Dashuris se Pamundur(Te dua)......

First topic message reminder :

Nen heshtjen e nates per ty po mendoj
jan ca fjal shpirti qe ne ket flet per ty po i shkroj
kurr ne mendje sme kishte shkuar
se me ty do te isha e dashuruar
un te dua ty..me gjith shpirt te dashuroj
te dua aq shum saqe edhe ne enderra te kerkoj
e di se nuk jam poete e as qe e hiqem si e till
por je ti arsyeja qe kto vargje per ty i shkruaj
je ti arsyeja qe i hedh fjalet ne leter pasi skam guxim te te them"Te dua edhe ne zemer te ruaj"
e di se nuk jam un vajza e enderrave te tua
e di se ti as qe don tja dish per mua
e di se jan shpresa te kota qe un per ty po i mbaj
e mbaj veten kot te fort se ne mbrembje per ty cdo nat per ty qaj
e di se ti sme do...edhe per dhimbjen e shpirtit tim ty ste ve faj
esht e kot qe per ty mbaj shpresa
e kot qe un per dashurin tende shpresoj
e kot pasi djali qe un dua ai nje dit do tme dashuroj(tpanjohurit)

TE DUA
Te dua o shpirti im! Te dua sa oqeani me thellesi! Te dua sa qielli me kaltersi! Te dua ylli im me i shndritshem! Te dua misterja ime me e mahnitshme! Te dua s'kam dashuruar kurre! Te dua si gruaja qe do nje burre! Te dua sa cmenduria! Te dua me shume se gjithesia! Te dua te me besosh! Te dua qe te me dashurosh! Te dua nen henen me vezullime! Te dua nen dritat me shkelqime! Te dua me ndjenjen me te madhe! Te dua edhe me merzi apo halle! Te dua sa kurre s'ta them dot! Te dua me shume se cdo gje ne bote! Te dua me cdo dashuri! Te dua vetem ty Te dua, te dua kaq shume! Te dua pafundesisht si nje rryme! Te dua edhe me shume se vetja ime! Te dua o shprese me mendime! Te dua por mos trego! Te dua, I love You, Te dua o diell rrezearte! Te dua o hyjni e paster! Te dua e me ty jam ne dashuri! Te dua se ti vetem me sjell lumturi! Te dua me shume se kedo! Te dua dhe te dashuroj! Te dua oh Zot sa te dua, sepse vetem ti je ne bote per mua! Te dua dhe s'kam as frike as turp ta Mohoj, sepse vetem me ty ne kete JET ...............................une mund te jetoj! Te dua dhe per ty Enderroj! Te dua, por edhe te adhuroj! Te dua sepse me do edhe ti! Te dua o e vetmja imja dashuri!

Sa e cuditshme eshte jeta me plot te papritura brenda saj.Cdo cast qe
jetojme i shtojme asaj kujtime, qofshin keto te bukura apo dhe te
trishtuara.Gjithsesi ne jetojme....... Ne jeten time papritur hyre dhe ti
dhe befas cdo gje ndryshoi.Ndoshta ishte nje menyre e cuditshme sesi u
fute ti ne jeten time apo me mire te them ne zemren time por perseri ti do
mbetesh kujtimi me i bukur.Na lidhi vecse nje komjuter dhe thame nepermjet
tij shume fjale te ngrohta qe na dolen nga zemra.Folem per endrra per
deshira.Ishe vargu i dites time. ..Me erdhe prane ne disa momente Dhe
befas u ndjeva tjeter njeri..... Kujtoj fjalet e tua capkene qe shpeshhere
me benin dhe te skuqesha pertej ekranit te kompjuterit.dhe ti qeshje ...
Ehhhh lali lali .Ku je tani valle ?Pse me shmangesh?Pse i hoqe shkelqimin
diteve te
mija dhe ne to hodhe vec trishtim? Valle nuk e kuptove kurre zemren time
apo cfare?Po gjithsesi une doja te te kisha shok dhe te qendronim miq
gjithmone.Por tani e ndjej qe jam shume larg atyre qe deshiroja. I lutem
zotit perdite qe ta shoh emrin tend perseri... dhe te klikoj aty dhe ti te
me pergjigjesh me nje HEJJJJJJ te madhe. ...Ja pra dhe ti ndonese shume
larg prej meje le gjurmet e tua ne historine e jetes time.Edhe pse kurre
su prekem dhe se ndjeme njeri-tjetrin. ....Kjo ishte nje pjesez e vogel e
historise sime e cila gjithsekujt mund ti ndodhe.Por do te thoja qe njeriu
kurre sduhet te mohoje kujtimet edhe pse ato mund ta lendojne disi. ...

Jeta..



Dikur dikush tha : kurre mos thuaj kurre; jeto per vete ..leri te tjeret te jetojne ..

Detyra me e madhe ne bote eshte te dishe te jetosh .. te duash eshte e lehte por ti besh te tjeret te duan ty eshte e veshtire..

Jetova shume vite me endrra dhe shpresa ..kerkova diqka me shume se qe me eshte ofruar ..edhe pse e dija qe kjo nuk eshte e drejte dhe se duhet te pajtohesha me aq sa kisha ..

Por deshirat thurrin endrra dhe endrrat shedndrrohen ne synime ..kush ka fatin e tere botes mund ti realizoj .. te tjeret mundohem .. por kur besimi mungon e them me bindje se nuk do tia dalin kurre ..

Isha shum e lumtur ndoshta dhe nuk arrija ta kuptoja se duhet te krenohesha qe Zoti me fail dhe me krijoi ..qe mamaja me rriti dhe me udhezoi .. qe me deshti dhe me adhuroi…

Nuk edija qe njerzit vuanin ..sepse ju mungonte dikush ose diqka ..nuk e dija qe ata pikelloheshin per ate qe nuk mund ta shihnin me kurre .. nuk bente pjese ne mendjen time se dikujt Zoti nuk I kishte ofruar gjithqka ..qe dikush nuk arrinte te shihete e as te degjonte ..qe nje njeri skishte e shpirti do ti fluturonte se shpejti…qe nje femije po qante sepse nuk arrinte te mboshte dhimbjen qe e mundonte … kurre nuk I kisha quar ne mendje keto gjera ..per mua ekzistoja vetem une ..dhe deshiroja qe vetem une te kisha gjithqka ..dhe askush tjeter ..ndoshta isha budallaqe akoma isha femije ..por dominon fakti qe une duhet teperpiqesha te mendoja se perse isha dhe jam ashtu .

Duhet te perpiqesha te ndryshoja…!!

Por se bera asnjehere.Dhe mora denimin me te madh qe mund vetem ta paramendoja.U rrita por do te deshiroja ndonjehere te kisha mbetur akoma femije.

Te mos i perjetoja plaget qe tani po me therrin shpirtin.

Humba njeriun me te mire te jetes .Ate qe me fali lumturine .Dashurine dhe sinqeritetin qe une deri ne ato qaste si meritoja aspak,pas gjithe asaj qe i kisha bere.

Kur u largua ,u pendova dhe pendohem edhe sot e kesaj dite se si kam mundur ta le te me ike.Si sja kam shprehur ate qe ndjej.Mora plage,dhe askush smund ti sheroj.Jam e vetme.A ka me keq.Por une di qe ky eshte denimi im pas gjithe asaj qe kalova.E meritoj dhe e pranoj.

