushtar i sapolindur ka hyre ne listen e gjate dhe te pafund te mjerimit......
Cila eshte kjo mani e jetes e cila si pa gje te keqe te jep lotet dhe dhimbjen,kur ne nje kohe te jep dhe jeten?
Nuk e kam kuptuar kurre pse!
Perse ekziston vuajtja?!
Dhe aq me teper perse jeta ime ka marre nje drejtim te pakuptuar si nje labirint ku ne te cilin ka vetem kthesa te cuditshme!
Kthesa ku ne te cilat edhe po ece pa shpejtesi ke mundesi perplasjeje.

un kur isha e dashuruar isha ne moshen 21 isha ne nje klub te sportit ne prizeren kur u takova per her te par me sponzorin e keti klubi une isha kapitene u prezantova me te ne shikim te par ndjeva diqka te veqant te aj njeri kaluan disa jav ashtu nje dit mua edhe disa shoqev na tha qe dote ju qoj un me kerr te shpija hipem ne te gjith me rend i qoj te shpija mua me la me se mramti aty thash diahka nuk esht ne rregull po kur u nisem per ne shpi ja mbajti rruges tjeter edhe un i thosh pse kenena po me qon ateher ma shprehi dashuri me tha un te dua ty shum dhe me puthi un rezistojsha jo po me puthi kaluan disa dit ashtu mir kalonim nje dit me tha po met qu ne shpi qa ben ti un jo i thash ka koh kur me qon dit pas dite shum me shum e dashuroja un ate edhe aj mua nje dit aj me tha njeriun qe ta don duhet te bjeresh ne shtrat me te un i thosha kur te fejohem bjer ne shtrat me ty aj jo me tha para se te fejohem nuk e di se qysh i erdh momenti bjernim ne shtrat kur e pa se qa ka ber edhe vet u pendu mas disa diteve me tha po un jam i martuar ateher nuk kam dit qa me ba veq e kam kap kryt dhe ja kum nis me kajt lot si shi me pikshin edhe aj ja nisi me kajt po qa te bejm un i thosha pse kur e ke dit qe je i martuar pse ma bene ket po nuk kam besu qe je keshtu se nje shkok e kish than qe ka kalu me nje tjeter eka pas edhe ne shtrat edhe aj me at mendje te un nuk e di ai me tha sa te jem gjal un ti je e ima po edhe un shum me shum e doja edhe aj asht keshtu qe u ben 5 vit jemi bashk hala kemi vendos te bashkohemi nuk e di se si me vlersojn tjeret po keshtu dashti fati im nuk muj me jetu pa at edhe aj pa mua me thot edum njeri tjetrin pa mas edhe pse esht i martuar ka edhe fmi po nu me len te ika te dikush tjetr se duhemi pa mas keshtu ish jeta .....

a falet tradhtija mbas 7 vite martes..u dashurova nje djal isha 14 vjeqare dhe kaluam dy vite se bashku dhe mbas dy vite u fejuam dhe kaluam fejes 3 muaj dhe u martuam dhe dashurija jon ishte e madhe dhe qdo kush na kishte lakmi dhe ni dit ndodhi nje fatkeqsi dhe ai ra ne burg dhe aq shum qe e doja u betova qe po te jet nevoja do ta pres gjith jeten,dhe me thojke qe edh nje her qe bashkohemi edh nese vdes skam dert,ai ndejti 3 vjet ne burg ku ato dit ishin ditet ma te hidhura te jetes po zoti ma besoj e me jepi vullnet per jet,dhe kaluan ato dit qe kurr zdo ti harroj dhe ai doli nga burgu dhe lumuria ime u zgju buzqeshja ime po kaluan ca muaj dhe ai mori nje rrug qe filloj ta zhduk dashurin ton dhe nje nat qoft e mallkuar ajo nat e kuptova qe njeriu qe e dua ma shum se veten po me tradhton me ni tjeter dhe nga ajo nat jeta ime vdiq dhe kaluam edh 1 vit po dashuri nuk pat mes nesh se dashurin qe e patem e kishte mar tjetra dhe vendosa qe ta le at shpi dhe ti them lamtumir 7 viteve qe kisha kalu ne at shtepi dhe lamtumir njeritu qe e kisha njoftu qysh femi ne moshen 14 vjeq dhe u ndam dhe i thash qe un po dal po ja nshoj vendin asej qe ti e don nuk ben te vazhdojm jeten ku dashuri sekem edh pse se pata let mora at rrug,dhe sot jemi te ndar mbas 1 viti me fejuan familja dhe ai u mundua qe tme kthen perseri se e kishte kuptuar se dashurija jon ish e pavdekshme po kthim per ne ishte von se un i takoja nje njeriu tjeter dhe jeta ime kishte ndryshuar dhe isha nje persona tjeter dhe nje dit u takuam dhe e pash qe gjith ajo dashuri qe e pata per te ishte kthyer ne urrejte dhe e nuk u ndala qe te flas me te edh pse gjith ai vend mori vesh zerin e ti kur me thirri ne emer dhe me tha ktheu se te dua se jeta ime pa ty nuk vazhdon po un vendosa qe nuk do kthehem dhe nuk i ktheva pergjigje,dhe pas 6 muaj kuptova se edh ai ishte fejuar me ni qik,po edh pse me treup jemi dy te huaj me zemra do jemi nje se dashurija jon ka qen dhe do jet e pavdekshme.te gjith thon se dashurija e par harrohet po jo nuk qenka e vertet veq nese mashtroheni,un tash pres diten mu martu po jo e gzuar sikur qe kam qen po martohem per adet te shqiptarit se me vullnet jo kurr,se kur te thehet zemra dashurija vdes per te jep dikuj tjeter.po ju qe keni dashrui ruani mos lejoni qe dikush tju a vjedh nga dora njerin qe e doni,se mua ma vodhen burrin e sot jetoj me plag ne zemer...

PERSHDETJE,, EDHE UNE DESHA TE SHKRUJA PER HISTORIN TIME.. UNE LIDHJEN TIME E FILLOVA ME NI DJAL NGA DRENASI POR NE ATA KOH E KISHA VETM SHOK DHE AJA MUA ME DONTE POR UNE ISHA ME DIKE NE ATA KOH EDHE AJA E KUPTOJ KET PUN MASNDEJ AJA ME THA QE TE JA NDREQI PUNT ME I TEZAKE TEM MIRPO UNE E KREVA PORSIN POR LIDHJA TYRE BUK VAZDOJ DHE PAS DISA DITE ISHA ME TE DUKE PIR KAFE DHE SE DI AS VET JEMI PUTHUR DHE ATY ME LINDEN SHUM PROBLEM MANDEJ E KUPOJ TEZAKJA IME POR UNE VENDOSA ME U NDA PER SHAKA TE SAJ MIRPO NUK MUNDEM NJONI PA TJRIN UNE U PRISHA ME TEZAKEN TIME FILLOVA NI LIDHJE ME Q,,, MIRPO KEMI PAS SHUM PROBLEM ATEHR KUR UN U LIDHA ME TE VETM KAM VUJT ISHIM SHUM GJELOZA QDO SEKONT KEMI QEN NE KONTAKT KAM BER GJITHQKA PER TE FAMILJEN I KISHA GJITH KUNDER SE KUR MURREN VESH POR UNE APET NUK PRANOVA MU NDA ME TE POR SE DI NJE HER JEMI PRISH ME TE SHUM KEQ DHA AJA OSHT QU E KA KONTAKTU ME TEZAKEN TEM AJA I KA FOL SHUM SEN TE KQIA PER MU KSHTU QE 2 MUJ NUK I KOM FOL ME KA SHKRU TEL ME KA THIRR POR ME KA LENDU SHUM SHUM QDO DIT KA DAL TE SHKOLLA MEM KERKU FALJE SA HER QE JEMI NDA AJA KA PI SHUM UNE BOJA GJEST PALIDHJE POR KEMI QEN SHUM TE DASHURUM AJA KA QEN EDHE I VARFER POR UNE SE KOM PAS DERT LET PUNU NUK KA QEN AQ I MIR POR GJAKU I TI DHE DASHURI NDAJ TI MI KA BER QE TI HARROJ GJITHA SE DI QE KISHA KUN FAMILJA AS SHOQNI AJ QDO DIT ME KA LARGU PREJ SHOQNIS AS NUK KOM GUZOFT MEJ FOL NDONJE MASHKULLIT UNE KISHA PARE QDO HER E PAGUJA EHDE HOTELIN MBUSHJE TEL POR EDHE AJA KUR KISH AMO SHUM SHTIR ISHA QE FAEMRA MEJ PAGU MASHKULLIT UNE E SHIJA SE SA U MERZITKE SE DI KET NJERI E KEM DESHT E DU EDHE DOTA DU GJITHMON ME 4 KORRIK JEMI NDA PER SHUM PAK GJAN PALIDHJE TAHS DY MUJ SJEMI KONTAKT POR SHPRESOJ QE I LUM ZOT TE ME BASHKOJ ME TE OSE NDYRSHE DOTE BEJ GJITHQKA QE TE MOS JAM GJALL E DI QE EDHE AJ ME DO POR TE DYT I KEM FAMILJEN KUNDER KEMI FOL SHUM HER QE DOT DALUM DIKUN JASHAT TE IKIM E TE KRIJOM NI LUMTURI POR NDOSHTA KJO DIT SDO TE VI KURR NJO E DI QE SHUM KA VUJT DHQ QDO NATA QAJ TE GJITH ME DUKEN QE ME KAN FAJ KJO HISTORI ESHTE SHUM E GJAT DASHURIN E PAR E TRADHTOVA KUR KET QE 3 VJET SUN TA RALIZOJ APO NDOSHTA QE A,,, E KAM BER TE VUJ SHUM TASH EDHE MU MU KTHYN TE NJETA VUJT JU PERSHDS GJITHVE SHPRESOJ QE QDO NJERI TA KET NI FAT

ishte shume e trishtueshme sepse gjithcka mbaroi keq por ne fakt jam e luntur per kete ndoshta askush sdo ta besoj se si dikush qe ka nje te ardhme te mire ne jete te dashurohet me dike qe ska asgje perpara.......
kshu ishte histori
u njohem ne klase ai me ngaxmonte.une se kisha proplem isha mesuar me ata tipa po ai nuk mbaroi se me ngaxmuari deri ne fund te shkolles.nuk ndjeja asgje deri atehere fillova kuptova se kisha filluar ta doja pak e nga pak sepse sa here qe shikoja ate me ndriconin syte nje dite ai me tha qe te lidheshim po une i thashe qe sisha gati qe e doja po duhet te me linte dhe pak kohe qe te mendohesha ai ma ktheu shkurt dhe shpejt ai tha qe nuk donte tja dinte per mua me tha qe po te mos me kishte mua mund te kishte te tjera goca dhe iku..........
ka qene dita me e tmerrshme e jetes sime atehere e kuptova se ai mua me kishte nje tjeter aventure nuk me donte sic thoshte kam qare shume duhet te kisha degjuar shoqet kur me thoshin g harroje ate ai nuk meson eshte me 4 dhe qe eshte problematik ne shkolle po une nuk doja tja dija dhe ja cfare me gjeti vetem u mbyta ne lot
mbas disa ditesh une e pashe ate me nje vajze tjeter...... mu thye zemra doja te vdisja por nga kjo eksperience te pakten nxora nje mesim jo te gjithe qe te thone te dua te duan vertet por jam e lumtur qe mbaroi kshu se nese do isha lidhur me ate person do te shkaterroja me keq jeten time

Sa i perket historise se dashuris une kam kalu shum pengesa dhe vuajtje ne dashuri. Por dua me u thene dicka mos e humbni shpresen sepse Allahu eshte me i madhi ai i di te gjitha ai na ndihmon. Tani jam i fejuar jam shum i lumtur dhe shum i faliminderohem zotit[Allahut].
Mos shkoni mbas punve te liga.
Shkoni mbas rruges se Allahut te medheruar vete do ta kuptoni shperblimin si ne kete bote ashtu dhe ne boten tjeter.
Ai qe po i lexon keto fjale do ti lutesha dicka sepse nje fjale e urte popullore thote:
''Dituria eshte forc,dituria eshte fuqi''
Prandaj desha me thane se merrnje librin e Allahut dhe lexonje vetem aty jane fjalet e zotit te madheruar meshiruesit meshirbersit.
'Lexonje KURANIN'
Faliminderit per mirkuptimin Allahu ju shperbleft...

