Dashuris se Pamundur(Te dua)......

First topic message reminder :

Nen heshtjen e nates per ty po mendoj
jan ca fjal shpirti qe ne ket flet per ty po i shkroj
kurr ne mendje sme kishte shkuar
se me ty do te isha e dashuruar
un te dua ty..me gjith shpirt te dashuroj
te dua aq shum saqe edhe ne enderra te kerkoj
e di se nuk jam poete e as qe e hiqem si e till
por je ti arsyeja qe kto vargje per ty i shkruaj
je ti arsyeja qe i hedh fjalet ne leter pasi skam guxim te te them"Te dua edhe ne zemer te ruaj"
e di se nuk jam un vajza e enderrave te tua
e di se ti as qe don tja dish per mua
e di se jan shpresa te kota qe un per ty po i mbaj
e mbaj veten kot te fort se ne mbrembje per ty cdo nat per ty qaj
e di se ti sme do...edhe per dhimbjen e shpirtit tim ty ste ve faj
esht e kot qe per ty mbaj shpresa
e kot qe un per dashurin tende shpresoj
e kot pasi djali qe un dua ai nje dit do tme dashuroj(tpanjohurit)

Qaj ...hedh lot te kota...
Lot per nje person qe nuk i`a vlen?Jo ate jo...
qaj per budallallekun tim,
per egoizmin tim,
per mos pranimin e te vertetes dhe realitetit...
...dhe qaj per te,
per ate qe me ka bere te vuaj,
per ate qe me ka puthur,
per ate qe nuk me duron.
Por a i`a vlen te qash?
Mbase jo,por ajo,ajo qe ka zene vendin tim,
do te kete jeten qe doja une...bota nganjehere eshte e padrejte.

Ne boten time te loteve
Ti nuk ke vend,
Eshte thjeshte bota ime
Dhe per tjeter askend!

Ne kete bote te ujitur
Nga syte e mi
Te lutem mos ma turbullo ujet
Bile as ti!

Ti qe me bere te derdh lot pa pra
Mos me ngjushello te lutem
Vend per ngushellime
Ne zemren time nuk ka!


Krejt e rastesishme

LOTI ESHTE PJES E IMJA


Te derdhesh lot gezimi
eshte nje gje normale,
te derdhesh lot hidherimi,
eshte nje pun e madhe.

Se zemra me qan
ket nuk e mohoj
cdo dit me kujtime
lotin e freskoi.

Qaj ne mengjes,
kafen me lot e pi,
qaj me te madhe
per te vetmen bij.

Do të qaj, të derdh lot pa pra
Jeta ime pa ty, kuptim nuk ka!
Do të qaj me lot të vajtoj
Për dashurinë time që iku dhe shkoi!

Lotët kurrë nuk do ti thaj
Rrugën time të jetës me lot do ta laj
Nëse ti nje ditë ne vendin tim kthen
Mos qaj më kotë sepse mua s'më gjen!

Mund të më kërkosh aty ku trupat pushojnë
Në vendin ku të vdekurit nga dashuria shkojnë,
Mund të më vizitiosh me një kurorë me lule
Përkulu para një kufome, meqë për të gjallë nuk u përkule!

DEBORA ME LOT


Deboren e laj me lot
per cdo vit e per cdo mot,
sa kam ftoht ne shpirt,
sa kam mall per ty,
sa me mungon
debora te gjitha i tregon.

Shumë vuajtje, shumë lot
Në shpirtin tënd të mëshehura.
Shumë kujtime, shumë ëndrra
Në brendin tënde të prehura
Shumë brenga e tashmja të solli
Shumë vrragë në trup e kaluara të mbolli!

Rrëshqas vetmis sime
Drejt greminës që ka jeta,
Ti ikën nga hija jote
Kurse unë hijen ta gjeta!

Ishe për një çast pjesë e imja
Hyre dhe dole nga zemra ime
Nuk e kuptove se çfarë të ofrova
Keq e lexove ndjenën time!

Më nuk pres te ujëvara e lotëve
Sepse ajo është shterrur dhe lot më nuk ka
Nuk e pres më as zbardhjen e ditës
E kam burgosur zemrën si në kala!

E ç’më duhet vallë dita
Kur është shuajtur dielli,
Ç’më duhet mua nata
Kur yje nuk ka qielli!

Lermëni të qajë mbi humnerat e jetës
Ta nxjerr shpirtin e ta përplas atje,
Për trishtimin e mallkuar që shpirtin
Ma ka venitur
Lermëni të qajë mbi c,do krijes të kësaj bote
Që janë taman si hije e jo krijesa njerzore!
lermëni të qajë të thërras pa pushim
o njerzë dëgjojeni vetëm pak shpirtin tim
Lermëni të qajë atje tej e vetmuar
që kur c,do gjëje ti vije fundi
të ë pa pushuar

Tek syte mbaron gjithçka..
ata e kuptojne menjehere largimin
jane ata te paret qe derdhin lumenj lotesh...
pastaj i peshperisin zemres... \'harroje\'
(eh sikur te ishte kaq i thjeshte edhe per
zemren harrimi!)

Histori lotesh

I
Pikoi nje sy,
lotoi nje lot,
u tha,
ne qiell u ngrit,
mbi toke. Pikoi nje re,
edhe nje,
nje e trete,
lotoi shume dhimbje,
ra mbi dhe,
u tret. keshtu ndodh perhere
me ujin e ndjenjave,
syri ia jep zotit,
zoti i tret dherave! Pikon nje lot,
ne qiell ngrihet perseri,
shiu pikon ndjenja,
mjegull vajtimi. II
Horizonti blu u ngrys,
pikat e shiut prekin buzet e mia,
une puth vetem copa resh
nen drite vetetimash qe tallen!
III
Nje tis i lehte shiu binte poshte qerpikeve,
askush nuk qante mbi koken time
te lagur nga kristale te njoma,
Shikova shikimin tend te perhumbur
dhe qiellin qe mbante syt e tu nder re,
pastaj qava per pikellimin tend
te verbert,te mjegullt.
Rreshqiti nje re nga sy i brishte,
qielli u ngrys nga pikellimi yt,
me kot prisja diellin pastaj
pas qerpikeve te lagur diku u mbyt.

Sa here kam qar per ty
sa here un jam merzitur
sa here me ka dhimbur ne shpirt
sa dashurine se kam ditur

Sa net pa gjum kalova
sa dite te trishtuara
sa shum un ty te desha
sa vet me nuk munda...

Me le te prehem ne buzen tende
minutat e fundit me mbeten
me le te puth e te zhgrehem ne vaj
ky i vetmi kujtim le te me mbetet.

Natyr e qmendur natyr,
c`eshte ky lot qe derdh ti sot,
rrebesh shiu pa pushim,
kend do e fusesh sot ne perqafim.