Por do te deshiroja te kisha tani ato deshirat e femijerise .Qe te mendoja se bota me perkiste vetem mua.Te jem vajza e mamit , te ulem ne prehrin e saj dhe te degjoj perrallat e bukura qe me tregonte.

Te pakten athere nuk kisha mundesine ti beja keq askujt.S’njihja dashurine e as qiellin e shtate.

Jetoja boten time dhe ajo ishte me e mrekullueshmja..

Fol...

Dua te me flasesh,qe te me zgjosh nga gjumi..Te me celesh perseri, se zeri yt me ngjall pranvere..
Hyr dhe rri perjete me mua, brenda ne qenien time sepse me mungon shume , me mungon menyra se si i mendon dhe i merr ti gjerat, ironia me te cilen flet shume here, me mungon shpirti dhe dashuria jote..
Oh, sa larg je dhe pse un te ndjej shum afer, sepse te dua gjithnje e me shume..
Hajde pra, foli zemres sime, qe edhe ajo te shkrije nga akulli qe e ka zene, sille djellin tend dhe nditen e syve te tu qe edhe un te arrij me ne fund te shoh..
Eshte e veshtire..cdogje duket e pamundur tashme, se ti nuk je me per mua, nuk rri me te me degjosh kur une te flas, nuk lexon kur une te shkruaj, nuk je me pranvera ime..
E ku ti kerkoj une te gjitha keto tani???
Duhet te dal ne rruge e te bertas??Te kerkoj perseri nje yll tjeter..me te mire?? Nuk mundem..as kembet sme bejne me, e as ze e fuqi nuk kam qe te kerkoj dike,qe mund te jete mbase me i mir..se u mesova me ty..
Ta dish se kenaqem me ty edhe nqs e gjithe bota mund te zhduket, kenaqem me syte e tu edhe nqs sdo shoh sy te tjere me ne jeten time, kenaqem me ty, se vetem ty te dua..aq shume..Prandaj me fol, hyr perseri ne porten e zemres sime dhe me fol, vetem me pershendet te pakten..se me ka marre malli per zerin tend qe me ngroh, gjithmone..
Por ti..i merzitur me mua, vetem me largohesh dhe mbase nuk arrin t'i degjosh fare keto fjale, qe vijne nga thellesite e shpirtit tim e qe jane vetem per ty..Mbase ste interesojne shume ose mbase nuk me beson me..sepse asnjeher nuk me ke besuar!!
Dhe ti ike..papritur..pa thene me asgje..qeofte edhe..Lamtumire..

Dite Prilli

Nje rruge e shkrete….
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi me sjell
Ne kete dite Prilli dicka ndodhi…
Se ndjej egersine e natyres pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
qe del perpara. Eeshte egersia, krenariae thyer
humbja dhe se fudni dashuria e lenduar. Pse duhet te
ndodhte, Pse?
Eshte pyetja qe me persekuton
qe nga momenti qe morra ate telefonate
e cila shkundi pemen e dahsurise sime te paster,
ku cdo frute ra pa jete ne tokene copetuar
nga korrupsioni imoral.
Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne
enderr, kudo.
Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim,
kohen time, me theu ne bese. Mbylli me force librin
e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe gervishicdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre.

Lamtumirë Dashuria ime…

Ne enderr si nje mankth me vjen. Qan, dhe
luan me mua… Iken vjen pa me then asnje fjale. Tashme ke ikur… Por
kur do te vish perseri? Ndoshta neser…? Po nuk erdhe neser…?
Ndoshta pasneser…
Vall me te vertet do te vish pa ikur perseri?! Ike duke me dhuruar
dhimbjen si kujtim… Edhe pse s'doja duhet ta pranoja. Tashme vetem
per dicka te falenderoj… Se ti me mesove c'ishte dashuria.
Faleminderit per gjithcka, qofte dhimbje lot nete pa gjum gezime
dashuri… Nese s'vjen ne kete bote… Nje cope parajse do ta ruaj per ty
une
Tani nuk e di se cpo ndodh pa ty qe nga dita e ndarjes sone lotet kane
zene vend ne syte e mi. Nuk mundem ti ndal dot edhe pse e di shume mire
qe jane te pa merituar. Me kujtohen shume gjera njehohesisht… shume
momente qe nuk mund ti harroj shume caste qe me bejne te vuaj. mendova
se ndarja do me bente te te harroja por nuk po ndodh aspak keshtu.
E di mire qe po mundohesh te
ndertosh nje jete te re atje… larg nga te gjithe nga gjithcka dhe nga
une.. te uroj me gjithe forcen e shpirtit te jesh i lumtur… ndoshta
kete fat te ka rezervuar jeta! por kur ti te jetosh ate jete te re kurte kesh prane dike tjeter ktheje edhe njehere koken nga e shkuara… me
co njeher neper mend sepse kujtimi im nuk eshte vrases per ty… ajo do
te jete thjesht nje aventure e bukur e moshes! mos u mendo se si me bere
te vuaj aq shume as mos u pendo! rri i qete sepse une te dua me gjithe
shpirt e te kam falur gjithcka… vetem mendo se dikur kam qene e
shkuara jote se zemren time ta fala krejtesisht ty! do te ndihesha me
mire nese ti nje dite do te ndjeje pak nostalgji per ndjenjen tone
qofte edhe per nje cast te vetem. Vetem mendo se diku larg hapesires qe
na ndan eshte nje shpirt qe vuan per ty qe do te te prese perjetesisht!
eh! malli me ka mbytur… ne cdo cast me del fytyra jote. me kumbojne
ne vesh fjalet dhe premtimet e tua! ne cdo enderr me shfaqesh duke
buzeqeshur sapo zgjohem kuptoj se ishte thjesht enderr e bukur dhe me
pas trishtohem… qaj mbytem me lot se me duket sikur keshtu do te
kthej serisht por ky eshte vetem nje pretekst per te jetuar ne
genjeshtra per tu shmangur realitetit te hidhur qe po me shkaterron pak
nga pak. Tani jemi vertet larg dhe une prane kam vetem kujtimet e cdo
dite qe kemi kaluar bashke… prane kam vetem mallin qe me djek e
pervelon ashtu si llava e nje vullkani qe shkaterron cdo gje qe ka
perpara. Ashtu dhe malli qe kam per ty nuk po me le te jetoj jeten time
me ben te hedh poshte cdo mundesi per te qene e lumtur… ndoshta
heren tjeter qe do te shihemi do te kesh ne krah dike tjeter dhe nga
une ndoshta sdo ti kthesh syte as
per te me pershendetur. Ndoshta do te kesh harruar se dikur kam ekzistuar ne jeten tende dhe kjo do te jete tronditja qe do te me shkaktoje me shume dhimbje…
E megjithate...
une do te jem serish ajo qe do te shoh nga larg lumturine tende por
kurre nuk do te behem nje e trete ne lidhjen tuaj..
une nuk dua te vuash e te ndjesh te njejten dhimbje te cilen dikur ma
bere ta jetoja… une do te kenaqem vetem me lumturine tende sepse
keshtu te pakten do te jem me e qete. Duhet te mesohem me humbjen
tende, me idene se nuk do te jesh kurre i imi, por nuk mundem te te
mos mendoj qofte edhe per nje cast te vetem, sepse ti je kudo… ne cdo
lot trishtimi je ti, ne cdo cast dhimbje je ti… je kudo , ne cdo
pjese te qenjes sime, por teper larg dhe i pa arritshem… je thesari
me i cmuar qe nuk munda ta kem kurre, mbreteresha e mbreterise DASHURIA
ne te cilen nuk mund te jem as sherbetore… tani LAMTUMIRE pergjithmone
dashuria ime e paarritshme! “Lamtumire” dashuria ime e pamundur…