TIP GANGSTERRI .................ISHA NJE DJALE GARIP,THJESHT NJE GANGSTRR PA VLERE , E TI NJE VAJZE PERFEKTE QE STE MERRTE AS ERE,NUK ME PLASTE PER NJERI,AS PER SHKOLLE E AS PER SHPI.POR KURRE SE MEDNOJA SE DO TE BIJA KAQ SHUME NE DASHURI.CIGARJA DHE DROGA ISHIN PJESE E JETES SIME ,PER TO LIJA DHE KOKEN TIME.TE SHIHJA NE RRUGE ,POR STE NGACMOJA DERISA NJE DITE VENDOSA TE TE PROPOZOJA.ME NJE JO TE PRERE PERGJIGJEN MA KTHEVE DHE BE ATO MOENTE ZEMREN TIME THEVE.NGA KL E 8 NUK TA VARA SHUEM DOJA TE TE HARROJA DHE SHKOLLEN E LASH UN.DITET KALONIN PA PUSHIM E TI ME FUTESHE ME NE ZEMER O SHPIRTI IM.FILLOVA TE VIJA MBRAPA DHE KEMBA KEMBES DUKE TE NDJEKUR,DUKE U LAGUR NE SHI E KOKA NE DIELL DUKE MU PJEKUR.TE GJITHE ME THONIN TE TE HARROJA .POR ZEMRA SDEGJONTE AS UN SE KUPTOJA.TI ISHE E BUKUR MESOJE SHUME ,MUA NJE GANGSTERR ME HYNTE TNE PUNE.NJE DITE E BUKUR,E TE BEKUARNGA PERENDIA PER MUA E DASHUR TE LIND DASHURIA.NUK PO E BESOJA QE ZEMRA JOTE PO ME PRANONTE,KUR ME MUAJ TE TERE ME BERI TE RRENKONTE.U LIDHEM TE DY,POR DO TE PRISHEJ MAGJIA,SE DUHANIN E DROGEN EDHE TASH I PIJA.SHUME VITE KALUAN SHE SHUEM ENDERRUAM.UN ME KOSTUM DHENDRI TI ME FUSTAN TE BARDHE,E FEMIJET QE NA NGJANIN ,DUKE U GRIND PER NJE MOLLE E PER NJE DARDHE.UN DOJA CUN E TI DOJE GOC,O SA SHUEM ME NE ZOTI U PERPOQ.POR NJE DITE ME RE E TE MALLKUAR TE PASH E DASHUR SHUME TE TRISHTUAR.ME SHIRINGE NE DORE TI ME KISHEPARA DHE FAIN TEND NE ATO MOMENTE KISHE VRARE.BERTITE FORT,QAVE E RRENKOVE,NUK DEGJIJE JUSTIFIKIME QE TE THOSHTE ZEMRA IME.U LARGOVE DUKE ECURME SHPEJTESI,DERISA NJE MAKINE NDALOI MBI TY.THERRITA E LUTA TE MADHIN ZOT MOS TE TE MERRTE NE ATE BOTE.NJE PELLUMB I BARDHENGA KRAHERORI YT DOLI,E NE VESH 2 FJALE MI FOLI-ZEMER KUR JETEN TA LESH ,MUA PRANE TE MADHIT ZOT DO ME GJESH.NUK E DI NE DO JEM PRANE ZOTIT APO DJALLIT,TRUPIN TEND E PREKA NGADALE E ME BUTESI KUURE ME NJE TJETER VAJZE SDO TE BIE NE DASHURI.TANI E DASHUR ME KUJTIMIN TEND JETOJ,MEGJITHESE NJE GANGSTERR PA VLERE SHKOLLEN VAZHDOI.U SHKEPUTA NGA CDO GJE KEQE,POR ME VESHTIRESI QE KUR JETEN TA LE TE VIJ NE PARAJSE TEK TI.................

ne ender te pash mbrem mendien ma turbudhove vall ku ke shkuar ti pse u largove te lutem degjoi dy fjal qe po ti them perse shpirtin dita dites nga brenda enderrat po me mbysin shikoi ne enderr dy varre ne njerin shkruhet emri im dhe ne tjetrin ndoshta nuk e di ti ti qe tani jeton e lumtur vall ke dashuron nuk te kujtohem un qe dikur me thoje shpirti im edhe nese vdes ti un do te vij pas teje se edhe atje lart do te dua me gjith shpirt me thuaj pra ku tani qe jam ne fundin e jetes sime tani qe kam nevoi me shum se asnjeher tjeter me thuaj pra ku ne qoft se ndo nje engjell te takon dhe ti e pyet per mua ai do te thot shko ti nuk e meriton ate tani ai vuan ose sesht me jeta e tij vec lot pati per ty dashurin asnjeher se mohoi gjithnje te deshti edhe ne momentin e fundit te jetes nje amanet la ne qoft se e takoni i thoni qe vetem kur te vij e te qaj mbi varrin tim se vetem atehere do tia fal dashurin.

Dashuri ti verbon te dy syt une kan qen e dashuruar ne ni djl te vendit tim te cillin e kom desht me krejt zemren time une ne shkoll e kom pa edhe ni simpati tjter mbas do kohe i dashur im e kuptoj se mu me pelqen edhe dikush tjter dhe aj erdh ne shkoll ty ku mbajsha mesim une dhe u bem bash une i dashuri im dhe aj djali tjtr qe me pelqente mua.Dhe i dashui ime me pyti se cillin prej ne te dyve une e dashuroja une sa shum e doja F nuk mund Ti them te dua ty po thash nuk e dua as njerin dhe prej ati moment e 3 vite une me te nuk jam bashk edhe pse kum mendu se nuk do te mundem ta harroj kurr po me kalimin e kohes e harrova dhe mua per te nuk me intereson me.Dhe tashfolim me te po ne mnyr shum shum shoqrore. Vessa

para disa vitesh njoha nje vajze,qe nga dita e par qe u pame ne sy e ndjeva se ajo ishte per mua,syt e saj te kafte si dheu i pranveres e here te zi si nata e kthjellet ma rrembyen shpirtin zemren komplet.e ashtu fillova ta dua nga dita ne dite me shume,me gjith shpirt edhe ajo me dukej sikur ndjente te njejten gje.kaluam vite bashke duke u dashur ne fshehtesi si une ate si ajo mua,edhe pse dy here u mundov ata bind se e dua ajo u zemerua duke me refuzuar nuk pranoi te lidhej me mua.kembengula shume por ajo me tha se ka tjeter,aty mu shemb kalaja enderrave e ndjenjave te mia,u theva komplet shpirterisht u dobesova shume ne zemer e zhgenjimi urrejtja ime por dhe dashuria qe me lendoi me shtyne te lidhem me femra tjera te behm avanturist te behem nje nga djemte me te kqij,fillova te maskoem me sjelljen e nje rrugaci,isha shume i deshperuar,lendova pafajshem aq shume femra tjera qe me donin me te cilat u ndava sepse ende kisha shprese ne shpirt se ajo qe doja do me thonte "po",eh jam i habitur me veten time sepse po shkruaj letrare po shkruaj si nje njeri normal sepse edhe ajo nese do e lexoje kete sdo e besoj qe e kam shkrojt un,sepse ajo me konsideron nje rrugac,nje parazit,nje maniak,mi ka thene keto fjale mijra her,por ajo se din qe un kam nje zemer te thyer te djegur te coptuar sepse asnjer smunda te jem i lumtur,kur e njeh shpirtin e saj thua kjo eshte engjell,kur e sheh sjelljen karakterin e saj thua oh sa e eger e i thoja gjithnje o engjell i eger,ajo qeshte thosh ska engjej te eger cfar thua kot?por me ate emer e mbajata gjithmon ne zemer edhe ende e kam,edhe pse jam kokfort sdua ta pranoj se e dua,ndaj asaj sillem si idiot edhe ajo ndaj meje sepse ajo ka nje te dashur,ka nje lidhje te sukseshme te cilen me cdokusht dua tja shkatrroj sepse me ben te vuaj,me ben ta urrej veten qe kam qen aq maskara aq idiot sic me thoshte ajo,patem njefar lidhje por ajo me shume me lendoi sepse nuk me lejonte as ta puthja e as qe me respektonte sepse kushedi cfar loje kishte ne mendje,pas nje kohe e kuptova te verteten e hidhur ajo kishte dashur gjithnje tjeter njeri te cilin e kisha paksa shok,por e urreja ate mashkull,e une budallai kisha nderkoh lidhje me nje bjonde te cilen pafajsisht e futa ne lojen time vetem per ta fituar dashurine xhelozine e engjellit te eger qe doja por qe sfitova gje,lendova veten,ate femren dhe me e keqja fitova ofendimet dhe ironine e poshter qe ma hodhi ne sy,e urrej shummm e mallkoj perjet,por e dua ende.shpresoj qe kurr sdo jete e lumtur sepse asnjeher sme lejoi ta dua sic duhet ose tme doje per gjithe ate lufte qe e bera,me shendrroi ne nje ndyresir ne nje kafshe jo njeri,luajta ne menyre te piste,duke futur ne loje njerz tjere por fajin e pati ajo mashtruesja me syt e zi.

Ka qen dita e pare kur ne shkollen e mesme un kalove nga fillorja qysh en momentin e par qe hyra ne klas dola pera klases per ta lexuar nje rregullore te shkolles papritmas ne banken e dyt e pash ne engjull ishte shoqja ime e klases qe un u dashurova qe ne shikim te par,ajo e kuptoi qe jam dashuruar ne te po filluan tu prishinin mardhenjet mes ne dy,por filluan pas ca ditesh prap permirsimet dhe kaluam dit te mira dhe sot jam me i lumturi ne bote qe jam me te dhe kurr skemi pas problem dhe shpresoj se do jem krejt jeten i lumtur keshtu me te afer meje...

esha te shkruaj edhe une historin time nje histori me plot vuajtje...isha 18 vjeqare kur u dashurova ne kojshiun tim por edhe aji me kishte ver synin mua rrinim bashk flisnim per sqo gje po asgje per ne e dy kalonin ditet ashtu nje dit ai me tha se kishte per tme then diqka por une ashtu nxitova dhe i thash qe skam koh me trego nje dit tjeter nuk deshta qe te me thoshte sepse dashurija jon ishte e pa mundur nje dit me shfaqi ate qe deshi une nuk i ktheva pergjigje por zemra ime e donte mbas disa diteve dola me te ishim duke biseduar dhe ai me puthi ajo puthje ishte qdo gje per mu aty filluam te jem se bashku mirpo pa e ditur asnjeri sepse ne ishimfiss nuk na takonte dashurija jon.filuuam te dilnim qdo dit me te njerzit flisnin sepse u shihte qe diqka kishte mes neve dashurija jon u rrit qdo dit e me shum mirpo pa shpresa per te jetuar se bashku qdo dit qaja me lot si shiu pse e dua aq shum dhe nuk mund te jet i imi kaluam 1 vit dhe e shihnim njeri tjeterin qdo dit sespe shtepija tij ishe thuaj se ne prag te deres time ai kurr sme tradhtoi me donte e kuptuan te gjith per neve mirpo kot per ne nje dit ai me tha se smut te jesh e imja nuk mundemi me qen se bashku edhe pse me donte por gjithqka e kuptoja sepse ashtu ishte familjet tona kurr nuk u pajtonin me ket dashuri ne u ndam vujtja ime dhe dashurija per te kurr su shua edhe pse nuk kishim kontakt nuk mundja mo ta shihja sepse qdo dit e me shume e doja edhe pse nuk u takonim me donim ta harronim njeri tjeterin une vendosa te fejohem dhe te largohem nga ai me shpres qe do ta harroj por kot un u fejova por me par i tregova atise do te fejohem me tha se me do per nuk ki qa pret as ti prej meje as une prej teje un menova qe ai me ka harruar si qdo mashkull qe vepro pro joo un jam fejuar jam martuar ai me donte edhe me shum pas disa muajve te ndar filluam kontakt edhe pse isha e martuar ai me tregoi se sa shum me donte por skishe rrug tjeter veq se njeri nga na te martohej ai nuk deshi te martohet tme ben te vuaj por ato vujtje i kishte dasht per vete edhe pse kisha menduar se ai me smendo per mua e kisha mashtruar veten sepse ai kishe menduar per mua qdo dit e me shum me propozoi qe te jem me te perseri dhe te shkojm diku larg per te jetuar por jo kot nuk mundja te bej te vuaj burrin tim sepse ai me donte teper kshtu qe vendosem qe un te jetoj me burrin tim por ai sndalet dukeme then se eja me mu por jo gjithqka kishte marr fun aty kur ne gishtin tim u vu nje unaz desha te them se nese e do dike kurr mos u largoni sepse do te behet mir per ju e un kam gabuar shum qe jam larguar edhepse as nje shpres nuk ekzistone per tu bashkuar dashurija ishte e pa mundur por ne zemrat tona lam nje hapsir per njeri tjetrin u pajtuam me at qe zoti e ksihte shkruaur edhe pse spushuam se dashuruari ju pershendes akullore me vjen mir qe na keni dhen munsin qe tkem kujt ti drejtomi sepse per rastin tim sme degjo askush nuk kam kujt ti drejtohem dhe kur me asken nuk kam biseduar per te ju me dhat rast dashuro nese ndjehesh i dashuruar

ishte 11/11/05 takimi im i pari me adin, ishte nje dite shum e bukur.... Mora trenin nga qyteti im dhe shkova ne milano pa ditur ke po takoja vec thjesh i dija emrin, u perballa me shume njerez ne stacion por se dija qe ai djali bukurosh qe po vinte ndaj meje ishte adi, djali qe me beri te dashurohesh cmendurisht pas tij. ditet kalonin e me shum e doja deri sa arritem dhe u bem nje gje e vetme te dy. lilja jon ishte ag e bukur por aq dhe e dhimbshme sepse une je dite u zgjova duke marr vesh qe kisha ngelur shtazan por adin nuk e kisha me pran meje vedosi qe te hiqnim bebin ton qe une aq shume e doja, historia mbaroj u ndam te dy dhe rruget tona moren drejtime te ndrryshme, une u fejova krijova familien time. filluam prap te shoqeroheshim ngerkoh qe i fejuari im sdinte gje une e doja e rrafjet e zemres time nuk i ndalja dot. sot jam e martuar dhe kam nje vajze te mrekullushme. historia me adin me ka ngelur pik ne zemer sepse i fila gjithcka e nuk mora asgje....brisilda