Si nuk ke aspak meshir,
i zgjedh njerzit me te mire,
nga kjo jet ata i ndan
thell ne dheun tende i mabn.

Nga dritarja te veshtroi,
pse sme len vet te vajtoj?
Pse derdh lot ti bashk me mua?
qe keta lot me shkoj si krua.

Nje lot i kristalte
nga syt e nje nene bie perdhe
Nje lot i margaritarte
Mbi fytyren e brishte
te nje vajze e re
Ti lot je mik
i brenges se saje
Ti lot je pasqyre
I dhimjes se pa skaje

Dhe ajo pas teje humb
Ne enderim....
E nostalgji pa funde

Në garë me qiellin
Sot jam unë,
Cili nga ne dy
Ka lot më shumë??

2.
Edhe po të bie
Me orë pa ja nda,
Besoj sa kam lot unë
As qielli nuk ka?!

E nisa vallen e jetës
Nën dritën e hënës,
Atëherë kur njerëzia harruan
Ngrohtësinë e nënës!

2.
Bota në shkatërrim
Më shkilte pa ia nda,
Unë n’vetmi luftoja
Dritë jete për të pa!

3.
E ndërtoja të ardhmen
Përmbi shkrumb e hi,
Rreth meje e gjithë bota
E unë prap n’vetmi!Dhe në vetmi qaja
Për vehten dhe për ty,
Me mua qante dhe qielli
Dukej sikur më bënte shoqëri!

Në sytë e mi ishe si një lot
Që gjithënjë qëndron në qepall,
Ishe dikur ndriqimi i syve të mi
Tani sa shpesh për ty kam mall!
Të dua edhe sikur të ishe një lot
Që buron dhe tutje rrjedh sikur një val,
Gjithënjë në zemër si ilaq të mbaj
Dhe çdo ditë për ty më shtohet ky mall!
Dhe sërish i mendoj ditët e lumtura
Që ikën dhe shkuan e nuk kthehen dot,
E në zemrën time së bashku jetojnë
Dhembja dhe malli të lara me lot

Një puthje nga kjo ëndërr pse më zgjoi,
pa frymë moj mbeta unë për një cast,
sa larg më qoi në ato kujtime,
kur t'këndoja ty moj me kitar.
Dhe era flokt leht seq ti tundte,
në dritare rrija si një pikturë,
dhe hëna s'kuqej kur të puthja,
si margaritar shkëlqenin syt e tu.

Sa qindra netë kaluam bashkë
Sa tinguj t'bukur me kitar
Sa mijra yje ne të dy sec na vështronin
Sa puthje t'zjarrta m'falje ti
Sa lot i derdha unë për ty
e sa kujtime në ato netë që kurr smbaronin.

Të humbur në dashurinë e cmendur,
të humbur si dy zogj që s'kan fole, të puthja unë ty moj si i marrë,
për buzet tona sot dhe hëna flet.

Sa qindra netë kaluam bashkë
Sa tinguj t'bukur me kitar
Sa mijra yje ne të dy sec na vështronin
Sa puthje t'zjarrta m'falje ti
Sa lot i derdha unë për ty
e sa kujtime në ato netë që kurr smbaronin...

Ah sa lot kam derdh
ne boten time te dashuris
qe kisha per ty..
ti nuk ju dhe kurre rendesi...
atyre loteve as dashurs tim..

ah sa budallaqe u tregova o zot...
qe nuk kuptoja dhe nuk...
degjoja kur me thonin..
po ca te beja...
isha e dashuruar e fiksuar..
ne ato momente nuk me..
intresonte asnje njeri po vetem AIah sa lot kane shkuar dem..
per dike qe nuk i meritonte...
ato lote te sinqert...
e bin ne faqen deri tek zemra
shkon dhe thanin ate lote..
ah sa lot kam derdhur....

(shpresoj te jete mirsi poezi se kam ber tani...)

Lotët më rrodhën sikur shiu
Mendja bashkë me erën më iku,
Në rërën e gjallë u fundosa
Armik mu bë edhe miku!

2.
Kurse ti si një hije e keqe,
Nëpër jetën time kalon,
Sikur shpatë më shpon trupin
Si tërmeti më shkatërron!

3.
E unë si i lagur në shi
Qëndroj i strukur në një qoshe,
Dhe ditët e jetës më kalojnë
Pa ty pranë, tërësisht boshe!

4.
Më vret tërësish, më çmend
Apo ndoshta unë po gaboj,
Por ja që edhe të tillë të dua
Dhe pa ty dot s’jetoj!

Cdo dit une derdh lot
ket te gjith e din,
qaj per ty o engjyll
qe si shijove as femijerin.

E qa ti them jetes
qe keshtu me eshte servuar
qe ket jet te mjer
pa ty duhet kaluar.

Zemra po me dhemb
si sme leshon perdhe
si mund te frymoi
me kaq dhimbje ne te.

E perlotur e fyer me zemren e copetuar
dashuri e paster sonte per ty vuaj,
krenari e shqyer shpirt i sakatuar
loti sdo pushoje me dite me muaj.

Lotet qe un derdhi ty ne shpirt ste prekun
vaji i shpirtit tim per ty eshte nje loje,
lulet mbi zemren time te fyer te vdekun
shpirti im i vogel me vrau me thermoj.

Hapu varri im i ndjenjave te mia
digju shpirti im nga flaket e dashurise,
aI kurr sme ka dashte po me vret vetmia
jeta ime e shuar nga hiri i padrejtesise.

Shkretetire pafund pa ty me duket jeta
qofsh e lumtur shpirt mbi vajin e shpirtit tim,
plage e zemres time duke qare une mbeta vdekja mu afrua jeta ska kuptim.

Se di pse cdo mengjes
nga gjumi me zgjojn
dy pika loti...
qe ne faqe me pikojn.

Dhe ashtu nga shtrati
pa levizur fare...
fillova te mendoj!
pse lotet me pikojn
arsyen po kerkoja...

Pa dyshim qe edhe ket her...
ne mendje me erdhe ti
dhe lotet mu shpeshtuan
mu ben si pika shi...Ateher e kuptova
per lotet qe me zgjonin
ishin veq dhimbje per ty
qe shpirtin tim meshironin.

Ne sy - mbeshtjelle dashuria
Ne fjale - strukur embelsia
Ne buze - e fjetur ngrohtesia
Te tria - m’i dhuroi dashuria
Ne trup mbeshtjelle jeta
Ne buzeqeshje - e sinqerta,e verteta
Ne - peshtjellima te nxehta
Nje mrekulli, ku pa goje mbeta

Shume do te doja qe koha te rikthehej pas,
qe aq shgume vuajtje te mos perjetoja.
e aq shume per ty mos te enderroja.
Mos te thurrja iluzione qe smund ti realizoja,
as mos ta leja veten ne keto rrenoja.
3vite kane kaluar ti shume mire e di,
mos mendo se do te te dua si dikur,
si ti do ta bej dhe une zemren gur.