Lumturi..sa kohe kaloi per te te njohur ty
Dashuri..sa her u rrezova deri sa te gjeta ty..
Sa do qe te shkruaj kto qe i ndjej smundem ti pershkruaj..
Sa do qe te mundohem te behem kurse ska ndodhur..ja esht duke u realizuar..
Sa here qe mundohem ato sy mos i shikoj te pretendoj se je humbur..nuk mundem me magjepsojne..Erdhe si nje ere e leht me more shpirtin..Si lindja e diellit me more shqisat..sa her qe ti mbyll syt te me dalesh perpara..me nje prekje me bere te fluturoj..me nje puthje me bere te helmohem..Helmi Im I Dashur..sa doja qe edhe ti ti dish keto vargje..skam guxim..ndoshta shpallja e Dashuris son do tjet gabim..Bukurii..me mer malli per buzeqeshjen tende..si nje lule e bukur qe sapo cel..tradhetiii..me mungon afersia jote qe me genjen sa her qe te shoh..O Jett..valle a do te jesh i imi ndonjeher?!a vec nje figur per te qen e qete…..Puthja ime..me helmove me ato buzat e tua tronditese..helmi im i dashur nese ndonje dit vdes..do te jet nga Dashuria ime e teperme ndaj teje..Helmi im i Embel….

E vesHTir te jesh e but dhe fatlume,ne kte bot te acart dhe te ashper qe po jetojme,nje jet te mbushur me urrejtje,nje jet e mbushur me shushunja te etura per gjak,e vetmja gje e cila me duket e bukur:ESHE DASHURIA QE NDIEJ PER TY:
ditet qe lahen nen ujrat e loteve te derdhur,zemra qe ftulurojne me krah te prer,Shikojme te ardhmen me syt tan te verber.Djelli qe vret henen:dhe hena ashtu e rraskapitur vret yjet nje nga nje:zemra e stukur ne cep te kraharorit dridhet,e trembur nga cdo gje qe e rrethon.POR TI:Ti je drita ime ne fund te tynelit:je endrre ime qe shoh cdo nat:Je gjithcka qe kerkoj nga jeta:Nuk e di sesi do jem pa ty:nuk mundem ta mendoj jeten time pa ty:eh o jet:ckuptim do kishe ti pa te??joooo nuk duet ta mendoj kte gje.UN pa te….???????joooooooo.nuk mundem ta mendoj.sepse thjesht iedea kur e mendoj me ben te ndihem keq.TE DUA:AS VET SE DI PSE TE DUA?PO DI QE TE DUA.JE BOTA IME JE GJITHCKA QE KAM,JE GJITHCKA QE DUA TE ARRIJ.PO TY JAM E HUMBUR,TE DUA SHPIRTI IM.

Kjo le të mbetet vetëm një nga miliarda e miliarda vizionet e mundshme për Të...
Kështu, tek e fundit, në këtë mënyrë, në këtë çast, foli Ai
meqë unë në një kuptim jam Ai e Ai është unë
se po të mos isha unë, nuk do të ishte as Ai (në mua)
prandaj do të mungonte realiteti, bota dhe,
natyrisht edhe ky vizion i mundshëm për Të!

Në ajrin e lehtë që thithim
në gjethet delikate të bimëve
në rrënjët e thella të drunjve
në fijet e buta të barit
në lulet e stërbukura të pemëve
në shpërthimin e ngjyrave magjiplota
në çdo gjë që duket e që zhduket
që lind e që vdes - në to është Perëndia.E megjithatë
Ai është i amshueshëm
në rrjedhën e ekzistencës shtrihet për së gjëri e për së gjati
në thellësitë e lartësitë e arritshme e të paarritshme
që merren e që s’merren me mend
ndodhet Ai
dhe u jep jetë krijesave të llojllojshme
të bukura e të stërbukura, të shëmtuara e të tmerrshme...

Ai ndodhet, pra, edhe në fundin e deteve e oqeaneve
në lëvizjet e shkathta të peshqve
në paklëvizjet e ngathta të mbështjellësit të gjallë
të fund detit
madje edhe në bërthamën e tokës
aty ku zjarri vullkanor është përjetësisht
në shpërthim e sipër ndodhet Ai - i paprekshëm, përjetshëm
përherë i freskët si mëngjes prilli...

Edhe në shpërthimin vullkanor është Ai
njëkohësisht në tokën që çahet
në llavën e zjarrtë që shpërthen
në mundësinë për t’u zhdukur fshatra e qytetenë domosdoshmërinë për t’u mbytur qindra mijëra njerëz
e krijesa tjera të gjalla,
që Ai i lidh me fijet e fatit të përbashkët
pastaj, në dhembjen e atyre që mbesin
në tmerrin, në pikëllimin, në hutimin, në frikën
e në vuajtjen e tyre - në të gjitha këto është Ai...

Në njeriu më së mirë bënë konak Perëndia
Ai nuk zgjedh ngjyrën e lëkurës -
të gjitha ngjyrat janë të Tijat, ato themeloret
dhe miliona nuanca që dalin nga to...
Ai s’e zgjedh as madhësinë a formën e trupit
Ai është begatia e pafund e trajtave jetësore
e madhësive, e vogëlsive, e makro e mikrokrijesave
Ai njësoj me lehtësi zë vend dhe palon vetveten
në tërë këto trajta të panumërta...

Çdo gjë e krijuar, e vogël apo e madhe
e afërt apo e largët
e dukshme apo e padukshme, që sytë tanë
janë apo s’janë të aftë t’i shohin
e mendja është apo s’është e aftë t’i njohë
janë projeksionet e vizionet e Tij madhor...Apo: Ai është vetë këto projeksione e ky vizion madhor
që shtrihet në përmasa pakufishmërisht të madhërishme
e që reduktohet në përmasa pafundësisht të vogëltha...

Ai ndodhet në parajsë dhe në ferr
përkatësisht - vetë parajsa dhe ferri është Ai
ne vetëm i përjetojmë si të veçanta manifestimet dualiste të Tij...

Ai ndodhet në ata që gëzohen e lumturohen
si dhe në ata që heqin e vuajnë;
Ai është njësoj në të hareshmen e në të pikëlluaren
në të bukurën e në të shëmtuarën
Ai është aty - i përjetshëm, i paevitueshëm
realitet në vazhdim...

Ai ndodhet “lart” në qiejt e panumërt, në yjet
në planetët e satelitët e tyre, në galaktikat e metagalaktikat
në lëvizjet e tyre precize, në shpërthimet e tyre
në vrimat e zeza, në superyjet e rinj
përkatësisht Ai është kreacion i përpiktë
i të gjitha këtyre miliarda lëvizjeve kozmike
të pagabueshme, që, megjithatë, në vetvete bartin
fundin e paevitueshëm dhe, krijimi e ri...Ai ndodhet në ndeshjen, në shpërthimin, shkatërrimin dhe rikrijimin e tyre
Ai është aty dhe këtu, ajo dhe kjo janë Ai
janë projeksionet e vizionet e Tij madhor
janë dukjet dhe zhdukjet e atij Vizioni...