MBASE NUK DI TE FLAS SHUME MIRE PER DASHURINE SEPSE ESHTE NJE NDJENJE AQ E BUKUR SA AS NJE FJALE E AS NJE KRAHASIM NUK DO MUNDEJ TA PERSHKRUANTE DOT. DISA NGA NE MUND TEJENE TE DASHURUAR DHE KANE FRIKE TI SHPREHIN NDJENJAT SEPSE KANE FRIKE NGA PERGJIGJIA QE DO MARRIN PREJ PARTNERIT "A DO ME PRANOJE ?PO SIKUR MOS ME FLASI ME FARE ? po sikur te me marre inat?" e gjera si keto mendojme ndaj nuk e shprehim ate qe kemi thelle thelle te fshehur ne zemren tone .me pas kur e humbasim ate person qajme vuajme dhe ia hedhim perseri atij fajin themi ai/ajo iku pse iku sme donte e gjera te tilla .nuk jane te pakta keto raste madje jane keto rastet qe po vuajne pothuajse nje pjese e madhe e njerezve. disa te tjere mendojne se nuk do merret kurre vesh dhe zene me shume se nej te dashur neper vende te ndryshme qe te mos merret vesh
por thone qe heret a vone e verteta del dhe ate dite nuk dime cilen rrugete zjedhim jemi ne mes te dy udhekryqeve njeri eshte teperrrrrrrrrrrrrrrrr i rrezikshem por i njohur dhe njeri i lehte por i panjohur e sdihet ku te con
dhe ne shkurt zjedhim rrugen e trete apo jo??? ate qe mendojme se eshte me e lehte
ne kete rast hyn ne veprim dashnorja e trete valle kur do vije ajo dite qe do jemi te sigurte ne rrethine ku jetojme me njerezit me te cilet jetojme madje dhe me ata me te cilet ndajme jeten tone ? vuajme qajme vdesim kjo eshte jeta p

ATHERESHPRESOJ TE LEXON KTE HISTORI DASHURIE ISHTE NJE DITE MARSI KU ATE DITE KAM QEN E TRISHTUAR.THASH ME VETE PSE MOS TE PROVOJ DHE UNE TE HY NE CHAT ,HYRA SHKRUAJTA ME SHUME VETA POR NJE NJERI ME BERI VERTET PERSHTYPJE SA HYRI CHATUAM BASHK DERISA AI ME KERKOJ ADRESEN TIME E FILLOVA SI LOJE DHASH NJE ADRES FALLCO TREGOVA NJE FOTO FALLCO DHE EMRIN E TREGOVA KOT NE NJE MOMENT KERKOVA QE AI TE ME HAPTE KAMEREN QE UNE TA SHIFJA ,AI SKISHTE ASNJE FOTO TIJEN PERVEC NJE MAKINE BLU KUR AI HAPI KAMEREN UNE NGRIVA E TERA DHE AI PRISTE NGA MUA ATE DITE E OFENDOVA SHUME REND PASI XHESTET QE BENTE SHOKU TIJE NE KRAH MU DUKEN SI TE NJE ME FALNI''PEDE'''' AI FILOJ JO PO PSE BEN KSHU JO PO ASHTU UNE FILLOVA TA PELQEJA I TREGOVA EMRIN TIME TE VERTET ADRESE DHE MBAS NJA 3 DITESH DHASH NR TIM FLISNIM SHKEMBENIM SMS SAQE AI NJE DITE ME KERKOJ NJE FOTO E MORI FOTON E VURI NE CEL ZENKA KISHIM KEMI UNE NDROVA NR JA DHASH PRAP FOLEM DHE ASNJE SMS TIME NUK IPERGJIGJET FLISTE DHE THOSHTE TI JE ARDHMJA IME NUK E DI SA QE PER GJEN ME TE VOGEL KERKONTE FALJE GJITHSESI AI SJETON KTU I FALET POR NESE E LECON KTE HISTORI NJE FEMER SKA NEVOJ PER LARGESI POR PER FJAL E XHESTE SADO LARG TE JESH DIJE SE TE DUA

Marova tut nguu,veq “posht” je tuj shku,kishe pom han mu kur um thu “nuk t’du” ..
Zemra jem kap lej nejtt e dii mir se je tum rrejt ..
Qekirate niher t’verteten,kap kqyre jeten,a t’kujtohet „dikur“ qe t’deshta ma shum se veten!! ..
Po ajoo koh u kon,shum mrapa e kem „lon“ ..
Ajt ajt edhe pak,dikur u bo shum „von“ ..
Ruju se po rrxohesh,se kur vrahesh ma s’mun qohesh :p .. ule pak menen,kallxo ma shum vler .. mir thon t’vjetrit .. „njeri e ka veq ni „nder“ .. (ftyren) ** ..
Sen spo shtoj,veq pot kallxoi,se ajo koh kur tkom dasht tash shkoj .. ni sen pe pranoj e di „leht“ nuk t’harroj .. sii „Shpirtin tem binjak“ gjeth t’kujtoj ..
T’kom dasht me gjith shpirt po moo nuk „T’du“ ..
Kit sen e kish kjo mosh,me menu se jem “dashuru” .. e dii hala shum heret o .. ka shum sene qe duhet mi boo .. shum sene me ren qi duhet mi kthy n’ven !! .. tyy
zemer,t’pata kopje,”Engjull t’ksaj bote” .. e kitt Ondren tem ti e “gjujte” pertoke !
Kur nuk ka “efekt” e t’len me “defekt” .. kur e kupton qe ke menu gabim se ti loqk nuk je „perfekt“ .. !! ..
Nuk jom tut gjujtt fjal,po ti thom senet n’ftyr.. as em kthesa,as pa kthesa,em parashtesa,prapashtesa .. veq me nii sen qe ty t’len shum mbresa ..
Tash ti fol qka dush .. “me” “pa” politik,s’dii qysh ki mujt em thon “t’du moj qikk” ..
S’dii qysh ki mujt mem “Rrejtt” ,para se me flejt,kur m’ki thon se sa um don.. qaq je tum urejtt :p ..
E un t’kom besuu .. fort kom gabuu,po besom ti mu se shum kom msuu.. Sa shum jom mush men,veqq ky sen pom dhem ..
Se e dii q’fare je tii e q’far shpirtii kii ..
T’njoh ma mir se tii veten,e din qe jom tu thon t’verteten ..
Ngutesh pa nevoj masaney jet me „gishta n’goj“ :p:p ..
Munohesh falje me kerku,amo sen s’ki permirsu,se “dhembja” o si ni shyll,kur hap “PLAG” ma s’mun e mbyll .. !
Tii se din qka o me vujtt,n’men e ke pas gjith veq me lujtt..
Po naluu niher mir,stopo e kqyr a je tu vrejt,m’ke bo met “Urrejt” .. a je tujj logjikuu her m’ke thon t’duu .. sa shpejtt ke harruu .. tash kishe ka perfunduu .. .. !
E ki rrejtt veten,se kshtu nuk shkon me muu.. veq menjaa qe t’ka shkuu “shtrejtt t’ka kushtuu” ..
Se jomm shum naLt per mem prek ti mu :p:p:p ..

==Ju pershendes te gjithve se pari ju uroj fat e me vjen keq per ata-ato qe nuk kan pas fat ne dashurit e tyre===.Un jam dashuru ne moshen 17 kem kalu dy vite me te ai kishte hyr ne lidhje me nje vaajz tjeter edhe un e dija kerkova qe te ndahem me te por ai nuk pranoj me thrriste ne tel me bente lutje e ma mbushke mendjen me thoshte ajo sesht per mua un te dua ty i besoja kur nje dit me mori ne kerr me tha po shkoj per dark me qoi ne dhom un nuk doja ti dorzohesha si tani me besim tek aj kisha shum pak ohhhhhhhh zot ajo dit trishtimi ne at shtrat te bardh sa kam derdhur lot ai nuk pati as pak meshir me rrahi e si interesonte per mua qka thosha.pse?pse ma ben ket i thash tha se dua te shkatrroj qe tme kujtosh gjithmon i thash por un te dua dhe skam si te harroj e pse dot ndahemi ne tha po ateher qaja me ze e nuk flisja kur ne shtrat te bardh pash njollat e kuqe te gjakut humba nderin tim qava e bertita me ze e mallkova veten qe te besova mallkova gjithqka te mallkova ty dhe at ofaaaaaaaaaa zemra me esht nda ne at moment ai me shikonte si qaja un me thoshte un isha bashku me ty por ajo me ka mbet e smundem me len se familja e saj e ka kuptu un nuk flisja vetem shikoja ne sy dolem nga ai vend i mallkuar te gjith njerzit me shikonin aty qe ishin me habi se qaja vazhdimisht hym ne kerr ai fliste se degjoj se qka thoshte vetem para syve te mi rrinte gjaku ne at shtrat te bardh erdhe ne shpi hyra ne dhomen time mora fotot i shkyta shihja se qka te marr e ta mbys veten se per mua kishin perfunduar endrrat skish ftyr ti shihja prindrit e mi ne sy kam marr tel e kam fut ne rrym motra me ka nzan ajo ma ka pshtu jeten disa her tani un jam 21 vjeqare smundem askund te vendos ai me ka shkatrruar me ka ber ter jeten te kem nje kujtim te hidhur qe mos tme len te qet ai esht martuar me at e takoj shpesh ne qytet smundem ta shoh ne sy se me duket te gjith e din qka me ka ber ai ehhhh kshtu e kish jeta kur po dashurohesh ne mmosh te re e me nje njeri me shpirt katil po Zoti asht i madh e ai na ndihmon te gjithve qe kemi histori te ktilla

==Ju pershendes te gjithve se pari ju uroj fat e me vjen keq per ata-ato qe nuk kan pas fat ne dashurit e tyre===.Un jam dashuru ne moshen 17 kem kalu dy vite me te ai kishte hyr ne lidhje me nje vaajz tjeter edhe un e dija kerkova qe te ndahem me te por ai nuk pranoj me thrriste ne tel me bente lutje e ma mbushke mendjen me thoshte ajo sesht per mua un te dua ty i besoja kur nje dit me mori ne kerr me tha po shkoj per dark me qoi ne dhom un nuk doja ti dorzohesha si tani me besim tek aj kisha shum pak ohhhhhhhh zot ajo dit trishtimi ne at shtrat te bardh sa kam derdhur lot ai nuk pati as pak meshir me rrahi e si interesonte per mua qka thosha.pse?pse ma ben ket i thash tha se dua te shkatrroj qe tme kujtosh gjithmon i thash por un te dua dhe skam si te harroj e pse dot ndahemi ne tha po ateher qaja me ze e nuk flisja kur ne shtrat te bardh pash njollat e kuqe te gjakut humba nderin tim qava e bertita me ze e mallkova veten qe te besova mallkova gjithqka te mallkova ty dhe at ofaaaaaaaaaa zemra me esht nda ne at moment ai me shikonte si qaja un me thoshte un isha bashku me ty por ajo me ka mbet e smundem me len se familja e saj e ka kuptu un nuk flisja vetem shikoja ne sy dolem nga ai vend i mallkuar te gjith njerzit me shikonin aty qe ishin me habi se qaja vazhdimisht hym ne kerr ai fliste se degjoj se qka thoshte vetem para syve te mi rrinte gjaku ne at shtrat te bardh erdhe ne shpi hyra ne dhomen time mora fotot i shkyta shihja se qka te marr e ta mbys veten se per mua kishin perfunduar endrrat skish ftyr ti shihja prindrit e mi ne sy kam marr tel e kam fut ne rrym motra me ka nzan ajo ma ka pshtu jeten disa her tani un jam 21 vjeqare smundem askund te vendos ai me ka shkatrruar me ka ber ter jeten te kem nje kujtim te hidhur qe mos tme len te qet ai esht martuar me at e takoj shpesh ne qytet smundem ta shoh ne sy se me duket te gjith e din qka me ka ber ai ehhhh kshtu e kish jeta kur po dashurohesh ne mmosh te re e me nje njeri me shpirt katil po Zoti asht i madh e ai na ndihmon te gjithve qe kemi histori te ktilla

ma ke dhon ni fjal prej teje veq vdekja mun um ndan e tash ti kallxom ato fjal ku i ke lon un mir e di se ato fjal ishin kot ja arrite qellimit mem lan edhe me lot por ty her do kur do ta kthen aj zot edhe me dasht mu kthy se mo sun kthehesh dot ka ndryshu koha ka ardh ni dashuri e re kur t'nish per kit sen s ka mo venat mi pre ec ti rruges tone uneeci ruges tem gjoje fatin ton un e gjoj fatin tem ma mir qushtu ma mir qe jena nda lamtumir loqk t'shkoft kjo jet e mbar ishalla e gjon fatin e rahatohesh ishalla ti gzohesh tash edhe mbret bohesh se inati s'ta kom s 'kom pse me ta pas s'ka nevoj kjo zemer tash mu mem plas se t'kom dasht m'ke dasht amo u kon e shkrume e per mu jo edhe e harrume se t'kom dasht me zemer e shum t'kom besu
s'kom mendu qe tash mu um len ti kshtu po qutu gabim totalisht e pasna pas s kom besu qe tash ti um len n'ket faz e po qka me bo qushtu e tha zoti mu qdo her ne zemer mem piku loti lamtumir pot thom nashta zemra pot dhem veq dije ni sen nuk osht faji jem lamtumir tash shko ti ku dush se me dashuri tjeter kjo zemer mu ka mush tash kom dashni t're ik tash prej meje lamtumir loqk shko nje tjeter gjeje tash shum kom ndryshu prej se s'jom me ty edhe kur po bi me fjet ma rahat pi mbylli kta sy ma rahat jom ka nina edhe kur po nej ma rahat jom ka nina edhe kur po flej shum ma qet jeten tem jom tu e jetu lamtumir tash s po ma nin ti ku je tu shku shko ti ku dush se sosht tu ma ni lamtumir tash humbi kjo dashuri shum lot derdha per ni djal qe se meriton boll mo zemra jem tash o ka vajton tash muna me thon veq lamtumir ishalla kjo jet t'shkon sa mir e ma mir mu mos um kujto kurr hiq n'kit jet se dashurije jon ke onderr e s'ke e vertet ...!!!