Mos me thuaj me fal se nuk e di cdo te thote ky emer...

Mos me thuaj e dashur me fal se vete ti e denove veten tende dhe ktu nuk jam une ai qe duhet te fal..

MU KTHEVE KUR SHPRESAT I HUMBA

Me erdhe pa prit ate her kur nuk shpresoja
kur per ty me nuk ndegjova
kur pranvera u vonuar shum
shi binte cdo dit era frynte
dhe kujtimet u zhyten
ate her kur nuk doja te shof drit
kur deshiroja te jet vetem terr
sepse ne terr ne gjum me vjen
cdo her te shoh me shum
ate her kur mendova se pa ty mbarova
ti u paraqite pran meje
si dallga e pa pritur
si fjollat e pranveres
si vera me te mirar tjera
si dielli pas shiut
si ylber plot ngjyra me dukej
si engjell krah leht e cila ec pa i ndegjuar hapat
ashtu pa prit te pash,vetes i thash
jan endrra apo reale,ndoshta nuk dote jesh
gjumi kur do me dal,por ti mu afrove
me the ME FAL QE TE LENDOVA.EDI GABOVA SHUM GABOVA
me deshmove se shum me don
nuk edi un qka te thash
vetem e mbaj mend qe lotin ne sy ta pash
kur te rash ne perqafime
verejta qe u bashkuan
loti im dhe loti yt
zemrat na rrahen fort te dy mbetem pa fjal
deshiruam qe kohen ne at moment ta ndalim
kur i larguam duart njeri tjetri
shiqimet i takuam
te dy ishim te perlotur
joo sikur ditet kur u ndam
atoo ishin lot pikellimi
kurse keto jan lot gezimi lot bashkimi
me njeren dot lotin ma largove
kurse me tjetren me perqafove
mu betove per jet te me dashurosh
nga cdo e keqe te me mbrosh

Mallkuar qoftë zemra që tha Të Dua
Ty që mijëra shigjeta hodhe mbi mua
Si harrove mirësitë, çdo gjë e le pas dore
Takimet që shkuan e vanë si ujë, rrëkezëve shkëmbore

Akoma sdi çtë bëj,të jetoj prap me shpresë
Apo ti jepem vdekjes dhe hije të mbesë.....

Ty te mallkoj or i pa bes.
ty zemra tu beft copa
qe vuajtjet mi dhe
dhe syt e tu u verbofshin
se mua zemren ma theve
shpirtin tim e helmove
mos e pritsh dashurin tjeter
e mos e gezofsh jeten
ti je shkakta i ndarjes
qofsh i mallkuar or tradhtar
mos te shijosh me dashuri
qe me ke dhen mua qa shum plag
dashurija jon qe deshtoi
dielli me nuk dote ngroh
as hena sdote shendrit
per mua me sdote ket dashuri
mallkuar qofsh ore tradhetar
kurr ne jet mos paq fat
kurr dashuri tjeter mos perjetovsh
vetem vuajtjet i shijovsh

Me fal qe kurr nuk munda
te jem ashtu sic doje ti.
Me fal qe kur ste fala
as me te voglin ledhatim.
E di? ndoshta… e meritoj
Gabova…
kujtova se xhestet, fjalet,
perqafimet, e perkedheljet…
nuk kishin shume rendesi.
Por gabova dhe tani qe jam ne vetmi
kam mall per castet qe kalonim te dy,
kam mall per ato qe dikur…
Mendoja se skishin rendesi.
Ndoshta ky eshte cmimi qe duhet te paguaj.
E di dhe vete qe e meritoj
por… sme mjafton…
nuk dua te mendoj se gjithcka perfundoi
nuk dua te mendoj se eshte faji im
jo kete nuk dua ta pranoj.
Me dhemb ne shpirt
sa here kujtoj refuzimin tende di e meritova por…
TE DUA dhe kete nuk e ndryshoj dot
dua te mendoj… jo… jo…
dua te harroj shume gjera
sikur te mund te kthehej koha pas
ta dish se sa gjera do te ndryshoja
do ndryshoja shume fjale te thena
e shume xheste te pa bera
ti me dhe nje arsye per te qen e lumtur
ne castin qe jeta ime
kish humbur cdo kuptim.
U shfaqe ne jeten time
ne momentin qe endrrat dhe shpresat
per mua nuk kishin me kuptim
me bere ta doja jeten perseri
por u tregova idiote
dhe me veprimet e mia
bera te mundur qe prej meje te largoheshe.Jo te lutem mos kujto se e bera me qellim
kurr ne bote nuk do ta beja
thjesht ste dhash vendin qe te takonte
te parin dhe te vetmin ne shpirtin tim
jo se nuk e ndjeva mos kujto se nuk desha
e desha me gjith forcat e shpirtit tim
por frika se mos te doja me teper se vet jeten time
me ndrydhi dhe sme lejoi te te falja dashuri.
Ti do thuash cvlere kan fjalet ?
C’me duhet mua arsyeja tani
kur ti nuk u sqarova kur tu dha mundesia
por mbylle gojen e me the:
’’Bej si te duash’’?
E di qe jam sjelle keq me ty
dhe nuk ka fjale qe te me justifikoj tani
ti ndoshta nuk ke per ti lexuar kurr keto vargje
por dije se ne e ne shpirt te kam vec ty
je prezent ne mendjen time 24ore ne dite
dhe te dua te te largoj nuk mundem dot
ndjenja qe kam per ty eshte teper e fortenuk ka as fillim e as fund
sikur te rija perjet ketu duke u munduar
te gjej nje fjal qe te mund ti afrohet
sado pak asaj qe ndiej per ty
do harxhoja kohen kot
se nuk ka fjale ne bote ti afrohet
asaj cka zemra ime ndien per ty.
E di cfare o shpirt?
Tani jeta ime ka humbur cdo kuptim
ne cdo hap qe hedh
ne cdo vend ku shkoj
ne mendje dhe ne kam vec ty
e di qe sme beson
por me zotin deshmimtar te betohem
se kurr ne bote nuk doja qe gjerat te shkonin keshtu
te betohem se do jepja cdo gje
nese do mund ta ktheja kohen pas
nese do mund te ndryshoja ato gjera
qe ty te larguan prej meje
se ta dish o shpirt qe kur ti ike
jeta ime u kthye ne dhimbje e vetmiasgje sme sme hyn me ne sy
asgje ska me vler per mua
e di gabimin tim po paguaj
nje gabim qe shpirtin po ma tret
se di dhe sa do mund te duroj
se di dhe sa kohe pa ty mund te vazhdoj
pa me vrar malli qe kam per ty.
sikur ta dije sa dua te te them ate fjale
qe ndoshta per ty ska me vlere
por duhet te ta them me ne dore
ME FAL SHPIRTI IM
DIJE SE TE DUA ME GJITHE SHPIRT