Asgjë nuk është bosh - çdokund është Ai
çdo gjë që qëndron dhe rrënohet nga çasti në çast
çdo gjë e bukur dhe e shëmtuar e kësaj bote
çdo gjë e mirë dhe e keqe, që është vetëm për ne e tillë - është Ai...

Ai është gjithë zjarri dhe drita e yllit tonë të afërt - Diellit,
Ai është gjithë zjarri dhe drita e miliarda yjeve të tjerë
të largët me miliarda vjet drite
Ai është gjithë ftohtësia dhe errësira relative
e hapësirës gjiganteske...

Edhe në shpirtin paqësor, edhe në shpirtin rebeltar është Ai
Ai është në të gjitha revolucionet e të gjitha kohëve
Ai është revolucioni i përjetshëm, ku ndeshën pa ndalim
e vjetra me të renë, e mira me të keqën, lufta me paqen, errësira me dritën.Ai ndodhet në të gjitha llojet e virtyteve
ne të gjitha llojet e veseve
në të gjitha llojet e gëzimeve, në të gjitha llojet e hidhërimeve
në të gjitha harmonitë empirike, në të gjitha dilemat ekstreme
ku ndeshet jeta dhe vdekja...

Në ndërgjegjen më të lartë është Ai
po aq në animën tonë...
në madhështinë më madhështore e në vogëlsinë më të skajshme
në mendimet më të thella
në ndjenjat më të fuqishme - është Ai...

Ai ndodhet në farkëtorën shpirtërore ku farkohen
idealet madhore të njerëzimit mbi Lirinë, barazinë dhe
Vëllazërinë universale, njëkohësisht ndodhet në idenë mizerable
të të gjithë tiranëve e të gjithë mizorëve të kësaj bote...

Pra, Zoti është të gjitha këto, madje edhe më shumë
madje shumë më shumë se kaq...
Kjo le të mbetet vetëm një nga miliarda e miliarda vizionet e mundshme për Të...

Kështu, tek e fundit, në këtë mënyrë, në këtë çast, foli Ai
meqë unë në një kuptim jam Ai e Ai është unë
se po të mos isha unë, nuk do të ishte as Ai (në mua)
prandaj do të mungonte realiteti, bota dhe, ..natyrisht edhe ky vizion i mundshëm për Të!