une gjith nja e kam dashtur shokun tim te klases por nuk kam mundur kurrr ti ja thm ati po dh me von mu ka pas paraqitur kojshija i tij dhe une per ta harruar ate e pranova por tash jam shum e lumtur me ta dhe arrita ta harroj ate dhe pas nja kohe mbasi jam bashku une mee kojshin e tij ai nja dit me thirri ne ttel me tha qe nuk di si kamet harru une ty un u habita me te vertet ajo dashuri qke kam pas une per ta i shte kthya ti tash per mu po eshte teper von tash nuk kam qka mi ba une ati djali veq muj mi fol si shok kurgja mashum se uen kurr nuk kam mujt me pranu ate s jena familje e ky shte mesazhi im klm nga lola nga fr.

Nje nate te qete, shendriste hena si diell
nje yll me terheqi vemendjen atje lart ne qiell
Ishte i vetmuar ne nje kend dhe ishte ndare nga yjet tjere
e pershendeta me ngrohtesi edhe kesaj here
Mu duk sikur edhe ai po me pershendet
Mu duk sikur me tha "sdo te harroj kurr ne jete"
Mirpo shume shpejt u shua dhe humbi perjete
e kerkova ane e mbane, por jo...smunda më me e gjet
Çeshte e verteta ai nuk ishte shuar kesaj here
nuk ishte shuar si yjet tjere
Kishte zbritur ne toke shume vite me pare
jo më si yll, por ne formen e nje vajze te papare
Syte e saj si yje i kishte
fytyra e saj si hene shendriste
Emri i saj "....." ishte
o sikur ta shijhe sa e bukur qe ishte
ishte kthyer te me pershendete mua
dhe me tha se "kurr ne jete skam per te harruar"gjithmone kudo qe jesh kam per te shoqeruar
Isha mbet pa koment dhe pa asnje fjale
dy pika lot me rridhnin ngadal
ylli me i bukur i botes me shoqeronte mua
Megjithate isha shume i lumtur edhe pse se dita.......
qe ylli me i bukur i qiellit ishte "......"

shte nje vajz 18vejecare normalish e re per et fillur nje jet me dike.poashto edhe djai ishte ne at mosh18vjecar,gjithashti edhe ai ishte shum i ri per nje lidje serioze.domethen fejes.por dashiria ti mbyll syt dhe nuk t ele te mendosh me tutje.U fejuan ditet e para te fejeses ishin fantazi cdo gje shkonte shum mir,mirpo ato te dij sa mesoheshin me nejri tjetrin djalit i afrohej koha per tu larguar ngase a i nuk ishte nga i njejti vend qe ishte vajza.Kaluan disa muaj
ai ja beri asaj nje surpriz shum te kendeshme te cilen ajo nuk do ta haroj derisa te jet gjall.ndoshta kjo ishte surpriza e fundit per te,por ishin edhe ditet e fundit te lumtura per ta.sepse ai filloi te ndrishoj shum.DHe askush nuk e din se ke ku qendron problemi,ka ndrishuar krejtsish
nuk i fkiste nuk shkonte ta shikoj.por sjellja evajzes nuk ishte sikurse e djalit ajo perseri e e deshte shum dhe dita dites priste ti bej ai nje telefonat.keshtu pa folur kaluan nje koh te ghat gati per 10muaj.Kur nje dit mbas krjet ketyre diteve te veshtira qe i kishte kaluar vajza me shpresa se ai perseri do ti kthehej,ai i telefonoi per te biseduar per tu bashkuar srisht,vajza e lumtur shum nuk e di kur ja kishte deghuar zerin mbas gjith asaj kohe kishte mbetur pa asnje fjal e frikesuar shum se mos ndoshta ai kishte ndonje mendim pe ta genjyer perseri.por perseri vazdhuan te flasin jo si ne fillim kur u njohten per radh te par,por ajo mendonte se me kalimin e kohes do dashurohej ai perseri me te.Por i doli gjith e kunderta,ato verte sot eksaj dite jan bashk po gjith probleme.

"Malli Per Ty""
Mbrëm me mori malli per ty vajta ne dhomen time aty ku veten e qetsoj,fika driten hapa dritaren shikoja yjet si shendrisnin ma mahniten disa yje se si ishin formuar nuk e dija se qka do te thot,u ndala i shikova me vëmendje ishte shkronja e emrit tand,filluna te me lotonin e kuptove qe me te vertet po me mungon i thash lotit boll lotove pse po loton por nuk munda ta ndaloj dot ata lot lotonin per ty o shpirti im nga malli qe kam per ty pa pritur ni zë ndegjova u ndala e ndegjova qka esht ishte kenga qe kur isha me ty e ndegjoja shumm kujtime me solli ajo kang oh pse o Zot na ndodhi egjitha koj a thua wall ku gabuma qe Zoti nuk na bashkoj pse nuk na lejn te qet pse po na ndodh e gjitha koj.Por une ni gje e di o shpirt se une gjithmon te dua edhe gjithmon do te dua,edhe pse nuk mundem me ty te konimikoj vetem nga Zemra dy fjal ti dergoj 'Te Dua Dhe Kurr Nuk Do Te Harroj'

Ne kete nate te ftohte dimri mendja me con ne kujtimet me te fshehta te zemres time.......e midis tyre me shfaqetimazhi i njeriut qe kam dashur me shume ne jeten time,e atij personi qe dikur mke mesoi kuptimin e dashurise se pare ndersa tani dhimbjen qe nuk e kam me prane...Asgje sme ka mbetur,vec atyre kujtimeve dhe nje album fotografish te cilit i rikthehem her pas here me shpresen se mos e gjej midis tyre e zemra me rreh fort nga emocioni...
shiu troket lehte mbi parvazin e dritares e bashke me te qajne syte e mi.Dhembja qe me la ai djale me mundon shume e une nuk di cte bej,nuk di si ta shkul nga zemra ime kete kujtim qe eshte bere i paprekshem.Drita e ndricuesit te rruges lehte ndricon nje ditar te lene pergjys,nje histori qe mgjs e mbaruar dora nuk ka gucim te shkruaj fjalen FUND pasi ndjenja ende nuk eshte shuar...
Nuk di ne nje dite do te mundem ta harroj shijen e puthjes se pare,rrahjen e zemres ne degjimin e fjales 'te dua',nuk di ne do te mundem ta harroj ate njeri qe ka pushtuar zemren e nuk le shteg per dashuri te tjera...
Megjithate jam dorzuar para faktit se asnjeher nuk do ta kem me prane e lotet me rrjedhin papushim,ato lote qe cdo cdo dite mbushin me dhimbje me te madhe shpirtin tim...

Kur nena...mungon!

Ajo qe me ngacmoi,ka qene nje emision zhvilluara diku nga java e pare e shkurtit.Historia me te vertet eshte prekese .Nje djal 20-vjec,i perplasur nga jeta ne dhimbje.Nena ka pak kohe qe i ka vdekur si pasoj e nje semundje te pa sherueshme.Edhe pasi njohim dhimbjen e humbjes se nenes,deri ketu mund te themi qejemi brenda normales.Ajo cka e ben kete djale te vecante,eshte dashuria qe ka per motren dhe vellezrit e tij me te vegjel,me i vogli 3-vjec.Kjo dashuri e ben ate te mos jetoje moshene e tij.Te jete nene me perkujdesjet e tij.Te jete ai qe ngrihet ne mengjes per te pergatitur femijet drejt shkolles,te jete ai qe lane dhe hekuros teshat,gatuan,d.m.th.t'ia dale mbane me detyrimet e rendomta te dites.Jo vetem kaq.Ky djalosh me emrin Vasil,perpiqet qe te mos mungoje asgje ne edukimin e femijeve,perpiqet qe jeta e tyre pare ne aspektin emocional te kete dite te ngrohta.Por gjithsecili nga ne e di se sa e veshtire eshte sot per prinder,nene e baba,te rrisin femije.Sot kur cilesia e jetes dhe kerkesat ne rritje shkojne ne proporcion te zhdrejte me mundesite e perfitimit ekonomik.Sot ,kur qindra te punesuar jane kethyer ne te papune.A nuk eshte pergjeruese qe ky djalosh mbart cdo dite mbi supe peshen e nje pergjegjesie te larte?Behet me i pergjegjshem se sa babai i tij i cili eshte gjalle por s'behet i gjalle.Ky njeri i pavlere ,ky shperndares i kotesise.Edhe njehere,natyra,kjo mjeshtre e kontrasteve na cudit me kontrastivitetin e saj.Ky djalosh eshte akoma ne procesin e rritjes.Ai duhet te shkonte ne shkolle,te shijoj kenaqesin e kohes se lire te kaluar me shoqerin duke pare nje film etj...Ne fund te fundit duke jetuar jeten e nje te riu me gabimet ose mos gabimet e saj.Nuk na ndodh shpesh te takojme persona te tille,te cilet ne nje menyre ose ne nje tjeter na perlasen perballe duke na shkaktuar gjendjen emocionale te tipit:'shkundu'.Dhe ne natyrisht shkundemi nga rutina,nga e perditshmja qe na shnderruar ne statuja te akullta levizese,pa emocione,te gatshme per te shpuar teje per tej.Mallengjehemi dhe kuptojme se sa e rendesishme ,se sa pozitive eshte te jeshe NJERI.
Pas paraqitjes me mjeshteri profesionale te nje jete njerezore,sensibilizimi vjen.Vasili,pervecse nje djale me zemer te madhe ,eshte nje djal i talentuar ,ai eshte nje kengetar i talentuar.Kjo eshte varka e ti e shpetimit ne kete oqean te madh ku dallget nuk mungojne.Manaxhuesit te nje buzuku ne Selanik i afruan ati pune .Ai tashme ,kendon mbremjeve duke gjetur keshtu nje shteg shpetimi per te paguar kredite e prapambetur te shtepise,qe nena e semure la pas.Duke ju dhene femijeve te tij(motres dhe vellezrve),kushte normale jetese ,duke i dhen jetes se tij oksigjen dhe drite!

VAJZA& DJALI DHE DROGA


Vajza 17 vjecare tmerresisht dinte te dashuronte,
dhe djali 20 vjecar dinte t'ja vleresonte.
Vajza e donte aq shume sa per te falte gjithcka,
dhe djali e donte, po vajzes kurre nuk ja tha.
Po djali ne zemer mbante nje sekret,
qe nuk ja tha as te dashures se vet.
Vajza ia falte gjithe dashurine,
por djali tek droga gjente qetesine.
Sekretin e djalit vajza s'e kish zbuluar,
qe djali drogohej ajo s'e kish kuptuar.
Dhe ditet iknin,iknin nje nga nje
dhe djali keqesohej, keqesohej gjithmone e me.por dhe per djalin erdhi nje dite e mallkuar,
vajza zbuloi sekretin kur i pa shenjat ne duar.
Ia mohonte djali"-asgje s'eshte e vertete,mos i beso syve,besome mua qe te dua perjete"

Vajza me lot ne sy nga djali u largua,
ai e ndoqi nga prapa falje per ti kerkuar.
"-lerme te qete-i tha vajza,-me mos me kerko
lerme te qete te lutem,ne verte me do.
-Te lutem mos vrapo,te lutem ti ndalo
Pritme e dashur te them vec nje fjale..."

…vajza djalin nuk e degjonte
me lot ne sy ajo vetem vraponte… "-Kujdes-bertiti djali -kujdes,nje makine!"
Por vjaza se degjoi, nuk e ndaloi shpejtesine.
Frenat shoferi dot nuk i ndaloi,
mbi vajzen shkelen ato dhe ajo ze me s'leshoi.
te gjithe u mblodhen mbi vajzen e shkrete
te gjithe po ulerinin per ate jete,
ate jete qe vdiq nga e shkreta dashuri.