Të kërkoj falje për herët që të kam lënë në duar të gabuara, nuk e dija qe ishe kaq delikate. Të kërkoj falje për të gjitha dhimbjet dhe vuajtjet që të janë dashur të kalosh. Të kërkoj falje dhe të falenderoj për të gjitha netët që qaje bashkë me mua. Por tani është ndryshe, të betohem. E di se dyshon dhe nuk ke besim tek unë. Por ai është ndryshe. Ai do të të mbajë me kujdes. Ai është kura që asnjë nuk diti ta jepte. Ai do të të mbajë në dorë dhe do të kujdeset për ty. ”Nëse ai do të bëjë ndonjë gabim?” – Është kjo pyetja që më bën? – Atëhërë unë po të them se nëse ai bën ndonjë gabim, ti do ta falësh. Ndryshe nga herët e tjera, ti do gjesh forcën ta falësh e të vazhdosh përpara. Do ta gjesh atë forcë te ai. Une e di qe ti e do, sepse nëpërmjet teje e dua dhe unë. Le të dashurojmë edhe një herë, e dashur zemër. ^_^

te lutem zemra ime a mund te me thuash dicka ??? A me tregon se cdo te thote te zgjohesh cdo dite ne mengjes me te njejtin person ne mendje,te rrish gjate gjithe dites me pot e njejtin person ne mendje dhe darkave te bish te flesh me te ne mendje dhe me deshiren e pafundme per ta pare ne enderr prane teje ??? Cdo te thote kur menjeher te vesh re qe dica nuk shkon tek buzqeshja dhe shikimi I dikujt dhe te trishtohesh sikur dicka te mos shkonte mire tek ti ??? Cdo te thote kur sapo je prane dikujt cdo gje tjeter humbet dhe te duket sikur bote eshte nen kembet e tua ??? Cdo te thote kur syte e dikujt jane si fener te pashueshem ne jeten jeten tende ??? Cdo te thote kur mjafton nje buzqeshje e dikujt mjafton per te te bere njeriun me te lumtur te botes ??? Cdo te thote kur e vetmja gje qe ben gjate gjith kohes eshte te thuresh endrra qe dikur te jesh perkrah dikujt ??? Cdo te thote te mendosh se je I sigurt vetem kur je prane dikujt ???.....Te lutem zemra ime a mund te me thuash cdo te thote per mua qe pas ksaj *Dikujt* fshihesh *Ti*……….

E pyes veten pse rash n'dashni.Ah moj nene qka te bej.Jeta ime perfundoj.Per nje vajze qe e deshta shume ma bani zemren ma dogji shkrum.Ma thej zemren si nje gote por qka te bej e dua kot.Jeta pa te me digjet flake syte e mi po derdhin gjak.E dashurja ime te prita me mall une tash po vdes ma ben hallall.Pse t'jetoj kur sjam me ti ma ktheve shpinden me le N'vetmi.Sikur f'mi me le tuj k'ja si nuk te erdh aspak gjuna.Mi more shpresat e u largove dashnin tone ti e lendove.Ti shkove e me le te vuaj askend tjeter une nuk do ta dua,por edhe kujtimet tona une do ti ruaj.Dije se ne zemren time shpurt nuk ka vend per asnje tjeter emer.Arsyen pse vdeka kejt ne ta din ishte arsya EMRI YT.Jeto se une kam vdek per ti shko e mos me lyp me sy.Dashuroje tjetren e cila te gezon se per ne te dy dashuria perfundoj.Ti mu me lendove tradheti me tjetrin me dhurove.Qe une shume te deshta bema ti hallall,por pse me tradhetove ti te koft haram.S'Mundesh me me harru se te deshta pa hile,nuk jam une si ti me katile.Kur te bie shi dije kush po qan,eshte ai djali me te vrare.Ti je fajtor se ma prishe jeten,deshte me jetu me nje tjeter.Tash more vesh se m'ke humbur mua,dhe i kerkon fjalet vetem ty te dua.sikur te ishim sebashku sabah per sabah vet i ke fjalet se lipe me u nda.Pi kujton ditet se ishe me mu vone e kuptove se me ke lendu.E lendove edhe veten se poo don me tu kthy vone e more vesh se zemren ma ke thy.Une po martona por i lumtur sjam.Si te martona kur vec ti ne te kam.E dashurja ime ne darsem po te thrras,per me me shiku ti kur zemra me plas.Ne krahet e tu une dua me vdek po ta le amanet kurr mos me harro per jete.Deshira ime ke qe une me ti te martona por nuk mrrina e dashur dhe sun e perjetova.KUSH NE NA NDAU E VRAFT PERENDIA,SEPSE E VRAU NJE GJE QE QUHET DASHURIA.Me kujtimet e vjetra une tash poo jetoj ditet qe i kaluam smundem ti harroj.Koka po me thot mos qaj e mos vuaj.Por zemra spo me len ti me te harruar.sepse vetem, ty te deshta dhe te thash fjalen te dua.Prap erdhi koha te ecim rrugeve tona e kisha dasht nje perqafim per te fundit takim.N'Doshta me kurr nuk do te shoh,per jete.Se dita se keshtu qenka Fati te mbet pa ty i shkret.Vec edhe njeher te shoh me sy.Ti preki buzet e tua me lotet e mi.Ndegjoje zemren time qish po te te thot.Mos shko te lutem e dashur mos me le ty vet.Zemren do ta bej gur ti sdo te harroj kurre.Per takil te fundit thuaj diqka te mir vec jo ate fjalen qe quhet "LAMTUMIR"

Sa shumë mallë.. sa dëshpërim....sa vuajtje.. sa shumë dashuri ndjej për ty sonte.. në këtë natë i dashuri im... Sonte ëndërrat dhe kujtimet për ty i kam këtu grumbulluar në shpirtin tim në zemrën time të përlotur. Më beso ndihem e vetme në këtë botë të madhe e humbur si një e huaj, ku në errësirën e harruar dhe e hidhur në një qoshe pa skaj.Mes ëndrrash që dikur i pata, që jeta m'i ka afruar njëherë kur isha me ty, e ndjej vetën të dëshiruar për pak çaste, e për pak ngrotësi, e për shumë dashuri, tani në zemrën time mbretëron acari që më ngriu zemrën, e bëri akullë!