Pranverë. Bënte vapë. Duke kaluar nëpër rrugicën që e përgjysmon livadhin e madh bri katundit fqinj, papritmas një reflektim m’i errësoi sytë. Një copë herë s’mu shqit. Terr m’u bë gjithkah. S’e dalloja dot as shtëpinë aq të madhe prej nga dilte ajo dritë symarrëse. Për një çast m’u duk sikur shpërthente nga një sterrinë. U ktheva drejt ca pemëve të afërta dhe si mburojë zgjodha trupin e një molle, pas së cilit u fsheha t’më vijë të pamurit. Pastaj u drejtova pak nga pak andej, ku pashë : shtëpinë, dritaren, pasqyrën e madhe në duar të bardha, dhe më në fund atë fytyrë rrezatuese ruspe. Ishte vet Besa, e cila para dy ditëve nergut më kishte pritur buzë sukales, pranë kroit të atij katundi, (meqë e dinte se isha udhëtar i përditshëm asajde) dhe sapo e lëshoi një fluturuese prej letre kah unë, iku si një sorkadhe. Në të kishte shënuar shumë. Në të vërtetë gjë tjetër pos dy luleve paksa të përdylkuara kah njëra tjetra, me pakëz rrënjë, të cilat dukeshin sikur fluturonin për të gjetur ndonjë vend të mbëltoheshin e të rrënjëzonin bashkërisht. Atëherë nisa të kuptoj. Para së gjithash m’u desh t’i përballoj qortimit të rreptë që ia dhashë vetes, pse u mbrojta nga rrezet e një dashurie që lindte, e jo nga reflektimi verbues sikur m’u duk në fillim. Pasi iu largova mburojës, zemra më ecte nga dritarja që e stoliste ajo fytyrë hyjnore, por këmbët nuk më lëviznin dot. Ishte pika e ditës. “Therrishtave” s’donin të shkelnin. Komunikimin fillova me gjeste e herë-herë me fjalë. Nga ajo largësi arritëm disi të kuptohemi se kishim diçka për njëri-tjetrin, dhe më në fund e lamë që në orën fiks njëzet e katër të flasim përmes asaj dritareje.
Ca më tej u ndala të shikoj edhe njëherë vendtakimin. Dritarja dukej e rëndomtë sikurse të gjitha ato të shtëpive përdhese të katundeve malore : katrore, dykanatëshe, me katër tabakë xhami e katër shufra metalike të fiksuara në pragje, dhe me pezul të drunjtë nga jashtë. “Dritarja e dashurisë”— thashë në vete, dhe vazhdovaudhëtimin me imazhet e asaj ndodhie
që s’më dukej tjetër pos ëndërr.
Atë natë :
Hëna e plotë shndriste me tërë fuqinë e refleksit. Vapa ishte zhdukur shqim, ngaqë vesa kishte filluar t’i kapej çdo gjësendi të mbitokës. Derisa nuk e shkela livadhin e madh, isha i freskët si një pemë sohishteje. Aty, në hapat e parë, fjafueshëm më përshkoi një ndjesi e çuditshme. Ca dallgë ngrohtësie më shkallëzonin krenarinë përbrenda, duke ma përplasur herë-herë nga një valë ngurrimi për hapat që bëja atij livadhi të thiktë gjelbrak ; drejt katundit të huaj në atë kulm nate ; drejt dritares… Pak më tej befas m’u krijua një pabesi e pakuptimtë. Më dukej ecja somnambul shtegut të një ëndrre a një trazimi pa drejtim. Në asnjë shtëpi të fshatit s’shihej çikëz drite. Gjë e gjallë s’dëgjohej. Nisa të merakosem, qenve si t’u shpëtoj. Një mendim sakaq ma shtriu udhëdaljen symbyllas andej ; bile po të guxoja edhe një kënge t’ia thoja, madje në kupë qielli. “Qen-ujqit s’qenkan këndejpari !” — thashë kur ndjeva lehje të mbytura qensh në togje, në një luginë ca të largët nga aty. Helbete ndiqnin ndonjë ujk skuthar. Për atë të Besës e dija se është tretur në ëndrrat e mishit brishtak të lepujve, apo të qumështit lyrak të deleve. Ashtu ngjante, sepse, meqë më thirri, duhej të më mbronte ; ta lidhte ende më fort se herave tjera atë murrosh të hatashëm.Të gjitha mendimet m’i gijotinoi drita e elektrikut të dorës, që u ndez nga dritarja drejt në mua. Asaj atë çast i afrohesha ngadalë përskaj murit të gjatë që mbërthente dy-tri shtëpi. Gati
menjëherë më pas ajo dritë u zhduk përnjëherësh. Eca pakëz më shpejt, por lehtë, sikur nëpër vezë të shkelja. Hapat e fundit drejt vendtakimit më bënë të ndihem i gëzuar e njëkohësisht i pafrikë çfarëdo që të ndodhte. Dhe, ç’të shoh. Dritares njëri krah i rrinte mbyllur, ndërsa tjetri gjysmë i hapur mbahej shtrëngueshëm nga vet Besa. Përbrenda dhomës gllabëronte mugëti e dendur, ngase në dritare ajo rrinte e palëvizshme, ndërsa mënjanë një perde e errët pengonte depërtimin e dritës së hënës. Ajo mugëti mbulonte pjesërisht edhe trupin e saj, por kur ia hodha një shikim, ashtu, përmes hapësirës së ngushtë të gjysmëhapjes së kanatës, madje penguar nga një shufër metalike në mes, ia pashë : fytyrën engjëllore, flokët ngjyrëgështenjë, dhe gjinjtë e mbufatur si dy balona nën atë jelek të hollë. Ato m’u duk ia vura re si të ishte në një vend të hapët e nën diellin më të shndritshëm të qiellit.
Ngadalëz, me një zë të druajtur e disi të ngjirur, më tha :
— Të dua ! Ti mua ?
— Gjithashtu ! — i thashë.
— Shumë mirë ! Pra, mirupafshim nesërmbrëma, në po këtë kohë ! — përfundoi, dhe ma hodhi një shikim të ngulitshëm duke e mbyllur dritaren disi rrëmbimshëm.
“Dreq o punë !” — thashë në vete.
Nata e dytë :
Meqë tërë ditën më roitën mendime gjithfare, çdo të pjellë vallë në takimin e ardhshëm, ndërsa më në fund nënvizova : “gjë tjetër pos dashurisë !”, derisa erdhi koha për t’iu afruar sërish dritares, ndjeva një mall të madh ta shoh sa më parë atë bukuroshe ; madje, qoftë sikurse një natë më parë që e pashë.U nisa disa minuta më herët se që duhej. Me vete mora një trëndafil të freskët, t’ia dhuroj në shenjë dashurie të pashmangshme, e të kujtuari për rrënjëzimin e saj. Mendoja t’i flisja i buzëqeshur përmes hapësirës së ngushtë të hapjes së parmakut, e ta zgjatja dorën me atë dhuratë, dhe bashkë me biskun e fletët e brishta t’i çiknim së paku gishtërinjtë. Mirëpo, ndryshe mbaroi gjithçka.
Herët u gjenda në cak. Kot arrita. Guxim s’pata t’i cingëris në xhame për ta njoftuar se aty isha. Mendoja, për sherr, mund të jetë edhe dikush tjetër në dhomë, dhe fundi dihej. Vetëm dy-tre minuta para kohës së caktuar hapekrah u çel njëri parmak. Besa vringthi u përkul të përgjonte sikur natën e mëparme nëpër dritën e elektrikut të dorës, por andej, — përreth murit, nga ana e rrugicës — s’pa gjë. Në kahun tjetër afër dritares rrija ulur, prej nga i dola përpara si hije duke harruar përtokë trëndafilin. Një kombinezone të mëndafshtë ngjyrëqielli, dhe fytyrën e çiltër, fare mirë ia pashë në dritën e një qiriri të vogël që kishte lënë ndezur mbi një tavolinë ndanë vetes.
— Kuptoj se më do, — shtoi pasi më përshëndeti — ama s’di sa do të zgjasë kjo, dashuria jote ?!
— Për jetë e mot ! — ia ktheva bindshëm.
— Më gëzon. Pra eja nesërmbrëma në po këtë kohë ! — më tha, dhe me një shikim goxha të çiltër e mbylli parmakun paksa me të shpejtë.
Më vloi gjaku aq shumë !… Megjithatë trëndafilin ia lash në pezul
Nata e tretë :
Edhe pse m’u përfytyrua gati tërë ditën, gjithnjë u mundova të mos e ngulis mendjen tek ajo asnjë sekondë. Punë fizike thuaja kurnjëfare s’kisha, megjithatë sapo erdha nga shkolla, ndonëse kot do t’i lëçisja mësimet a ndonjë libër, punova ç’bën e ç’nuk bën, vetëm t’i kaloja orët sa më shpejt deri në mesnatë. Kastile u nisa më vonë, ngase duke shpejtuar e dija se më mirë do ta kaloja atë udhëtim. Saktë, kur u duk në dritare u gjenda aty. Sërish e hapi vetëm njërën fletë të saj, por tjetrës ia hoqi rezen. Një llambë vajguri varur në murin anësor, lëshonte dritë të mjaftueshme e mundësonte pamjen e ca luleve afër saj. Pasi ia hodha një shikim në fytyrë — gjysmën e së cilës e shndriste ajo dritë, gjysmën tjetër hëna — vura re këmishën e saj të najlontë ngjyrëbari që linte t’i dukej dukshëm forma e trupit biskonjë, e që ia shtonte bukurinë edhe me një spektër ngjyrash të çuditshme. Duke buzëqeshur lehtë, ma zgjati dorën dhe më përshëndeti ngrohtësisht. Pasi shprehu interesim si kisha kaluar udhës, bëri sikur u afrua ca duke ma bërë një pyetje të çuditshme :
— Dëshiron të martohesh pastaj me mua, apo?
— Dëshiroj!… Më shumë se gjithçka tjetër në jetë ! — ia ktheva, ndërsa mbeta i shtangur.
— Të njëjtën dëshirë e paskëshim. Por më mirë të mendohemi edhe pak ! Udha e mbarë të qoftë, e natën e mirë, — më tha me një zë të butë duke e mbyllur dritaren qetazi.
Veç sa nuk këlthita : “lozonjare !…”
Nata e katërt :
Letrën e gjatë, që gati tërë ditën e kalova duke e shkruar, e futa në xhep dhe u nisa. Ç’nuk i shkrova në të : për rastin e asaj dite që u takuam në rrugicë, pak mbi krua, si ecte ngathët krahas babait çehrevrenjtur, ngarkuar me ato kënata përplot me ujë, e guxim s’pata t’i them : “Këtë barrë ta përgjysmojmë, Besë” — sikurse mendova ; për lajkatarësinë e pakuptimtë që po e shfaq kur po i vete te dritarja, e veçmas për
dashurinë e përflakur që kisha ndaj saj.
Në orën fiks njëzet e katër, faqeza qemë. Pos njërit parmak, u hap edhe ai me reze, por vetëm deri në gjysmë. Poçi elektrik llamburiste në mes të tavanit. Në fytyrën e Besës shqova një çiltëri gati të skajshme. Veshur mbante xhaketë të lehtë doku, ndërsa leshrat bashkë me një fjongo të gjatë pëlhure ngjyrëgurkali nga ana e djathtë i shtriheshin deri nën gjoks. Sapo e hapi gojën të më fliste diçka, me të shpejtë e lëshova letrën në
parvaz dhe i thashë :
— Lexoje dhe mendohu mirë ! Shihemi nesërmbrëma në po këtë kohë.
Nata e pestë :
Me vonesë u nisa, vonë arrita në cak. Parmakët e dritares rrinin çelur tej më tej. Në dhomë s’ndriçonte gjë. Besën s’e shihja kund. Duke i vënë duart në pezul, për t’u ngritur të shihja edhe nëpër këndet e dhomës, sakaq më pengoi butësisht një dorë e lehtë. Vallë, a do të mund të më preknin duar të tjera, pos atyre të Besës aty atë natë ?
— Mos u mundo. Ja ku jam! — më tha fare e qeshur, dhe më tregoi trungun e dardhës, pas së cilit kishte qenë e fshehur.
Përnjëherësh bëmë shtrirje krahësh nga njëri-tjetri. Pas përqafimit këmbët dalëngadalë na shpunë në luginën preshtake nën katund. Zërat tanë të ulët mes lisave shekullorë i shoqëronin currilat e përroskës dredhake ndanë nesh, e herë-herë shushurimat e gjallesave përreth.
Nata ishte jona.