‘Ah-tha vajza,-sa e veshtire qenka kjo jete
ta dish sa te kam dashur... te kam dashur vertete.
Duhet te mesosh problemet pa droge ti kaloshkam frike te vdes,kam frike s'di ku do te shkoj
te lutem ndihmome se vdekjen se meritoj.
Vajza mbylli syte dhe driten e diellit me se pa
nje lot qe i pikonte ngadale,ne faqe iu tha.

"-Jooooo-thirri djali i mbytur me lot,-
-mos me ler se pa ty s'jetoj dot.
Falme te lutem,falme ne te kam genjyer
falme qe ste kam treguar,
ti se meritoje vdekjen,e as ajo ste meritonte
pse te mori ty ,valle mua pse s'me donte?
Une gjysem njeri isha dhe kur isha me ty
po tani ,c'jam valle? Nje cope mishi me dy sy.Por une s'te le vetem,do vdes per dashurine,
dhe ne boten tjeter them te gjej qetesine.

Kujtova se tek droga do te gjeja qetesine,
kujtova se me droge s'do te lendoja dashurine.
Kujtova se droga ishte gjthcka,
por ishte ajo qe pa dashurine mua me la.
Ti ishe e dashur,viktime e dashurise time,
ti ishe e dashur ajo qe me hoqi nje dhimbje.
Por une s'te le vetem, tek ty do te vij,
te jemi te dy bashke dhe atje te gjej qetesi." Te dy i varrosen ,i varrosen prane qe te mos ndaheshin kurre,
e tani asgje me nuk i ndan.
Dhe mbi varret e tyre u shkruajten keto fjale:

"TE VDESESH PER DASHURINE ESHTE DICKA E RRALLE"

Ja -thoshte dikush- ja cmund te bej nje njeri,
mund te japi dhe jeten
te vdesi per dashuri!!!...

Dashuria e nenes !

Një djalë i vogël erdhi te nëna e tij në kuzhinë një mbrëmje derisa ajo
ishte duke përgatitur darkën, dhe mbante një copë letër në dorë të cilën
e kishte shkruar ai. Pasi që nëna e tij fshiu duart në përparëse, e
lexoi atë, dhe kjo ishte çfarë thuhej në të:

Për prerjen e barit: $5.00

Për pastrimin e dhomës time këtë javë: $1.00

Për shkuarjen në dyqan për ty: $0.50

Kujdesi ndaj vëllait tim të vogël derisa ti ishe duke bërë pazar: $0.25

Largimin e mbeturinave: $1.00Për marrjen e librezës me nota të mira: $5.00

Për pastrimin dhe rregullimin e oborrit: $2.00

Total më ke borxh: $14.75



Epo,
e shikoi atë duke qëndruar aty, dhe djali kuptoi se ajo po i kalonte
kujtimet nëpër mendjen e saj. E mori lapsin, e ktheu letrën në anën
tjetër, dhe shkroi kështu:Për nëntë muaj që të mbajta derisa ti rriteshe brenda meje:

Pa Pagesë

Për të gjitha netët që jam ngritur me ty, të kam mjekuar dhe jam lutur për ty:

Pa Pagesë

Për të gjitha përpjekjet, dhe të gjitha lotët qe me ke shkaktuar ndër vite:

Pa PagesëPër të gjitha netët që ishin mbushur me frikë, dhe për të gjitha brengat të cilat i përjetoja:

Pa Pagesë

Për lodrat, ushqimin, rrobat, madje edhe fshirjen e hundës:

Pa Pagesë

Bir, kur ti të shtosh përsëri, çmimi i dashurisë sime është:

Pa PagesëKur
djali përfundoi së lexuari atë që kishte shkruar nëna e tij, në sytë e
tij kishte shumë lot të mëdhenj, pastaj shikoi drejt nënës së tij dhe
tha, “Nënë, unë sigurisht të dua ty.” Pastaj ai mori lapsin dhe me
shkronja të mëdha shkroi: “PAGUAR PLOTËSISHT”.

Mësimet:

Kurrë nuk do të dish se sa kanë vlerë prindërit e tu derisa ti të bëhesh prind.

Behu dhurues e jo kërkues, veçanërisht me prindërit e tu. Ka shumëçka për të dhënë përveç parave.Këshillë:
Nëse nëna jote është gjallë dhe afër teje, jepi asaj një puthje të
madhe dhe kërkoi falje. Nëse ajo është shumë larg, telefonoi asaj. Nëse
ajo ka vdekur lutu për të

THONJTE E NATES


Diçka duhet të kishte ndodhur brenda logjikës së natës gjersa ishin zhdukur edhe macet edhe qentë. Këtë e ndjeja edhe brenda vetes po se pse më pëlqente ta shihja tek ato qenie të mjera që kushedi ku ishin strukur të trembura. Ajo natë kishte një erë të ftohtë që nuk kuptohej nga frynte dhe një vetmi hënore, si një i vdekur në një spital psikiatrik. Isha futur më tym në disa rrugë të ngushta dhe të shkreta dhe nuk dija si ta mposhtja të vërtetën që më kishte thënë, me një gjakftohtësi tronditëse, miku im R. te kafe "Universi". U përpoqa t’ia hidhja fajin kefe "Universi-t", ku nuk kisha shkelur as edhe një herë, por e pashë se ishte e kotë. Çdo përpjekje e imja e shtonte edhe më tepër çoroditjen e asaj nate të shmangur nga rrjedhja e saj e zakonshme. Prandaj dhe nuk po më ndahej vetmia e vdekjes në një spital të panjohur psikiatrik të ngritur në përfytyrimin tim. Ndoshta miku im R. ishte duke pirë tani gotën e tij mbrëmësore me verë dhe e kishte harruar atë që më kishte thënë (me një gjakftohtësi të pabesueshme) te kafe "Universi". Dhe m’u duk se deri atëherë nuk kisha shkelur në atë kafe nga frika e të vërtetave që mund të mësoja aty. Ndërsa sonte më kishte shtyrë (kur hyra era ishte aq e fortë sa të dukej sikur të shtynte nga prapa) nata, nga logjika e humbur e së cilës ishin trembur edhe macet edhe qentë. Dhe pavetëdija thashë se të vërtetat lindin vetëm për të vrarë brenda nesh diçka që e kemi dashur. Edhe unë isha vrarë nga e vërteta (që sa vinte dhe po m’i shteronte forcat për ta kundërshtuar), të cilën ma kishte thënë miku im R. Ai me siguri që tani ishte duke pirë ngadalë (pas çdo gllënjke kërciste tërë zhurmë buzët) verën e tij mbrëmësore, kurse unë endesha në disa rrugë të errëta dhe të shkreta, si brenda një labirinti, i cili hyrjen dhe daljen i kishte në të njëjtin vend. Shava më zë të lartë ( i qetë se nuk më dëgjonte kush) dhe për t’u hakmarrur me vetveten nuk ia plotësova asaj dëshirën përvëluese për një cigare. Për një çast m’u duk sikur shpëtova nga e vërteta që më kishte thënë miku im R. te kafe "Universi" dhe u mora me torturimin e qënies sime e cila ulurinte dhe lehtë e gjitha për një cigare. Leh, i thashë, në vend të qenve që janë zhdukur nga frika e natës së ftohtë. Dhe vetja ime filloi të ulërijë më keq se një bushtër e shtypur nga uria. Po kjo nuk vazhdoi gjatë. Dhe unë u ktheva përsëri tek e vërteta e kafe "Universi". Sikur ajo e vërtetë të më përkiste mua ndoshta nuk do mërzitesha aq shumë. Ajo i përkiste një njeriu që e doja me gjithë shpirt. Emrin e tij nuk dua ta përmend as edhe me iniciale. Jo se kam frikë se do prishem njëherë e përgjithmonë me të, por se duke mos ia përmendur as inicialen e emrit të tij, të vërtetën sikur e shtrij mbi të gjithë. Dhe një e vërtetë e shpërndarë tek të gjithë, sado e rëndë të jetë, është më e lehtë ta largosh nga vetja (për ta mashtruar veten se nuk i takon asaj). Në këtë shpërndarje, si një mjegull dimërore, sa herë kemi fshehur gabimet tona duke ndjerë një ngushëllim të përtej varrit. Përherë kam menduar se të mashtrosh veten është pak a shumë të varrosësh prej saj diçka që duhej të vdiste e fundit. Po te njeriu ato që duhet të vdesin të fundit, vdesin të parat. Prandaj dhe varrimet janë ceremonira të bezdisshme për shumë nga ata që marrin pjesë në to. Sa më shumë njerëz ta marrin pjesë në një varrim aq më të paktë janë ata që ndjejnë dhimbje të vërtetë. (Kur të vdes, thashë, dua të më shoqërojë vetmia e kësaj nate ku nga rrugët janë zhdukur macet dhe qentë). Asnjëri nuk mendon për atë që iku po për veten. Të gjithë përpiqen të përfytyrojnë ç’zhurmë do të bëjë dheu mbi kapakun e arkivolit dhe cili do të derdhë lot të vërtetë. Ta marrë dreqi, shava, fjalën "të vërtetë" e kisha përmendur dy herë kur doja të harroja se edhe ajo zinte një cep në fjalorin tonë. Dhe nëqoftëse në fjalor ajo ishte një fjalë abstrakte, që as prekej dhe as shijohej, miku im R. e kishte bërë aq konkrete dhe aq të përveçme atë natë, sa unë po e mbartja në kurriz më keq se një gungaç gungën e vet. Ne të gjithë jemi gungaçë ku varrosim të vërtetat që duhet të vdesin para nesh. Kurse ato vdesin para nesh, shumë vite para nesh, duke kritikuar me humusin e tyre një lloj dërrase që nuk kalbej nga shiu dhe nuk gërryhej nga krimbat.Ecja pa e ditur ku shkoja dhe se pse më dukej sikur në çdo hap që hidhja e afroja veten me të vërtetën që miku im R. ma tha te kafe "Universi" me një gjakftohtësi rrënqethëse. Ajo nuk më takonte mua, i takonte njeriut tjetër, që unë e doja me gjithë shpirt. Ai nuk e di dhe për shumë kohë as me mend nuk do ta marrë dot, atë të vërtetë që e dinte miku im R. dhe që pastaj ma tha edhe mua, si të më thoshte sa mbaroi një ndeshje futbolli. U përpoqa të nxehesha me mikun tim R., por ishte e pamundur. Ta ketë mbaruar tani gotën e tij mbrëmësore me verë? Kur nuk e prish dot këtë zakon, pirjen çdo mbrëmje të një gote me verë, përse ma tha mua të vërtetën që as nuk doja ta dija? Mjaft të vërteta kisha përtypur, si copëra mishi tërë damar, përse duhej të më ngecte në fyt, si një kockë prehistorike, një e vërtetë banale? Trupi po më mjaullinte për një cigare, si një mace e hedhur në një pus të thellë, të shterrur. (Dikur kështu kishte hedhur një shoku im macen e tij të plakur). Mjaullima e saj përshkoi tërë ato vite (ndoshta dyzet, ndoshta pesëdhjetë) dhe erdhi dhe më mbështolli përsëri me dhimbjen e saj të largët. Cila qelizë e trurit e kishte ruajtur aq gjatë mjaullimën e dhimbshme të një maceje të plakur dhe të braktisur? Nuk e dija si quhej kjo qelizë, dija se truri i njeriut ishte mbushur me qeliza të tilla, ku vetja jonë e braktisur mjaullinte e lodhur errësirave të puseve të shterrur të ndjenjave tona.



O Zot, sa nuk thirra, që kur macet kanë filluar të ecin drejt njeriut, kurse njeriu drejt maceve? E vërteta që mësova te kafe "Universi" ishte e tillë që tregonte se njeriu ecte drejt maces.



Sytë më kapën dritat e zbehta të një lokali të vogël. U afrova deri te dera dhe pashë se ai ishte gati i zbraztë. Atë natë do të pija me qef një gotë verë, por ajo më kujtoi verën mbrëmësore të mikut tim R. dhe diçka mu përzje përbrenda. I zoti i lokalit më dërgoi një buzëqeshje të shtirur si të ishte folës në televizion dhe bashkë me të gjithë më uronte dhe mua natën e mirë. U largova me nxitim dhe përsëri u gjenda në disa rrugë të errëta, të shkreta, të panjohura. Thonjtë e së vërtetës m’u ngulën edhe më thellë në shpirt. Gjoksi m’u bë si një shpellë, ku e vërteta që kisha mësuar te kafe "Universi" përplasej pas brinjëve si një lakuriq nate. Dhe po e kuptoja se njeriu nuk ishte gjë tjetër veçse një shpellë e errët ku hynin të vërtetat për t’u përpëlitur si të vërtetat e secilit. Ato e humbisnin ç’ka u takonte të tjerëve dhe mbeteshin lakuriq si të vërtetat e atij njeriu ku kishte hyrë. Dhe unë pa e ndjerë, të vërtetën e mësuar te kafe "Universi", kisha filluar ta përjetoja si të vërtetën time, megjithëse ajo nuk më kishte prekur ende. Po një ditë, dikush, duke pirë kafe te "Universi", mund t’i thoshte mikut të vet, si më tha mua miku im R., një të vërtetë që më përkiste mua po që unë nuk e dija, ashtu si nuk e dinte edhe ai të cilit i takonte e vërteta e asaj nate. Dhe unë e doja deri në dhimbje atë të cilit i takonte e vërteta e asaj nate, që kishte trembur aq shumë macet dhe qentë. Ai nuk dinte gjë. As nuk do t’i thosha gjë. Dhe kur të takoheshim do të bisedonim si më parë, sikur mes nesh nuk ishte një e vërtetë torturuese. Unë do mundohesha të duroja thonjtë e së vërtetës që ajo të mbetej brenda pusit të shterur të qenies sime. Atje ku kishte vdekur diçka e bukur që duhet të vdiste e fundit. Dhe duke heshtur dhe mbytur të vërtetën do shihja si ecja drejt maces dhe macja si ecte drejt njeriut. Dhe kur të vdisja asnjë nuk do ta kuptonte se ajo nuk ishte vdekja ime e parë. Ne asnjëherë nuk kemi varrosur vdekjen tonë të parë, që është vdekja e vërtetë (isha aq i lodhur sa nuk e shmangia dot atë fjalë) po vdekjen tonë të fundit. Dhe kjo ishte njëlloj si të fusje në varr një arkivol të zbraztë. Mbi tru po më godiste zhurma e dheut mbi arkivolët e ardhshëm. Zhurma e tyre ka mbetur e pandryshuar. Dhe e ndjeva se e vërteta që mësova te kafe "Universi" ishte e vërteta ime. Dhe ndoshta atë çast që mësova këtë gjë, miku im R. që më tha me gjakftohtësi njeriu, një të vërtetë që nuk më përkiste mua, kishte mbaruar gotën mbrëmësore të verës dhe po vishte për të fjetur, pizhamat me vija.....