Sonte shoh një dorë që s'më bindet, shoh dy sy që të kërkojnë, i dashuri im dhe ndjej një zemër që ndoshta s'më përket mua, ndjej dashuri që më përbin krejt trupin dhe pastaj shpirtin, mendimin, gjakun, nervat dhe çdo qelizë të qenies time. Ti ndoshta imagjinon çdo të thotë të duash dikend në heshtje, në këtë largësi të mallkuar, të mendosh dhe të kalosh ditët përgjysëm.


Të jetosh çdo çast kur një pjesë e qenies tënde jeton larg dhe aq më keqë kur e di që s'të përket aspak. E ç'rëndësi ka për mua, veç ekzistencës tënde. Vetëm njëherë të jem me ty të qëndroja një minutë, atëherë e kisha lutur Zotin që të vjenë dhe le të më merr në atë botën tjetër, sepse asaj bote i takoj pa ty !!!

Eh, sa e sa orë e ditë më ikin duke të menduar ty, netëve përpilitem dhe ndjej shtërngimin në zemër, lotët më rrjedhin pa pushim deri sa bien rrezet e diellit mbi dritaret e dhomës sime, atëherë lotët teren nga ngrohtësia e rrezeve mbi fytyrën time. Fytyra jote trazon çdo gjë në shpirtin tim, më ngacmon fantazinë.

Ngado që po i hedhi sytë më duket se të shoh, shoh atë buzëqeshjen tënde magjepëse ato buzë të ëmbla, ata sy të shkruar. Ngado që e hedh dorën të parfytyroj se të prek. I prek ato flokë tua, atë trup të bukur mendoj se jam e ulur mbi prehërin tënd dhe ngadalë më perkëdhelë...

Vallë ç'ti bëj tani shpirtit që të do pranë dhe s'të ka... Ohhh... ZOT SI NUK ERDHE TË MA MARRËSH KËTË SHPIRT QË TË MOS VUAJ MË? Ç'ti bëj zemrës që brenda saj qëndron vetëm ti? Ti që je e vetmja rrënjë e mbijetesës së saj! Ç'ti bëj syve që ndjejnë mallë e duan të të shohin dhe derdhin vetëm lotë pa ndalë!

Ç'ti bëj vetes sime që është dashuruar marrëzisht pas teje? Jam unë që të thërras me zë te shurdhër dhe vuaj brenda vetës këtë dashuri. TË DUA me shpirt.

E dashuruar si sot do të mbetem pas teje përgjithmonë. Dhe nëse kam lënë diçka tek ti, një ndjenjë të vogël dashurie apo rrespekti, të lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote! Unë do të dua deri në përjetësi vetëm ty dhe këtë fjalë do e mbylli brenda në shpirtin tim dhe kurrë s'do ta tradhëtoj veten time. Nësë do të më marrë malli për ty do ta gjej, ta shuaj në skutat e kujtimeve të mia që i ruaj të pastra. Ty, për ty dhe vetëm ty....!!!

A s'eshte e vertete qe fati po na bashkon? a nuk po na lidh ai per jete? edhe ne kohet qe shkojne, nuk di, nuk edi se cfar je ti per mua ?! Ti njeh me imtesi cdo pjese te qenies sime, ti ndjen tek une dhe nervin me te holle, ti lexon cdo gje ne shikimin tim, me syrin tend hyn ne brendesine time hyn ne gjakun tim te ngrohte qe rrjedh ne vene dhe ecen si i cmendur ne drejtimin tend e qe me krahet e tua prej engjelli gjoksin tim sheron.Sa mire ndjehem kur ti me thua se, edhe pse je vetem, ndjehesh i qete dhe i lumtur. Une kete kam uruar vazhdimisht per ty. Nuk kam uruar kurre qe ti te ndjehesh i merzitur dhe fatkeq. Kam dashur gjithmone qe ti te jesh i lumtur, ne forme, vezulluese, plot drite dhe i bukur si kurre here tjeter e, dua qe kjo gjendje e jotja te jete e dukshme edhe se largu ne kilometra e, qe ti t'a dish me siguri absolute qe dikush tjeter nuk jeton ne kete bote, vecse per ty.


Nuk mundem te shkruaj me sepse kjo nate e sontshme me braktisi me mendime shum te kqia....! Me thuaj qe ti me do, kjo fjale me ben mire, me sheron. Kur ti me thua qe me do, une gjej fuqi dhe shkruaj edhe me bukur e me shpejt. Sepse une jetoj vecse per dashurine tende.