Hap deren e dhomes time dhe pa u menduar hyj
brenda. Gati-gati ne menyre instiktive. Ajo eshte gjithcka qe mund te
kerkoj tani ne keto momente. Nje vend i gjithi i imi ku mund te qendroj
i pangacmuar dhe i vertete. Skuta ime e erret, ku nuk egzistojne
ngjyrat apo dritat. Gjithcka atje eshte e njete, pa ndryshime. E erret
per mos u dukur copat e korraces time kur bien poshte pa zhurme. I
zbuluar nga cdo mburoje por i sigurt, me ndihmojne te ec perpara per
mos u perplasur neper qoshet e zhvendosuar nga imagjinata ime. E erret
per mos u ngacmuar nga gjithcka qe me rrethon pa zhurme por qe
gjithashtu ben hije kur ndodhet ne drite.
Dhe keshtu hyj brenda duke
terhequr zvarre kembet qe i ndjej te shkeputura nga pjesa tjeter e
trungut. Mbyll deren me ngadale dhe filloj renien ne vorbullen e
fuqishme te boshlleku qe me pushton. Nen efektin e kesaj gjendjeje
clirohem nga gjithcka dhe forca e rendeses pushon se diskutuari me
muskujt e mi. Tani mund te shoh pa patur nevoje te hap syte. Shoh vetem
ate qe duhet te shihet dhe perseri bije dhe bije duke cliruar cdo pike
mbeshtetjeje. Tani ehste qetesi dhe frymemarja ime me ben shoqeri dhe
kur cdo paterice largohet prej meje, renia shnderrohet. Tani trupi,
mendja, shpirti nuk jane me te mite. s’kam pse prek, pse nuhas, pe
shijoj sepse tani nuk jam vetem. Ajo qe kam kerkuar eshte me mua. Ne
mua.
Jashte vetes sime tani udhetoj i cliruar dhe shoh trupin tim
tek mbyll syte te shkoje poshte. Sa cudi! Gjithcka tani shkon poshte.Mos valle bota ne nxitim e siper ka ngaterruar kah? Sa cudi

Po shkruaj vetem per te per at qe me beri te besoj se nuk duhet te vdes njeher jo ateher kur doja te vdisja ngase nuk kisha arsye te jetoj nuk kisha asnje motiv , pastaj erdhi ai ashtu pa pritur si asnje me par me beri per vete dhe me dha nje pjes te rinis se vet nje rini qe un e kisha kaluar pak me par se ai me beri te besoj se akoma jam e bukur dhe ashtu ndjehesha ne duart e tij derisa ledhatonte duart e mia ato duar te njoma qe nuk ekishin prekur aske me par me preken mua ato buze qe sishin puthur me pare me puthen mua ai ze i embel qe me thonte te dua e gjeti diku te humbur shpirtin time dhe e beri te lumtur ai ze qe me thonte se nuk jam e vetedijshme per bukurin time per bukurin e syve te mi ai vetem ai me beri te jetoj dhe te heq dore nga vdekja qe ngadal po me bente per vete dhe sonte vetem per te po shruaj per me te dashurin tim ngase e dua dhe nuk kam turp ta pranoj edhe pse nuk do te jet imi asnjeher un prap e dua dhe nje dit do ta le te lir ta zgjedh fetin e vet ngase un nuk jam fati i tij feti im ka vdekur dhe un do mbetem vetem perseri ne kerkim te vdekjes.

Tentova te mbylli tregimin e hidhur per ty, ate tregim qe e ktheu jeten time ne kahje te gabuar por nuk munda.
Te njofta pa pritur, ma more zemren me nje shikimte vetem. Zemra me tha se me ty kurre nuk do ta gjej lumturine por un nuk e degjova...
E chfar beraeee
E denova veten me nje dashuri te fundosur qe nga fillimi.
Isha verbuar e nuk po e shihja humbjen apo te pakten nuk pajtohesha me te.
Tani nuk kam me askujt it lutem, kujt ti zgjas doren per ti ngritur shpresat e mia per jete e jo per te mu kthyer ti se kjo gje kurre nuk do te ndodhe.
Netet jane te pafundshme dhe vetevrasese pa ty, pa dashurie tende.
Vetem erresira qe mbizotronte brenda mureve te dhomes sime i di te gjitha fshehtesirat e mia, e di dhembjen qv e ndjeje brenda ne shpirtin e thyer.
O ZOT I MADH qe je mbi te gjitha, te drjtohem ty, nga se ti je i vetmi qe sundon per fatin e njerлzve...kerkoj nga ti ndihme qe te permirsoj gabimin tim e te mos e shkatлrroj jeten time ne menyren me te vrazhget duke humbur veten per nje djale.
Mirepo nese gjithekjo vuajtje nuk eshte denim per gabimet e mia ateher te lutem O ZOT kthema dashurin time ta kem si dikur prane meje.
Por ksaj here nese ma kethen te lutem te jete pergjitmone e jo te me largohet perseri e mua te me perseriten prap keto gjera sich po ndjehem tani.
Ngushellimi i vetem per mua eshte dashuria qe ishte afer meje edhe pse te tjeret na pengonin.
E kuptova kete gje kur te kisha prane, kur zemrat tona rrahnin forte ne kraheror.Po te pyes i dashur a jam duke te munguar, a je permalluar te me shohesh, te kthehemi ne ditet kur mendonim se vetem ne te dy jemi ne kete bote. Edi se zeri im ska fuqi qe te arrij deri atje ku gjendesh tani, e pe ate po vuaj.
Chfare do te me ndodhe mua kur ta besh nuse tjetren.
Ajo dite do te jete kaptina e fundit e romanit dhe shpresoj qe ndokujt do ti sherbej si mesim per te mos rene ne dashuri ne njeri qe i pлrket tjetres.
Oj zemra ime qe po rrah diku larg meje me kilometra do te dua gjithmone, do te behem skllave e ytja sepse nese vazhdon te jesh larg nje dit do te me humbesh pergjithmone.
Deri atehere... do te pres... Kthimin tend.

Nese une vdes me mbulon dheu i zi mbi varrin tim do te shkruan, TE DUA VETEM TY. Thikat i pranoj, plumbat i duroj, por ndarjen me ty nuk mudem ta paramendoj Kur te vdes ado te vish? Kto kujtime ado te mi bish? Per mbi varr me mi lexu e une mbrenda me vajtu, se prej teje jam largu! se shum ty tkam dashuru Pa ty nuk mundem te rri, Pa ty jeta me behet hi, Pa ty varri nuk me pranon, Pa ty jeta nuk mjafon, se zemra ime e shkret vetum ty te don.. .