ÇASTET E FUNDIT TE DIELLIT



Ajo ndaloi e trembur. Kishte bërë tërë atë rrugë pa ecur. Deri aty nuk e kishte sjellë njeri, kishte ardhur vetë, por për të ecur nuk kishte ecur. Vështroi përqark dhe pa se asgjë nuk kishte ndryshuar. E njëjta shkreti guri. E megjithatë deri aty kishte ardhur vetë, me këmbët e saj. Por pa ecur. As lodhje nuk ndjente. Ishte e sigurtë që kishte ecur dhe çuditërisht nuk ndjente asnjë lodhje, si të mos kishte ecur. Por ajo ishte e sigurtë që kishte ecur. Ndoshta atë ditë kishte ecur më gjatë se kurrë në jetën e saj. E vetmja gjë për të cilën nuk dyshonte atë çast ishte pikërisht ecja. Donte të ulej diku. Sa mendoi këtë u drodh. Dielli hante minutat e tij nën një ftohtësi të bardhë, si një qënie që ha krijesat e veta. Asnjëherë nuk i kishte shkuar në mendje se dielli hante minutat nën një ftohtësi të bardhë. Fshiu ngadalë ballin, si të bënte patjetër një lëvizje. Sepse i dukej sikur brenda saj gjithçka po ngrinte nën minutat që përtypte dielli. Dhe vështroi rrugën me dy sy që nuk ishin të saj. Dhe për herë të parë ndjeu se deri aty nuk kishte ardhur vetë. Por ajo ishte e sigurtë se deri aty kishte ardhur vetë, nuk e kishte sjellë kush. As vetë nuk e dinte ku ishte. Dhe të kthehej atje ku nisi rrugën, për ta nisur përsëri, që ta ndiente se po ecte, nuk kthehej dot. Sepse nuk e dinte kur ishte nisur. Dhe tha se për ta vazhduar rrugën duhet patjetër të kujtonte kur ishte nisur. Mendoi se do ta kishte të lehtë ta kujtonte. Nuk e kujtoi dot. Iu kujtuan menjëherë të gjitha nisjet që kishin ndodhur në vite të ndryshme, si të kishin ndodhur në një ditë. Dhe mes tyre e kishte të vështirë të veçonte njërën. Nuk kishte rëndësi kë. Mjaftonte të veçonte njërën. Le të kishte filluar edhe para njëqind vjetësh. Ndoshta edhe më parë. Donte vetëm të ndjente se kishte ecur.



Ngriti kokën dhe me sytë e saj pa shkretinë e gurit. Ajo nuk u habit përse gjendej atje, ajo u habit si kishte ardhur deri aty. Se vërtetë kishte ardhur deri aty, por nuk kishte ecur për të ardhur aty. Kishte ecur në të tjera rrugë dhe papritur ndodhej në një rrugë që nuk e njihte dhe nën një diell që përtypte minutat e tij, si një qënie që përtyp krijesat e veta. Asaj iu kujtua se kur ishte nisur (iu kujtua nisja si nisje, por aspak koha) e kishte kaluar në mendje këtë rrugë, mes asaj shkretie guri, po deri këtu nuk kishte ardhur duke shkelur mbi të. Kishte ecur në disa rrugë të tjera që tani i ishin shuar nga mendja. Ato e kishin sjellë deri këtu dhe pastaj ishin shuar. Prandaj dhe nuk e kishte ndjerë se kishte ecur. Në ato rrugë nuk të vritej këmba, megjithëse ishte e sigurtë se edhe ato ishin si të gjitha rrugët, me gurë që të futeshin në këpucë. Atë ditë ato as e kishin vrarë dhe ajo as i kishte ndjerë si të mos kishte ecur. Po deri aty atë nuk e kishte sjellë kush, kishte ardhur me këmbët e saj. Nuk donte ta besonte se kishte ardhur me këmbët e saj, ashtu si nuk donte ta besonte se ndodhej aty. Nuk do habitej sikur të ndodhej kudo, vetëm në atë shkreti guri nuk kishte pse të ndodhej. Dhe ndjeu një dhimbje të mprehtë në tërë trupin e saj. Tani dielli në vend të minutave përtypte dhimbjen dhe ngjyrën e flokëve të saj. Ajo rrugë ia kishte shtrydhur dhe ngjyrën e flokëve. Ishte zbardhur. Nuk kishte si ta shihte se ishte zbardhur, por dinte se ishte zbardhur. Prandaj nuk e kishte ndjerë atë rrugë. Sepse kishte qënë e padukshme, e heshtur, e thellë si zbardhja e flokëve. Dhe për ta ndjerë se po ecte u ul dhe hoqi këpucët...Ajo pa nga larg portën e madhe. Dhe aty arriti në çastin e fundit të diellit. Por i mjaftoi një minutë për të gjetur vetveten. Nuk tha as edhe një fjalë. Dikush mori çantat e saj, dikush që ishte përtej portës së madhe. Dhe u largua. Diellit nuk i kishte mbetur as edhe një sekondë. Dhe ra nata. Dhe përtej portës së madhe nuk kishte njeri, përveç vetes së saj që ishte në të njëjtën kohë edhe jashtë portës edhe brenda portës. Këto dy qenie të tejdukshme nuk i shihte kush. Ato rrinin të heshtura përballë njëra – tjetrës dhe nga këmbët e zbathura të të dyjave rridhte një gjak i hollë. Sikur mos ishte ai gjak i hollë do të thoshe se aty para portës së madhe, nuk kishte njeri.Dikush e kapi për krahu dhe i tha se nuk lejohej të qëndronte aty. Përtej portës ishte një shesh i vdekur. Ajo e shkeli atë shesh pa hyrë brenda. Këmbët e saj të zbardhura nuk e ndjenë tokën. Ndjen diçka tjetër. Ishte aq e lodhur. Mbi gurët e sheshit kërcenin hijet e natës. Dhe një erë e fortë që nuk lëvizte as edhe një fije bari të thatë. Ajo kishte hyrë atje ku mund të hynte vetëm ajo. Dhe nuk e pa njeri. Vetëm ajo i pa të gjitha. I pa dhe floku i fundit që i kishte mbetur ende i zi, thithi tërë dritën e bardhë të një hëne të vdekur. Pastaj një zë i tha se nuk mund të qëndronte më aty. E futën në një dhomë të zhveshur dhe e ulën mbi një stol. Ajo u mblodh dhe kujtoi tërë rrugën që kishte bërë. Sado që kishte nxituar nuk kishte arritur dot para perëndimit të diellit. Atë ditë dielli i kishte ngrënë më me ngut se çdo ditë minutat e tij. Unë nxitova, tha si e zënë në faj. Asnjëherë nuk kam nxituar më shumë. Lodhja po i përhapej në tërë gjymtyrët e saj, si të pohonte fjalët që kishte thënë. Pa se ishte ende zbathur. Nxorri çorapet dhe këpucët dhe i veshi. Kur ngjeshi këmbët në këpucë sa nuk i ra të fikët nga dhimbja që i shpoi zemrën. Këmbët i ishin enjtur. Vështroi tërë ndrojtje dhomën e zhveshur dhe të ftohtë dhe i hoqi përsëri këpucët. Ndoshta nesër nuk do ti kishte kaq të fryra. Nuk donte të shkonte në takim pa këpucë. Dhe nuk donte që ai të shihte këmbët e enjtura. I hoqa që të nxitoja sa më shpejt, po dielli i kishte gëlltitur si i babëzitur minutat e tij. Nuk i kishte lënë asaj qoftë edhe një minutë.



Më mirë që nuk e takova sot, tha. Sot i kam këmbët e enjtura. Nesër do të jenë çenjtur. Shtrëngoi pallton se pati ftohtë. Në dhomë ishte errësirë. Diku duhej të ishte çelësi i dritës, po asaj po i pëlqente ashtu të rrinte në errësirë. E kishte më të lehtë ta prishte ashtu mëngjesin. Ajo do të ishte e para që do të shihte përpëlitjen e natës dhe lindjen e mëngjesit. Për atë mëngjes kishte bërë gjithë atë rrugë. Po hyri dikush dhe ndezi dritën. Ajo u tkurr edhe më shumë në natën e palltos së saj. Dhe mbylli sytë që të mos shihte dritën. Në atë vend, një gropë e madhe, nata ishte tepër e gjatë. Dhe dielli kishte vite që groposte aty orët e tij të vdekura.



U hap dera dhe hynë dy gra të tjera. Edhe ato ishin të lodhura. Asaj i shkuan sytë tek këmbët e tyre.Nuk i paskan hequr këpucët, tha. I erdhi rëndë që ishte në çorape. Po dy gratë e tjera nuk shihnin përtej dhimbjes së tyre. Ajo e kuptoi menjëherë këtë. Në atë dhomë njerëzit nuk shihnin dot përtej vetvetes. Ajo quhej dhomë pritje. Njerëzit aty rrinin si të ngrirë. Kaloi një kohë e gjatë dhe ajo vuri re gratë nuk kishin shkëmbyer as edhe një fjalë midis tyre. Drita elektrike ishte e zbehtë ngaqë poçi nuk ishte pastruar ndonjëherë. Pastaj u hap dera dhe hyri një burrë. Edhe ky ka bërë rrugë të gjatë. Ajo tha kështu se burri duhej të ishte rruar në mëngjes dhe tani i kishte dalë mjekra. Qimet ishin të bardha. Burri ia mbërtheu sytë dyshemesë së pistë. Dhe ngriu. Ajo dhomë i ngjiste pak a shumë një morgu. Nga heshtja dhe nga vetmia që mbështillte njerëzit. Edhe burri nuk i kishte hequr këpucët. Deri nesër dhe mua do më jenë çenjtur këmbët, tha. Tërë fajin e kishte dielli.



I fundi hyri një djalë i ri. Ai kërkoi me sy ndonjë stol bosh dhe kur nuk pa, u ul pranë burrit, mjekra e të cilit rritej me një shpejtësi të frikshme. Edhe djali i ri ngriu. Përtej qelqeve me pluhur ishte një natë e panjohur për të pestë. Muret e natës ishin të trashë dhe të ftohtë. Sepse të pestëve u dukej sikur nuk ishte në një dhomë me mure prej tulle, por në një dhomë me mure prej nate. Ajo ishte dhoma ku nuk rrinte dot një njeri. Kurse ata ishin pesë. Dhe ngjiteshin pas mureve të natës po nuk kishin gjumë. Ajo që i bashkonte ata të pestë ishte pritja e mëngjesit. Dhe gati çdo sekondë hidhnin sytë nga dritarja me frikë, se mos vinte mëngjesi dhe nuk e shihnin. Ata nuk kishin besim t’i thoshin njëri – tjetrit që katër të flinin dhe njëri të ruante mëngjesin. Po mëngjesin që prisnin nuk mund të ruhej nga një njeri, në atë dhomë. Në atë dhomë mëngjeset ruheshin duke qëndruar të gjitha zgjuar. Kjo nuk ishte shkruar diku, po njerëzit e mësonin pa ua thënë kush, sapo uleshin në stolat prej dru ahu. Stolat ishin ngrënë dhe nxirë. Njëri prej tyre kërciti. Djali i ri kishte dremitur dhe ishte zgjuar i trembur. Mbi fytyrat e grave u përhap një buzëqeshje që u kthye menjëherë në dhimbje. Edhe në fytyrën e burrit ndodhi e njëjta gjë. Mjekra e tij vazhdonte të rritej në mënyrë të frikshme. Në mëngjes kishte rrezik të arrinte deri te këmbët. Burri i pëshpëriti diçka djalit, i cili u mbështet në supin e tij dhe e zuri gjumi. Gratë e harruan dhomën e natës sapo djalin e zuri gjumi. Sytë e tyre u mbërthyen te djali që flinte. Gjumi i tij po shkurtonte natën.