Ne ate nat Gushti dicka ndodhi se ndjej egersine e natyres pasi skutat e shpirtit tim jane ndezur......eshte egersia,krenaria e thyer,humbja dhe se fundidashuria e lenduar.pse duhet te ndodhte pse??
eshte pyetja qe bej qe nga momenti qe ndjeva largsin tende e cila shkundi pemen e dashurise sime te paster,ku cdo frut ra pa jete nga dyftyrsia jote.ai shikim me ndjek akoma,ne enderr,kudo.njeriut qe i dhurova zemren time,shpirtin tim,kohen time me vrau.mbylli me force librin e dashurise sone pa pyetur dhe gervishi cdo kapitull te saj,PSE,PSE, PSE?? dritherimat e trupit akoma i ndjej qenien time te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh.se harroj kurre ate nat kur me shikove si te huaj .......dhe pas saj si nje akt i pakontrollueshem.spyeta kush ishte,perse ma bente mua kete xhest,por ishte nje femer e inatosur,e re ne moshe,ndoshta nje adoleshente qe donte te pronezonte dike qe une e jetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te gjate...
Edhe nje nate e trishtuar per mua,edhe nje nate plot kujtime per ty,per ditet e netet e kaluara bashke.... nuk mund te te harroj me beso,shpirt!ditet e netet qe kaloj pas muajit Gusht jane perplot te mbushura me kujtime per ty,perplot vaj e vuajtje...........................kam vendosur gjithe shpirtin tim,gjithe ndjenjat e mia,mendimet emocionet tek ty........sepse kam besim e te dua.........te dua.........te dua me shume se cdo gje ne bote.........e si mos te te dua ty......kur me dhe jeten???si mos te te enderroj kur ti me fale enderrat?????
U be shum koh pa ty shpirt,nderkaq mua akoma me mundon kujtimi per ty,me mungojne ato fjale qe me jepnin jete,gjalleri,qe me falnin buzeqeshjen qe me mungonte prej kohesh.ishe ti i vetmi qe me beje te lumtur,qe me ndeze shkendine ne e qe sot u shua!po a u shua valle kur une ende te dua si e marre,kur une kurre ste harrova as edhe nje sekonde te vetme?! sigurisht qe jo i dashur,padyshim se ajo qe me mban te gjalle sot eshte dashuria per ty,........ajo me jep force dhe shprese per te bindur veten se ti nje dite do te vish.......po sikur ajo te ishte neser......OH ZOT,paramendo si do te ndjehesha,cdo te beja!.......e di qe se pari do te vrapoja me shpejtesi deri tek ti dhe do te te hidhesha ne perqafim e sdo te te lejoja te me ikje me kurre kurre......e nese sdo te jete e nesermja,atehere do te jete e pasnesermja.......ti do vish,sepse e di qe dhe ti ndjen te njejten gje per mua,e di qe dhe ti me don.
arsyeja qe une kam jetuar ishe ti.arsyeja qe une vuaj je ti.ti je ende shpresa e jetes time,e me shume se cdo gje tjeter te deshiroj ne kete bote.kujtimet e mia tani me mundojne pa ty.
sa e lumtur isha kur e perjetova perqafimin tend.ti me dhurove dashurine....e une ende vazhdoja me stilin tim te vjeter.ti je kujtesa e vecante e jetes dhe zemres time dhe shpresoj e do luftoj,qe te jesh gjithmone.nuk e di pse u largove ne ateher kur te dashurova me tere qenien time njerezore,e ti fillove me provokime e keqkuptime vazhdimisht.rastesisht te kam njohur ...........,ti me pershendete dhe qe atehere filloi dashuria ime e pare,me bere te ndjej dridhje te lehta neper tere trupin tim.kur ti me flisje per te ardhmen,ne zemren time ndjeva ngrohtesine e flakes qe u ndizte por qe shume shpejt u shua,ate e ndjej edhe ne kete nate ne vetmi qe u mundova te te harroj me ter forcen per sikur ti perseri me peshperisje,prit,prit,prit.....!
te faleminderit per ate gjysme premtimi por ku mbeti sot?te faleminderit per buzeqeshjet e tua,per ate kohe qe kalove me mua.jeta ime pa ty nuk ka vlere,te lutem mendo dhe njehere per te gjitha dhe besoj qe do te kuptosh realitetin,e realiteti eshte se une te dua me gjithe ,ti je dashuria e pare e jetes sime,... koha po kalon,e ti ende me mungon do te vije koha jone,ngaqe dashuria e vertete gjithmone fiton cdo luftim dhe gjeja qe me mundon me se shumti eshte qe ti je verbuar nga epshi.gjeja qe urrej me se shumti ne kete bote eshte:dyftyresia,genjeshtra,dhe tradhetia.. jam treguar e sinqerte me ty qe diten e pare.edhe pse nuk e kam besur kurre se do te me ndodhte por shpifjet me humben dashurine,na ndane njehere por kjo sdo te ndodhe me,te betohem,per per dashurin qe ndjej per ty qe ska per te ndodhur me kurre.
O ZOT cdo dite te bukuar lutem qe mos te largohesh nga une.....lutem qe te takohemi sa me shpejt......lutem qe te mos me braktisesh e te lidhesh me nje tjeter......lutem qe mos te merzitesh kurre nga une..........me fal per gjithcka qe kam bere.........per gjithcka qe te ka vrare apo te ka merzitur.......me fal per gabimet e mia........ me fal per fjalet e pakuptimta.......per budalliqet........te pergjerohem mos me ler.....se ashtu do me sillje vdekjen.....se ti e di qe tani ne kete bote vetem ty te kam.....e vetem ty do te kem....me fal per te gjitha e nese e ke te veshtire te pakten mundohu ta besh.......e mundohu edhe te me durosh ...edhe te me duash pak se kjo eshte gjithcka qe kerkoj nga jeta.......vetem dashurine dhe pranine tende...sido qe te vene punet une nuk do te rresht kurre se te dashuri.......e do te dashuroj cdo dite e me shume.......te lutem vetem vetem per nje gje...ti qe me dhe jeten te lutem mos u bej vrases.......mos ma merr prape ate duke me braktisur..........te dua......sepse ti je endrra ime,jeta ime.
le te thone te tjeret qe jam e cmendur,do i le ta thone prape gjithmone,sepse une e di qe e tillle jam,e cmendur,e marrosur,sepse ti je frymezimi im,je gjithcka qe kam pasur dhe do te kem brenda trupit!TE DUA DHE NUK PYES PERSE JETOHET,SEPSE E DI QE VETEM PER TY!shikoj fotografine ton dhe i jap vetes shprese duke parafyturuar gjithcka qe nje dite te shenjte te mezipritur te jem me ty...............
mallkuar qoft ajo qe na ndau .... mallkuar qofshin ata qe prishin nje dashuri qe ndajne dy njerez qe duhen..........

Un ta le te mesosh qeshte dashuria te msosh te duash pastaj te shprehesh ate qe ndjen ..

Me kollitesh para nje dritareje te veshur me petkun e nje lageshtie te sfilitur;kthen koken papritur........
Pse me shikon?
Mos valle gishterinjte e duarve te tua kerkojne amshim ne lotet e mi?........,
Ndjej nje keputje ,nje dritherime ,nje hap kalerues te nje kaloresi pa petkun e arte ;veshtroj lageshtine e kollitjes sate qe bie furishem ne nje dysheme te zbutur me balten e shpirtit tim, pres nje agim qe venitet pa dale akoma,pres nje grimce qe me gezon me ndrojtjen e nje te verbuari afroj fytyren time ne nje oborr pa peme,mbeshtes lagunen e syve te mi ne nje fushe pa gjelberim,...................,
Te kerkoj ca pika lot te me mbulojne rrobat qe jane thare nga nje pritje e hapit qe sbehet kurre,.........
me duket se po ngrij,..........ngre syte nga nje hene qe me veshtron me syte e nje femije lakmues,e pyes ?
KU DUHET MBESHTETUR NJE LOT I HUMBUR ?........
KU MUND TE GJEJE PREHJE NJE SHPIRT I KTHYER NGA MEKATI I DASHURISE NE VEGIM?............
Por ..........asgje ,vetem ndjej hapin e nje rruge qe ska te sosur ne qelizat e nje trupi qe mbijeton per nje dashuri te lagur me syte e nje te verbuari nga zjarri i kohes se amshuar..................................