Nje kartolin qe mora shpirti sma pranon, sepse nuk me pershtatet mua si person. Nuk dua te fyej me xhestin tim, por do te me falesh shum per kete keqkuptim. Ti nje vajze e bukur me nje unaze ne gisht, pse nuk e hoqe te beheshim miq. Nje shoqeri te fshet vetem une dhe ti dhe as nje njeri kete mos ta dije. Nje sekret i vogel do jete nje mbrekulli ta beje realite kete dashuri,,,

Te fala nje det te trembi thellesia, te fala nje mal te trembi lartesia,te fala zemren time te trembi dashuria, do te te fal nje kukull qe te luash me te dhe jo me mua

se di gjak me jep a helmin ma derdh a pse jam ne ethe dukem krejt e verdh, se di me dhemb shpirti a nje plag ne digjem per nje fjale vritem per nje emer,se di mathith helmin a shpirtin ma merr nes me ngroh dielli pse digjem si ferrDua te jem cigare , si nikotin te kaloj ne buzet e tua. Te hyj ne gjakun tend, Atje te te them se sa te dua Dua te jem heroin , te rrij ne venat e tua. Keshtu do jemi gjithmon bashk se un do jem drog dhe ti sdo rrish dot pa mua!

Kur nje dit te pash ishe me nje tjeter mendova se pendohesh ta shkrujta nje leter, letren kur ta shkrujta plasa tuj vajtu martohu e DASHUR se mua me kan feju!!!

Më pyete një ditë ç'farë dashuroj më shumë ?
Dhe të thashë jetën time!
Të dolën lot edhe vrapove...
Pa aritur të të them se jeta ime je ti...!!

Te lutem nese me do thuaje te verteten nuk do ta fal veq zemren por edhe jeten nese ke ndaje bashk me mua nese ke fjal me thuaj qe te dua

Edhe boten te ma falin un prap do te vuaj. Kur e di se dora jote mban unaz te huaj.

Nje dite do takohemi per te fundit here,vetem UN dhe TI te tjeret te presin!po ti vras zilia le te behen ere,NE ne shpirtin tone si nje shpirt do mbesim!te lidhur nga ndjenjat,si te vetmen vlere,plakur ne dashuri te LUMTUR do vdesim!"Dhe une qe s'besoja ne asnje perendi
Dhe engjejt kotesi me dukeshin ne kete Bote
Se di se si lutem sa here te puth ty
"Mos e ler te me ike o Zot"


Malli për ty, frymën ma ndali!
Eja tek unë, një puthje ta fali!
Kur t'mi puthish buzët e mia,
e din o shpirt, cfar është dashurija!

Me je zemra dhe shpirti im
Pranija jote më jep gezim
dua te kem pranë, qe t´më ndihmosh
Dhe jeten me mua ta kalosh
Do te ruaj sot dhe gjithmone
se ti je çeles i dashurisë tonë
nese dashurija gjithmonë do tjetë
do t´jem me i lumturi me t´vërteDikur dita dhe nata,
ishin pa dallim kur
ti ma fale zemren
e une shpirtitn tim
me lejove te vuaj
me lejove te vdes
eja bukuroshe ende
te press



NESE NUK ME SHKRUAN,TU THAFT AJO DOR DITEN E MARTESE U BAFSH HOR NATEN E MARTESE RAFT 1 METER BORT U NDALT RRYMA 24 OR...

zoti nje dite me veshtronte e kuptoj qe zemres time diqka i mungonte te gjith engjujt rreth vetes i mblodhi dhe per zemren time ty te zgjodhi!

eksa ai zhdukej ne horizont,ajo qante panderprere .Nuk u besonte
syve te saj .Njehere e pa te gjalle pastaj te vdekur nderkaq tani e
percillte ne vendin e tmerrshem te quajtur Varr.
Ajo thjesht ishte mpire .Sdinte asgje .Tani as kujtimet nuk i kishin
mbetur me .Ato kujtime te cilat ajo aq shume i ruante .
Ajo kishte humbur njeriun qe deshi me shume se veten , nderkaq bota kishte humbur njeriun qe aq shume e admironte .
Sa i madh qe ishte .Nje trupshendosh qe donte drejtesine dhe rendin !
Nje profesionist qe cdokush ia kishte lakmi.
Mirepo deri dje ishte .Sot nuk eshte me .
Ndoshta Zoti kishte nevoje per nje njeri te tille ne qiell sepse ai ishte vete engjull qe ndriconte rruget teksa kalonte .

Por tani shkoi ne rrugen e pakthimm..nderkac ajo mbetet.
E si do te mund te qendroj kur humbi njeriun qe deshi me shume se veten ?
Njeriun qe i dha kuptim jetes se saj ..?
Ate qe cdokush e njihte ..per punen qe bente ..per shpirtin qe kishte .

Sic thone ata, te gjithe do nje dashnor ose te gjithe eshte dedikim dashurie ne dashuri me te dashuruar. Ajo ka marre dy te tango, dashuri nuk ka pasur nevoje te thone se ju jeni keq dhe se te dua te tjeret ju duhet se pari te duani veten. Sigurisht, ka shume dedikim dashurie gjera te tjera qe ata mund te themi se ze te mrekullueshem, i ndjeshem dhe oh aq e vertete. Ndertimi Lidhja eshte bere dhe nuk ka bere gjera aq shume kur behet fjale per dashuri te vertete dhe te vertete.
Marredhenie te mira te shendosha jane thelbesore per te gjithe ne. Nese takim, romancing, ballafaqohet, fejuar, sapo Martohet apo ndertese martuar marredhenie eshte e rendesi te madhe. Pse eshte kjo ju mendoj se te gjithe do nje dashnor ose qe te gjithe eshte ne dashuri me te dashuruar? Pergjigje ne kete pyetje qendron ne zemren e zemrat e dedikim dashurie te gjithe neve. Ne dashuri, dashuri. Ne kemi nevoje per dashuri, dhe per te marre dashuri ne duhet te japim dashuri. Kjo eshte nje nga kuptimet e pas tyre duke thene se dashuria eshte nje rruge me dy menyra. Ai eshte gjithashtu i pershtatshem per dueti tangoing. Lidhja ndertimit eshte dhene me deshire dhe duke marre brenda nje marredhenie te shendetshme.
Por, ajo qe per dashuri nuk ka pasur nevoje te thone se ju jeni pjese e ndertimit te marredhenieve keq? E pra, kjo pjese perfshin qene me te vertete dua te personit me te cilin ju po ndertojne marredhenie. Kur ju beni me te vertete kujdeset per dedikim dashurie dike, ju nuk do ta konsideronte bere dicka qe mund te shkretoj simpati e tyre prej jush. Sigurisht, duke qene vetem e njeriut, ne te gjithe bejne gabime. Prandaj, kjo eshte ne interesin me te mire te cdo marredhenie romantike apo takim se ne qofte se dhe kur vjen koha, jane ne gjendje te thone se ju jeni keq eshte e mundur, si dhe te sinqerte. Kjo eshte e vertete per falje gjithashtu.Te dua te tjeret ju duhet se pari te duani veten nuk eshte me pak e qe kjo te beje me dashuri. Per te vertete, per te qene ne gjendje te vertet dua te tjeret, ju duhet te duani veten. Kur vjen puna per ndertimin e kesaj marredhenie eshte nje aspekt thelbesor i fondacionit. Ju uleni ne cdo kohe te marrin ne konsiderate se ju jeni vazhdimisht ne marredhenie te keqija, ju me te vertete duhet te marrin ne konsiderate nese ju beni me te vertete duan vete. Ju duhet te dini dhe praktiken e dashur se kush jeni. Ju duhet te dini dedikim dashurie se si te kujdesen per veten. Te kujdesesh per veten perfshine shume konsideratave. Lidhja ndertimit te vertete eshte nje gje personale.
Duke mesuar te duash veten, ju gjithashtu mesojne se dedikim dashurie si te kujdesen per te dhe te tjeret. Perfshin gjithashtu ndertimin Lidhja qe e ben tek te tjeret si ju do te duhet t'i beni ju. Kur doni nje shok qe eshte i sinqerte, duke besuar dhe duke u kujdesur, i sinqerte, i besueshem dhe gjithmone atje per ju me ane te trasha dhe te holla, ju duhet te dini si t'i beni keto gjera, si dhe per ushtrimin e tyre. Ndertimi Lidhja nese ju jeni ne nje marredhenie datojne ose kane qene te martuar prej vitesh, do te thote te veten, e ta doje veten dhe permiresimin e karakterit tuaj si ju rritet.
Ndertimit te shendetshem marredhenie eshte e domosdoshme ne cdo situate, por, kur behet fjale per takim dhe marredhenjet e tjera romantike; thjesht te veten, ndersa dashur vete. Te hapur dhe te gatshem per dedikim dashurie te dhene dhe marre. Enjoy veten, dikush tuaj te vecante dhe here qe kaloni se bashku, ndersa ndertimi marredhenien tuaj. Mos harroni, kur ju dua gjithmone dikush qe ju deshironi per t'i dhene atyre me te mira qe ju duhet te jepni, ndersa marrja e mire e tyre ne kthim.