Kur djali u zgjua përsëri aty iu duk sikur nata nuk kishte lëvizur nga ngurosja e saj. Ata pritën që djali ta zinte përsëri gjumi dhe kur panë që ai nxorri paketën dhe ndezi një cigare morën pamjen e tyre të parë. Secila u mbyll brenda natës së vet, ku koha kishte vite që kishte harruar të ecte.Dikur edhe asaj iu duk sikur nata po çahej. Por u gënjye. Ajo që e habiti ishte se kur hodhi sytë nga dritarja, në të njëjtën kohë me të i hodhën edhe katër të tjerë. Dyshoi. Mos kishte harruar si thyhej nata? Largoi sytë nga dritarja dhe vështroi me kujdes katër të tjerët. Edhe ata kishin harruar si thyhej nata, si binte drita e mëngjesit. Dhe u tremb. Dhe katër të tjetër kishin të njëjtën frikë. Në atë dhomë koha nuk kapej dot. Ajo nuk kishte as orë, as minuta, as sekonda. Në atë dhomë koha ishte katër mure të trashë nate, pa plasaritjen më të vogël... Secili prej tyre ishte brenda një dhome me katër mure nate dhe secila prej këtyre dhomave ishte brenda një dhome më të madhe me katër mure edhe më të trashë nate.



Në fillim u plasarit dhoma e vogël, pastaj e madhja. Burrit i ishte rritur një gisht mjekra e thinjur. Ajo pa këmbët. Nuk i ishin ç’enjtur. Vuri me zor këpucët dhe dhimbja i hyri si thikë në zemër. Shtrëngoi dhëmbët dhe priti që dhimbja e këmbëve të ëmbëlsohej pak. Po unë përse i hoqa këpucët, tha. Nuk e mbante mend përse i kishte hequr këpucët. As ku i kishte hequr. Përse i hoqa këpucët, tha përsëri. U hap dera dhe dikush hyri. Mori emrat në shënim dhe doli. Jashtë mëngjesi ishte i ftohtë dhe i bardhë. Përtej qelqeve lëviznin hije. Ajo nuk dalloi dot asnjë fytyrë. Dhe të pestë u bënë edhe më të largët se sa kur ishin brenda mureve të natës. Vështrimi i tyre vërtet ishte mbërthyer te e njëjta derë, po secili nuk priste të shihte të njëjtin njeri, si mund të kujtojë po t’i shihje natën e kaluar.



Dera po vonohej të hapej. Kur u hap të pestë u ngritën në këmbë. Dikush, para se të fliste, i vështroi me radhë në fytyrë.

-Po ti pse ke ardhur i parruar? – i tha burrit.

-U rruajta dje, kur u nisa.

-Pse për një ditë t’u bë kaq mjekra?

-Nuk e di, - tha burri.

-Herën tjetër mos eja i parruar.

-Dje, kur u nisa, u rruajta, - tha i hutuar burri.

-Ata që do të dëgjojnë emrat do shkojnë në takim.

Kush dëgjonte emrin merrte çantën dhe dilte jashtë nga ajo dhomë. Ajo mbeti e fundit. Ai nuk po lexonte emrin e saj. Ai u mat të dilte jashtë.

-Po unë?! – tha ajo e mekur.

-Çfarë ti!

-Po unë nuk do ta takoj dot djalin?

-Pse dy herë do ta takosh djalin!

-Jo, - tha ajo, - një herë.

-Një herë e takove dje!

-Kur?!

-Dje!

-Unë nuk e takova dje. Erdha kur kishte perënduar dielli dhe ...

-Dielli donte edhe pesë minuta të perëndonte kur erdhe.

-Ai kishte perënduar kur erdha, prandaj nuk e takova dot.

-E takove!

Tjetri kishte dalë nga dhoma

-...mend.....

ASAJ



I

Si kombet me vetija e mendime të thjeshtë q’i falen një fytyre gdhendur në gur a dru; si kombet më të qytetëruar, që rrinë

me orë dhe luten përpara një fytyre bërë me ngjyrë vaji a dy copëra drurë të bashkuar; si ata kombe që marrin me muaj udhë që të venë t’i falen gurit të zi; si ata të moçmit q’i falen diellit, zjarrit, shikonin me adhurim të thellë yjtë dhe bëheshin therrorë për perëndit’ e perëndeshat, a si ata që dhe sot shtrihen e shtypen nën qerre të Budës; ashtu dhe unë, o e bukura ime, dua t’u falem dy yjeve që janë më të bukur se gjith yjt’ e qiellit, dy yjve që janë syt’ e shkruar të tu dhe të bëhem hi, o e dashura ime, nën këmbët vogëloshe tënde!



Vjeshtë, 1905II

Në është vërtet se zemra jote s’rreh kurrë për mua,- ashtu si ke dashur të më thuash,- në është vërtet se fytyra ime nuk zë asnjë vënd në ëndërrimet e tua, pse, o e bukura ime, kur më sheh ngadalëson çapnë, pse më lëshon vështrimn’ e atij syri të shkruar?

Nuk e di si më buçet dhe më zjen gjaknë ay vështrimi yt kaq i qetë dhe i ftohtë? Nuk di ti si më çpon zemrën ay vështrimi ngjyrë qielli?

Vështrimi yt është si një shtizë në dorë të një djali që lot me një zog; vuajtjet e shpesit i heq dhe zemra ime. Të lutem, pusho, pushoje këtë lodër të gjakme! Po ç’them unë! Shtjermë, shtjermë syt’ e tu, se vështrimi yt, o e bukura ime, m’i thjeshtë se frym’ e Jehovajt, i jep gjëllim shpirtit tim.



Prill, 1906
III

Pse ikën ashtu nga unë?

Nuk e di që dashurija është me krahë dhe m’e shpejtë se vrapi yt?

Dashurija ime të është qepur si hija. Kudo që të vesh, të ka për të rënë pas, kudo që të jesh do të dalë përpara dhe, kur të na ndajë një mërgim i madh, hija ime prapë të ka për të ardhur pranë. Malet, fushat, njerëzit s’kanë për të na ndarë, se shpirti im është qepur pas shpirtit tënt, se trupi im të ka për të kujtuar gjithnjë. Edhe vdekja kur të më marrë nga kjo botë, edhe ahere hija ime, e dashura e tmerruar, ka për t’ardhur të të gjejë në të mugërit e në t’errëtit. Edhe, kur për ty,- ah, dua të jetë shum’ e largme,- do të vij’ ora që të shuhen ata sy q’i dua kaq dhe të bëhet hi ay trup i bukur,e dhe ahere, mos pandeh se do të shpëtosh nga ndjekja ime; shpirti im të ka për të ardhur gjer në varr, se shpirti im është qepur pas shpirtit tënt dhe trupi im ka për të të kërkuar gjithnjë; ahere, brenda në varr t’errët e të ftohtë, eshtrat do të dridhen, se në dashuri do të jem gjithnjë besnik.



Shënëdre, 1906IV

Më pyet sa ësht’ dhe a ësht’ e përjetshme dashurija ime.

Aherë, syt’ e tu, ata sy të zez q’i dua kaqë, marrin një shkëlqim, një vështrim të ri, edhe buza jote një të qeshur të hidhur.Pse, o e dashura ime, pse i le të hyjnë të tillë mendime të hidhur n’atë kokë të bukur?

Nuk e di ti që çdo gjë në këtë jetë ësht’e vdirshme? Nuk e di ti që çdo gjë mbi këtë dhe ka një fund?

Prapsi, prapsi, këto mendime. Mos i përsërit këto pyetje.

Të dua me gjithë shpirt, me dashuri të thellë; sot të dua sa për një jetë të tërë. Mos prish gazn’ e sotmë, duke menduar të nesërmen e errët.

Mos më pyet më sa ësht’ e thellë dhe a ësht’ e përjetshme dashurija ime!V

Më pyete pse të dua dhe unë qesha.

Qesha, tanimë po mendohem dhe them: Pse të dua?

Të dua për atë të qeshur të bukur, kur të shkëlqen syr’ i kthjelltë nën ballë të qëruar; të dua për ato leshra ku është pështjellë gjithë thellësi e natës dhe për atë vështrim ku lexohet gjith gaz’ i ditës; për atë vështrim q’ është si një yll’ i lumturisë; të dua se kur flet, ay zë më zgjon në zemrët time gjithë zërat e fshehtë të shpirtit, të dua se prapë teje e ndjej veten time të madh dhe të fortë, se në dashurit tënde shoh zbardhëllimin e jetës.Po, të dua se, tekdo, me gëzim të fatbardhësisë a në t’errët të helmit, në qeshje të mëngjesit, në tym të të mugëtit, në ngjyrë të lules a në përkëdhelje të veriut, tekdo, o e dashura ime, ty të gjej dhe ty të shoh; të dua, se edhe kur të zbres në thellësi të shpirtit dhe në fund të zëmrës, edhe atje thellë të gjej.

Biri im i dashur, nese nje dit prej ditve do te me shofesh plak,jet e logjikshme ne mendjen time! Te lutem me jep pakez koh dhe pak durim qe te me kuptosh, kur dora ime dridhet dhe me bie ushqimi ne gjoks, kur nuk mund ti veshi me rrobat e mia__ zbukurohu me durim ndaj nenes biri im.
Kujtoj vitet qe kan kaluar; kur une te mesoja ta besh at qe une nuk do te mundem ta bej dot!
Nese une nuk dukem elegante, dhe sme vjen er e kendshme, mos me qorto !!!.
Kujtoj ditet e vegjelis kur perpiqesha disa her te te bej eleganet dhe me er te kendshme,

Mos me mua nese shpreh injorancen dhe mos kuptimin tim ne qeshtjet e kohes tende.
Por, ti behu syri dhe mendja ime ta arrij at qe me ka ikur.-- Une te kam edukuar,
une te kam mesuar se si te ballafaqohesh me jeten, dhe si mos te mesosh sot se qfar duhet e qfar nuk duhet?!!!
Mos u merzit nga dobesija e kujteses sime, fjalve te ngadalta dhe te menduarit se qfar te flas gjat bisedes me ty, sepse lumturija ime nga biseda esht vetem e vetem te qendroj me ty!!!

Kur te me dobesohen kembet e mia ne arritjen e cakut, qe deshiroj behu i but me mua dhe kujto se une te kam kapur per dore shum her ashtu qe te mund te hecesh
Kurr mos u turpero te me kapesh per dore sot, se neser do te te kerkosh dike qe te kap per dore , kur do plakesh edhe tiDije biri im se une nuk pres dit me te mira sikurse ti,porse me thjeshtesi e pres vdekjen!!!
Rri afer meje biri im e jo kunder meje !!!
Kur kujton diqka nga gabimet e mija, dije su une kurr nuk kam dashurasnjeher diqka tjeter pos te mirave tuja.

Me e bukura qe mund ta besh per mua sot esht te falesh leshimet e mija, dhe te mi mbulosh te metat e mija....

All.llahu te falt dhe ti mbuloft leshimet! Ende, te qeshurat dhe buzqeshjet e tuja me gezojn sikur kur ishe i vogel.Te lutem bir mos me privo nga shoqerimi yt.

Isha me ty momentin kur linde dhe pave driten e kesaj bote, qendro pran meje kur do vdes!

All.llahu ka then. Zoti yt ka percaktuar qe te mos adhuroni tjeter perveq atij dhe te silleni mir me prinderit. Nese njeri prej tyre ose te dy e perjetojn pleqerin tek ti,
kurrrrrr mos thuaj offfffff e as mos ju fol prinderve me ze te lart, por te ju drejtohesh me fjal rrespekti te plot. Shtrij perpara tyre krahet e perkulshmeris dhe thuaj: O Zoti im kij meshir ndaj tyre, siq kan pasur ata kujdes ndaj meje gjat gjith jetes se tyre!

Lulja vuante shpirtërisht,por këtë askush nuk e dinte.S’kish guxim t’i tregojë asnjërit këtë çka ajo ndjente.Kishte turp prej babës dhe nënës,turp prej gjith botës.Vuante dhe vuajtjes së saj nuk i gjente shërim.Dita më ditë tretej si qiriu.Apetit për të ngrënë nuk kishte.Gjumi s’e merrte dhe dëshira për të jetuar në vetmi ishte shtuar pa masë.
Përditë rrinte në parkun e qytetit. Ulej në një shkëmb dhe krejt e shqetësuar dhe e shkujdesur vështronte poshtë e lartë dhe thithte pa ëndje erën e luleve shumengjyrshme. Herë herë shfletonte një libër,këndonte një roman.

Mos ishte valle ai roman,që e kishte bërë të vuaj? Ndoshta.Jo,ajo vuante prej dashurisë.Para disa muajve rasësisht ishte njohur me një djalë të ri. Fisnik – e kishte emrin.Ishte mjaft i pashëm dhe tepër i sjellshëm. Lules, Fisniku iu kishte ngulur në zemër, e pëlqente, e donte, por megjithqë kishin biseduar shumë herë, nuk kishte pasur guxim që t’ia çfaqte ndjenjat e veta. Kishte turp, madje nuk e ndinte se a ndjente edhe Fisniku si ajo. Bisedojshin vetëm për të tjerët dhe kurrë për vehte.
Lules nuk i durohej më. Me çdo kusht duhej t’ia çfaqte atë që ndiente. Në takimin e parë, mbas disa muajve kishte vendosur:“të dashurojë me gjithë zemër“, prandaj pritte.