Di te me thuash sa dashuri ke brenda? Nje kg? Nje liter?
Nuk e di eh?
Atehere harroje matematiken. Krijo ate qe nuk eshte. Sepse ajo qe eshte, eshte e te gjitheve. Por nese arrin te gjesh ate qe nuk eshte, atehere ke dicka qe eshte vetem e jotja. Dhe nese dikush tjeter shikon ate qe shikon ti, atehere ke gjetur dike qe te jetosh me te
Mos e ler te ike. Ndaloje! Jetoje! Shkruaje!
Historite jane si...njerezit.
Nuk jane bere per te qendruar vetem.
Diku ne bote, eshte dikush qe jeton nje histori qe pasqyrohet me tenden.
Veshtro perreth!
Ky dikush nuk eshte larg teje.
Eshte gjysma tjeter e librit.
Mos humb kohe te shkruash faqe te tjera...
Kerkoje!
Pjesen tjeter do ta shkruani bashke.
Sepse nuk ka gje me te arrire per dy histori se sa te nderthuren . "

Hidhi spirancat e anijes tënde në portin e zemrës sime.Eja,shtrëngomë fort,shuama mallin e pritjes.Me puthjet e zjarrta të dëshirave të heshtura.Lagma fytyrën me lotët e mallit.Eja të vallëzojmë bashkë në muzikën e fortë të rrahjeve të zemrës!Eja...eja... do ta pres anijen e dashurisë tënde.Do ta pres në brigjet e shpirtit tim!,,

E kam të nevojshme sot të them se “un njeriu”, ai i përditshmi lajkatar, gënjej kur them pa kandar “të dua”. Jam një tinzar i vogël dhe i dobët çdo herë që i them dikujt që e kam zili “të dua”. Unë atë, ndaj të cilit ndjehem inferior, në mënyrë hipokrite mundohem ta afroj duke i thënë “unë të kam mik… unë të dua!”. Por ndërkohë, “unë” njeriu pa shkëlqim, i zakonshëm dhe i mërzitshëm, pa ndonjë inteligjencë të veçantë, nuk di të dua.
Ndjehem keq kur kam përpara inteligjentin e dashur , “atë pasqyrën” ku shihem dhe më kujtohet që nuk kam lindur në të njëjtin vit me të. Më kujtohet se nuk kam lindur në të njëjtin qytet apo pallat me të, por diku në provincë, apo në ndonjë fshat të harruar. Nuk kam emrin dhe historinë e tij, idetë dhe botën shpirtërore apo atë miqësore të tij. Nuk e pashë dhe nuk e gëzova të njëjtën dashuri që mori si dhuratë në jetën e tij ai tjetri.
Kështu gënjej edhe kur i drejtohem një vajze e i them “të dua”. Në të vërtetë unë atë vajzë nuk e kam objektiv dhe destinatare të ndjenjës time më të madhe. Nuk i jap asaj çdo gjë. Nuk i jap shpirtin dhe energjinë e madhe që del prej tij. Unë, si lajkatar, ziliqar dhe egoist, i vogël dhe mizantrop, dua prej saj atë çka më intereson tek ajo, por nuk e dua atë. Pra unë nuk i jap asaj dashuri, i jap asaj vetëm materie të rrjedhshme ose para, instikte dhe fjalë të bukura spekullative që janë në inflacion, pallavra, gënjeshtra e plot të tjera si këto.
E atëherë më lind pyetja: Po çfarë dua unë ndaj këtij? Cfarë kërkoj unë nga njeriu. Atë që s’e kam?! Atë që s’mund ta kem?! Të kaluarën dhe shpirtin e tij?!
Dhe përgjigja më vjen e rrufeshme. Jo. Unë nuk e dua atë. Unë dua me të padrejtë atë që s’e marr dot, atë që s’është e imja, atë që s’kam për ta patur kurrë. E kështu si rrjedhojë nuk dua por lakmoj. Ky është verbi i përshtatshëm: Lakmoj. Jo Dua. “Lakmoj dhe kam zili”- kjo është motoja jonë e përditshme që në mënyrë të pavullnetshme që më bën të më errësohen sytë dhe jo rrallë t’i dua të keqen atij tjetrit, Dua që ato që ai zotëron t’i nënshtrohen dëshirës por jo dashurisë time. Jam egoist dhe vanitoz ndaj tij. Dua për vehte edhe pjesën time por mbi të gjitha atë çka ka të mirë e të shtrenjtë “ai tjetri”.
Dhe Dashuria përballet me veset dhe mëkatet tona, por edhe me parregullsitë e fjalorit.
Un Dua në sensin që: kam nevojë. Po, kam nevojë është gjetja tjetër për të bërë përdorimin korrekt të fjalëve pa thënë dua. Pra kam nevojë ta shoh poshtë këmbëve të mia atë që un lakmoj dhe jo dua. Duhet të rregullojmë edhe fjalorin tonë të përditshëm përveçse udhës së shpirtit për të mos u keqkuptuar nga tjerët. Sepse kemi një jetë të tërë që gënjejmë dhe krijojmë iluzjone duke thënë e dua atë. Atë që më shkakton traumën e fortë të inferioritetit. Atë që “unë” s’jam dot. Në këtë rast kemi të bëjmë me një ndjesi tjetër dhe aspak me dashurinë. “Unë” kam nevojë për atë por nuk e dua, nuk e dashuroj.

Dashuria vuan edhe verbërinë tonë.
“Unë” njeriu i vogël, i rritur me dashuri, sigurisht, sepse pa këtë sentiment energjik nuk vazhdon jeta, vdes çdo gjë, ndoshta nuk e kam ndeshur kurrë atë. Ndoshta nuk e kam njohur dhe shijuar kurrë të vërtetën e madhe, kushtin bazik të ekzistencës time, Dashurinë. Kam frikë dhe më duket sikur flas për diçka të largët, për diçka që s’më përket, por në të vërtetë unë jam i ushqyer prej saj, me diferencën se nuk e kam parë me sytë e mi të etur, nuk e kam prekur personalisht me duart e mia të zbrazëta pa të. Në rastin “tim fatkeq” ajo, dashuria, më ka adoptuar në distancë dhe më ka rritur pa m’u shfaqur. Më ka ushqyer në errësirën dhe verbërinë time. E për këtë nuk u rrita i lumtur.Kështu, nuk e “kam njohur” as në fëmijërinë “time” dashurinë, as në adoleshencë, as në familje, as në fshatin apo qytetin “tim”, por për të “kam” dëgjuar të flitet e të flitet pa fund, pa e kuptuar kurrë se për çfarë bëhej fjalë. Deri sa një ditë, në vitet e para të pjekurisë, disa mësues filluan të më flasin më me intensitet për këtë sekret të madh. Filluan të më flasin e të më imponojnë bindjen: se mbi bazën e çdo gjëje jetësore është dashuria. Dhe që atëherë, flas edhe unë për dashurinë, por nuk mbaj mend ta kem takuar ndonjëherë.
I çrregullt në idetë dhe dritën e mendjes “time”, paqen dhe qetësinë e humb shpesh. Drejtësinë nuk e eksploroj fare si mekanizëm të domozdoshëm për të ndërtuar Paqe e Dashuri. E këtu ngre shpesh herë kokën lart, për të kërkuar dritën, duke harruar dhe nënvleftësuar faktin se drita fshihet brenda meje, në shpirtin tim. Nuk më lejon egoizmi, kokëfortësia, vaniteti dhe mediokriteti të shohë dritën e shpëtimit tim. Si një farë e mbarë tulipani, Dashuria fle brenda shpirtit tonë. Ajo pret Paqen për të nxjerrë filizin e saj, për t’u rritur e për të dhënë frytet e saj.
Tani, me një copë letër në dorë, që quhet diplomë, iu jap leksione të tjerëve mbi këtë temë, por ndërkohë vazhdoj të lakmoj mikun tim, të njohurit e mi, të panjohurit e mi, kalimtarët e zakonshëm në trotuar. Lakmoj ata që edhepse mbi këtë temë, dashurinë, nuk kanë marrë shumë leksione, e kanë njohur atë, kanë jetuar dhe janë dehur me të. E pa atë nuk jetojnë dotKjo, ndërkohë “më” bën të ndihem keq, “më” shkakton frustracione. Më kujtohet përsëri që ai tjetri e ka njohur atë, dashurinë, ndërsa “unë” u rrita me një emër që u detyrova ta ndërroj në gjykatë duke shpresuar se me këtë do gjeja pak dashuri. Pastaj më kujtohet se u mundova të shkollohem e u lodha e u lodha shumë, gjithmonë për të gjetur pak dashuri. U zhgënjeva edhe prej poezive false që lexova netëve të gjata vetëm për të gjetur dashurinë.
Cuditërisht dashurinë e kishte “ai tjetri”, “ajo tjetra”. Ata dinin të ecnin në rrugë, të silleshin me njerëzit e të pranoheshin prej tyre me thjeshtësi. Ata rrezatonin mirësi. Gjenin gjithnjë kohë të qeshnin e të donin, pra të dhuronin dashuri. Kurse mua dashurinë ma largonte ideja brejtëse mbi çertifikatën time të lindjes. “Unë” i linduri atje larg… ndërsa ata, jetonin të lumtur, jetonin me dashuri edhepse shpesh disa si “unë” i pickonin, i lëndonin sepse të padrejtët e pafat kishin nevojë t’iu merrnin të lumturve atë që s’ishte e tyre, pikërisht dashurinë që ata të lumturit, mbanin thellë në shpirt. Në këtë pikë të dëshirës ose nevojës së padrejtë të njeriut ndaj njeriut kanë lindur luftrat, konfliktet dhe njerëzimi është gjakosur e maskruar. Kjo do të thotë se padrejtësia ka tentuar disa herë të eklipsojë dashurinë.
Sepse të duash do të thotë të ofrosh zemrën dhe jo fjalën hipokrite. Do të thotë të ofrosh shpirtin dhe jo “dhurata helene për Trojën” që më vlejnë për t’iu futur sa më tepër në brendi tjetrit për ta sulmuar atë sa më fort. E kështu vazhdojmë me buzëqeshjen si element i rëndësishëm dhe i dukshëm i dashurisë. Mirësia, është edhe kjo pjesa e pandarë e asaj të madhërishmes vlerë absolute, sublimes ndjenjë që quhet Dashuri.
E pikërisht Dashuria, ky element që vjen tek ne nga Lart me një frymë të lehtë qiellore, na mbush hapësirën tonë shpirtërore me ndjenjën më të bukur që të gjithë e kërkojmë, e adhurojmë, e ëndërrojmë.
Por le t’i kthehemi fenomenit më shqetësues të shoqërisë, mungesës së sublimimit të dashurisë nga i dobti dhe i vogli njeri gjatë jetës së tij.
E për t’i dhënë zgjidhje këtij problemi,
na duhet që për të gjetur dashurinë, të verifikojmë duke kontrolluar gjendjen në të cilin ndodhet shpirti, habitati ku zbret nga Lart dhe rritet ky sentiment jetëdhënës. Nëse ky habitat dashuror, shpirti, nuk ka hapësira të pastra paqeje, qetësie, atëherë dashuria nuk mund të jetojë në të. Dashuria ka nevojë për Paqe që të jetojë e të gjallërohet. Kurse Paqja ka nevojë për të rëndësishmen dhe të domozdoshmen Drejtësi për t’u krijuar.
Do ta krahasoja Paqen me kushtet ambjentale, pra me një lëndinë të bukur, në një fushë ose kodrinë, ku fryn erë e lehtë dhe e ngrohtë, ku lind dielli dhe i jep jetë dhe ngjyra këtij habitati. Por duhet të kemi kujdes se pa një përkujdesje dhe pa vëmendjen e duhur, pra pa të domozdoshmen Drejtësi, në këtë kopsht të bukur Paqeje nuk mund të lindin lule të bukura siç është Dashuria, sepse mund të ndodhë dhe në fakt shpesh lindin ferra të këqija që tentojnë ta mbysin jetën, lulet, Dashurinë.
Pra na duhet Drejtësi dhe vetëm Drejtësi për të ndërtuar Paqen e cila do të na japë mundësinë dhe kushtet për rritur dritën e Dashurisë që ne të gjithë mbartim si dhuratë nga Zoti. Dashuria fle tek gjithsecili nga ne, me diferencën që në kushte paqeje ajo del e triumfon mbi hapësirat njerëzore e në të kundërt, në një terren konfliktual, ajo që dominon është e keqja, errësira, konflikti.
Dashuria do triumfojë sigurisht, por vetëm në kushte Paqeje, e cila ka nevojë për Drejtësinë…
Duke mbërritur në këtë pikë them se nevojitet inteligjencë për të kërkuar Drejtësi, e cila na bën të gjejmë Paqe dhe të jetojmë njerëzisht në Dashuri.
dhe do të kemi më pak gënjeshtarë, ziliqarë, lakmitarë, vrasës, hajdutë, katundarë praparendës, pseudointelektualë…
e do të kemi më shumë mbrojtës të së vërtetës, dashamirës, bamirës, qytetarë model, ndërtues katedrash, dhe ambjentalistë të kulturuar që jetojnë në fshat për zgjedhje dhe njerëz të qartë në mendime.
E për këtë nuk do të hezitoja të përsërisjacitime gjeniale thënë nga njerëz të mëdhenj: DASHURIA eshtë forma më e lartë e Inteligjencës Njerëzore.
p.s.
E në fund, dua të them se ai “unë” je ti, kushdo qofsh e i kudogjendur, kurse “ai tjetri” shpesh herë kam qënë unë, personalisht, që si zgjidhje jap:
Drejtësinë, Paqen, Dashurinë… që arrihen me inteligjencë e vullnet, jo me budallalëk, egoizëm dhe vanitet.