Në të hyrë të parkut u duk Fisniku. Ishte me një femër. Ajo ishte e veshur mirë, dukej simpatike dhe mjaft tërheqëse. Duke ecur krah për krah me Fisnikun, qeshte dhe bisedonte ëmbël. Lulja që rrinte vetëm në shkëmb ua tërhoqi vëmendjen, prandaj drejtuanhapat kah ajo. Kur Lulja pa se Fisniku po vinte i shoqëruar prej një vajze menjëherë e rroku gjelozia, u zverdh në fytyrë, libri i ra prej dore dhe mezi mbajti lotët.
-A ti qenke Lule? Ka kohë që nuk jemi pa. Si ke shkuar me punë?Pse po dukesh e shqetësuar? – pyeti Fisniku.

Jo, kot, s’kam gjë, vetëm m’erdhi si çudi kur të pashë me….
Si! Nuk njiheni? Po të prezentoi me motrën time…
Motër e ke? Mua më shkoi mendja se mos e ke dashnore,- dhe uli kokën prej turpi.
Ishim nisur për te e fejuara e vëllaut. Fisniku ka më gadi një muaj që është fejuar. A ka më tepër Fisnik?!- foli Drita-motra e Fisnikut.Po, sot mbushet një muaj, që kurse jam fejuar. A po vjen edhe ti Lule bashkë me ne?Dëshiroj me të njohur me të fejuarën time ? Me një gjysmë zëri, Lulja e pyeti: ”Si e quajnë të fejuarën tënde? A është e bukur… oh e shkreta unë”-përshpëriti në vehte.

Lulja humbi krejt vemendjen.Djersë të ftohta filluan t’ia mbulojnë ballin. S’dinte si të flas më. Humbi drejtpeshimin dhe u shtri në shkëmb.Drita vrapoi për t’i ndihmuar…!Çfarë ke Lule? Fol,mos mbaj gjë të mshefët,i tha Fisniku duke i mbajtur kokën me të dy duart.
Ah, Fisnik! Shpirti im vuan dhe jeta ime hecë si një rreke e turbullt. Ndjej diçka për ty. Nuk mund të tregoi mbresën e madhe të zemrës s’ime. T’adhurojë për së tepërmi dhe prej teje s’kisha për t’u largura kurr. Fëtyra jote dhe sjellja jote më bënë që të mendoi për ty.Të dashurova, por kot.Ti qenke fejuar. Fisniku e ndëgjonte me mallëngjim.

Më fal Fisnik. Mos i trego kujt për marrëzinë time!
Jo, Lule! Nuk është marrëzi pse dashuron. Ti je e pastër dhe e sinqertë. Ashtu si më dashurove mua, dashuro një tjetër. Turpi nuk na la që të mirremi vesh me kohë. Unë ia fala zemrën tjeterkujt. Kujtimi Yt do të më mbetet i paharrueshëm…

Ah,Fisnik! Një luftë të madhe ndjej në shpirtë. Kam dhimbje. Kam frikë. Sytë po më njomën prej vajit. Më ka hy një tmerr, një dhimbje… S’kishin kaluar shumë ditë, e Fisniku duke kaluar rrugës ku e kishte shtëpinë Lulja, vuri re se dritaret ishin mbuluar me një perde të zezë… Dy pika lotë i rrëshqitën prej sysh. Ishte përshëndetja e fundit e tij për Lulen e turpshme.

Dikush ka thënë se jeta është një ëndërr dhe më
e keqja fillon kur fillon të zgjohesh. Zgjimi është vdekja e shpejtë
pasi çdo gjë është iluzion.
Unë nuk e besoj këtë.Mendoj se ne futim në jetën tonë ëndrra pa fund, pasione e iluzione. Ka raste kur eci në
rrugë symbyllur duke i besuar instinkteve të mia e pasioneve që më
shtyjnë në rrugën e jetës duke me dhuruar buzëqeshje e një zjarr të
brendshëm. Por unë jetoj vërtet, ndiej .. nuk jam vetëm një spektator
pasiv në këtë skenë botërore.
Shekspiri e ka quajtur teatër : një iluzion pamor, mashtrim duke u shtirur si personazhe që ndoshta nuk
ekzistojnë fare po ne mendojmë se ekzistojnë. Ai ka jetuar shekuj më
parë kur pas maskave të femrave në teatër fshiheshin meshkuj që nuk
dinin asgjë për botën e femrës. Ajo botë e errët e fshehur pas mureve e
fustaneve të gjatë e korseve mbytëse, botë e femrave kukulla që linin
në duart e meshkujve gjithçka:jetën e të ardhmen e tyre.
Po shpirti nuk blehet apo komandohet si një makinë. Ka disa nyje që prodhojnë
shpresa e iluzione të cilat askush nuk mund ti drejtojë. Natën kur
mbyllim sytë ne ëndërrojmë pa i menduar ëndrrat, thjesht duam të
qetësohemi , të shplodhim trupin e mesa duket vetëm mes ëndrrash mundta arrijmë paqen.
Një buzëqeshje krijohet në buzët e njoma të
trëndafilta të një foshnje kur lundron mes ëndrrash. Të duket sikur
bota është më e bukur, sikur sheh dritë kudo e yjet shkëlqejnë më tepër
atë natë, vetëm prej një buzëqeshje të pafajshme.
Kur mendon për dashurinë tënde, atë që do më tepër në këtë botë, atë që të bën të qash
e të ësh përsëri mes lotësh, atëherë mendja jonë kalon si në një
paradë të vërtetat dhe iluzionet që i ke hedhur si një mantel kësaj
dashurie. Asgjë nuk është perfekte në këtë botë asnjë person po
fantazia e ky shpirt i pabesueshëm që njeriu e ruan nga dallgët e jetës
si thesarin më të shtrenjtë, të bën ta besosh se idealja ekziston.
Realja me të vërtetat e hidhura lihet mënjanë një çast dhe e vë kokën
në jastëkun e ndjenjave ..fillojnë të krijohen imazhe të thuren ëndrra
të këndshme e ti mbulohesh nga një gaz i brendshëm që vetëm ti e sheh e
ndjen. Edhe ajri bëhet plot aroma dhe sytë mbulohen nga një mjegull
lulesh e ngjyrash gati të tejdukshme, ylbere të pafundta e dritë
ëngjëjsh.
Iluzionet të pushtojnë zemrën dhe aty ke gjithçka të
nevojitet. Vjen dikush që të prek shpatullën e të pyet për diçka e
zgjohesh. Sheh se je ulur diku e ndien ndoshta ftohtë. Jeta është kjo,
zgjohesh në një moment. Mendja fillon të punojë përsëri me llogjikëndhe zbarkon në realitet duke mbartur pak nga ai gaz i brendshëm
lumturie. Flet e sytë të shkëlqejnë, optimizmi të jep një dritë të
purpurtë në fytyrë. Sa e lehtë është të ndihesh më mirë , mjafton një
dorë e vogël iluzioni.
Përfundimisht jeta të duket jo aq e keqe.
“Unë qenkam I lumtur e nuk e dija?”-pyet iluzioni yt, ai zëri i dytë që
çdokush e ka brenda vetes.
Ne jemi ujë, ajër dhe ëndrra. Formula
sekrete e krijimit të njeriut. Sa i thinjur dhe i hidhur është ai
shpirt i zbrazur nga ëndrrat.
Fantazia vdes kur njeriu e dëbon vet dhe atë njëçik që i mbetet brenda e vret me trishtim realiteti.
Por jo gjithmonë vret realiteti. Ai të dhuron shpresa. Hirushja e
Borëbardha na kanë ndjekur në fëmini me atë moralin e fitores së të
mirës mbi të keqen dhe ne ndjekim këtë fill duke menduar: “Po, dashuria
fiton mbi urrejtjen, e mira mbi të keqen, pse jo?”
Jeta është kaq e bukur sepse ka larmi. Ka hidhërim po ka dhe gëzim, ka të qara po ka
edhe të qeshura, ka hije po edhe dritë, ka pleqëri e vdekja po ka dhe
fëmijëri e jetë.
Jeta një zhurmë midis heshtjes ka thënë Isabel Allende.
PO
një zhurmë plot të papritura, iluzione nën diell e pluhur yjesh. Nëseguxon jeto shijo pluhurin e yjeve, kupat e ëndrrave piji deri në fund e
lësho një pasthirrmë kënaqësie, trego çfarë ndien e ndaje lumturinë.
Lumturia është një krijim i bukur i njeriut. Ka shume zhurmë brenda, shumë
energji shumë fjalë tinguj shumë botë. Pihet në doza të vogla e ndarë
mes njerëzish se e tëra njëherësh të vret. Shpirti i njeriut është aq i
pafund po zemra është kaq e dobët , kjo shoqeri ndan çdo gjë: dashuri e
shpresë.
Një pikëz të qeshure bën dy buzë të tjera të hapen, një ëndërr e treguar me pasion frymëzon ëndrra të tjera.
Pak zhurmë krijon zhurmën tjetër në këtë jetë.
Sa i bukur zinxhiri i jetës, shkon pafundësisht e rikthehet përsëri te ne.
Jeta e njeriut: ujë, ajër e ëndrra të veshura në iluzione e ndjenja… Sa pak kemi nevojë për të qenë të lumtur!

I kapur ngadale ne rrjeten e padukshme te
mendimeve te castit qe fanepsen heshturazi mbrapa gjesteve, fjlaleve,
shikimeve gati-gati te rastesishme detyrohesh te ulesh ne kolltukun
lekundes te ndjenjave. I corjentuar nga dicka qe te mungon ne menyre
therrese, te cilen per cundi nuk e ke patur kurre pyet veten si te ka
lindur ai zjarr I fuqishem qe vazhdon te zmadhohet.
Cfare eshte
valle ai zjarr cudiberes qe shperthen me nje furi mbinatyrore neper
vena duke te bere me te prekshem ndaj gjithckaje qe te rrethon, me te
larte nga ana shpriterore e rizgjuar me nje tjeter fantazi te
papermbajtur dhe plot nuance te reja? Sa shume te ndryshon ky zjarr, ky
rebesh yjesh renes ne kthjelltesine e nje nate fantastike vjeshte. Te
kap papritur duke te te lene pafjale , vetem me nje shije te embel mbi
muze dhe nje arome te kendshme ne hunde.
Valle kush e ndez kete
zjarr ? Ne vete apo…? nje moment, nje cast i vetem dhe gjithcka
ndyshon. Ashtu teper natyrshem pa asnje mangesi, pa asnje te mete.
Ndoshta vetem me nje. Njerzimi.
Valle njeriu eshte tpere primitiv
per te kuptuar, per te asimiluar per te jetuar kete ndjenje kaq te
holle? Disa kalojne ne hiperbolizim vetem te skeletit te gjymtuar,gjyshem te zbehte, gjysem misterioz, pa [erkur kompleksitetin,
gjeresine apo thellesine e saj duke u perpjekur te shohin vetem ate qe
i mjafton atyre per te pare. Dhe nje moment cekulibri heshtin. Te tjere
te shtyre nga koncepte shtazarake dhe misherore bien ne degradim te
tejskajshem aq konfuz sa mjafton per mos e kthyer me koken mbrapa per
te ripare edhe nje here ylberin shumengjyresh qe katandiset ne nje cast
te shkeputur kohe bardhe-zi. Fakt eshte se kur perballemi me te duket
sikur asgje nuk mund te na ndihmoje. Duke filluar nga llogarite,
kompromisat, rruget e shkurta, arsyetimet filozofike, sociologjike,
llogjike, matematike, biologjike apo poetike. Asgje ! te pakten asgje e
kriuar nga mendja apo dora e qenies ‘me inteligjente’ qe esthe
vertetuar se egziston. Njeriu.
Supozimet jane nga me te shumtat, por
fakt eshte qe akoma kane mbetur ne stadin e supozimit. Disa teper te
thjeshta per tu besuar. Te tjera teper te kompikuara per tu kuptuar.
Ndoshta nje dite do te kuptojme me shume. “Pote germosh me thelle do te
gjesh uje ». Kjo etja jone per te kuptuar dhe ditur po na mban gjalle.
Por
a jemi ne gati per shpjegimine e saj ? Ndonjehere me duket se kjo bote
mbahet ne kembe nga fshehtesite. Po shpirti yne? Sa pikepyetje qe
lindin, rriten, fshihen neper skutat apo qoshet e erreta, diku ne mes
te absurdeve te jetes trondisin shpirtrat tane cdo dite? Cfare do teishim ene pa to?
Secili prej nesh ka nje lloj marifeti te tijin, per
tu shmangur te pakten disa momente nga ajo te cilen guxoj ta quaj
“mbretereshe te ndjenjave” pa u perpjekur te permbledh gjithe
madheshtine e saj ne nje emer sepse nuk egziston ende nje fjale e
tille. Ju zbuluat timin! Mos mendoni per tuajin se kam frike se do te
pyesni veten dhe per sa kohe mund ta perdorni?….