Thone se dashuria perfekte eshte dashuria infinite.
Ajo qe duron per gjithmone dhe qe kurre nuk mbaron. Eshte ai pasion i vrullshem qe te merr dhe s'te leshon, dhe qe te shtyn te superosh gjithcka, per te qen gjithmone aty para duke te rrembyer me te njejtin intensitet si takimin e pare. Je ne kujtimet e mia, i forte dhe ndjelles si nje zjarr qe djeg aq fort, dhe qe me shtyn te shkruaj perseri per gjithcka qe me ka mbetur nga ti.
Thone se dashuria perfekte eshte dashuria infinite. E di? Gjithmone e kam deshiruar, por kurre nuk kam dashur te besoj se ajo vazhdon te rritet brenda meje.

Po pastaj me kujtohet ajo nate, ate dhome, ate shtrat. Mbaj mend cdo detaj te atij vendi ku kemi qen aq here. Mos me pyet perse. Do te thoja nje genjeshter, ose me mire do tentoja, por nuk do arrija. Mbaj mend gjithcka. Por do doja te ndodhte perseri gjithcka, si dje, dhe sot, dhe neser dhe gjithmone. Me mungon duhet ta them. E perseris cdo nate, dhe nuk do lodhem duke ta then. U be muaj qe vazhdoj keshtu. Por une do te dua gjithmone. Dashuri perfekte apo jo qofte kjo imja. Ti je pjese e imja, dhe kudo qofsh jam aty me ty,duke te then "te dua"

E mban mend zemra ime heren e pare? Ishe drite ne ate dhome pa drite. Kujtoj zerin tend, zeri me i embel qe dhe nata e kishte zili ndaj qetesia kaploi gjithcka. Dy syte e tu te zinj qe shkelqenin duke me veshtruar me butesi dhe me perkedhelen kur u takuan me syte e mi. Floket e erret qe perkedhelen fytyren dhe kur koka jote ngadale u mbeshtet ne supin tim ne pritje te nje pergjigje pa fjale!
Floket e tu ishin te bute, me te lehte se vet ajri, ndoshta me te lehte se cdo lloj materiali. Me veshtrove perseri. Nuk mund ta besoja, buzet e tua te buta dukej se emocionoheshin duke me dhuruar ate buzeqeshjen prej femije. Nuk mundem te harroj perqafimin e ngrohte, dhe aq delikat kur me pushtove ne krahe si te isha nje e pambrojtur.
Te me zente gjumi ne krahet e tu, te zgjohesha duke patur ty prane, te shikoja tek flije si nje femije, do doja mos te zgjoja asnjehere, te rrija ashtu te mbaja frymen qe ti te fleje qetesisht, por nuk mund te rezistoja tundimit per te puthur, tundimit te ndjerit te aromes te lekures tende aq ndjellse. Te shikoja tek zgjohesh i pergjumur si nje femije i perkedhelur, dhe te shtrengoj ne krahet e mi. Cfare dhimbje te ndaheshe nga ty. Cfare dhimbje ne kur te thoja mirupafshim dhe largohesha por zemren dhe mendjen e leja te bente shoqeri.

Ne kohen tone aq te shkurter, ne zemren time kujtimet kane mbetur te gdhendura fort dhe as koha dhe asgje nuk do arrij ti fshij. Edhe pse tani jam vetem, vetem nuk jam, sepse kam dashurine per ty qe me mban te mberthyer aq embelsisht.

Te adhuroj pafundesisht !

Kjo pra është dashuria, fillon e vogël dhe rritet bashkë me ne herë pas here.


Një plakë ishte pyetur për dashurinë dhe kuptimin e saj. Ajo ishte përgjigjur:Kur për herë të parë pata dëgjuar fjalën dashuri, isha fëmijë, e vogël dhe ma kishte thënë babai imi, i cili më përqafoi dhe më tha se të dua. Atëherë thash dashuria qenka mallëngjim, siguri, përkujdesje e ngrohtësi.

Kur arrita moshën e pjekurisë, e gjeta një letër nën derën e shtëpisë, ma kishte dërguar një djalë nga fqinjët tanë, e cila për adresë përmbante emrin tim, kurse përmbajtja e saj ishte “të dua”. Atëherë thash dashuria qenka guxim dhe çmenduri.


Kur u fejova për atë djalin e komshiut dhe u njoftova me të, fjalën e parë që ma tha ishte “të dua”. Atëherë thash dashuria qenka ambicie, veprim, qëllim dhe vullnet.

U martova dhe të dytën ditë pas martesës, më përqafoi burri im dhe më tha se “të dua”. Atëherë thash dashuria qenka përmallim, pasion e gëzim.

Kaloi një vit dhe linda fëmijën e parë. Isha e lodhur shumë, e ngjitur për krevati, më erdhi burri, ma kapi dorën dhe më tha se “të dua”. Atëherë thash dashuria qenka falënderim, mirënjohje, përkujdesje dhe interesim. Me kalimin e viteve, mu thinjën flokët, u martuan fëmijët dhe burri duke i shikuar flokët e mija të thinjura, me buzëqeshje më tha: “të dua”. Atëherë thash dashuria qenka mëshirë dhe solidarizim.

U zgjat jeta dhe u mplakëm. Çdo herë burri im i respektuar më thotë “të dua” dhe them se dashuria është besnikëri, sinqeritet, përkushtim dhe dhuratë.

Kjo pra është dashuria, fillon e vogël dhe rritet bashkë me ne herë pas here.
Kjo është dashuria, që sa më shumë që ecim në moshë, aq më tepër zbulojmë sekretet e saj

U ndam ne pranver kur binte ngapak shi dhe e lam pas ate dashuri qe me vite e kishim une e ti.Shume lutje, shume kohe te kam humb per nje takim dhe une nuk prisja lutje me per takimin e dyt se une e ti pa menduar perfunduam qdo gje ate dite.Nen lotet qe piknin ne faqet e mia u shuan gjithe shpresat kah dashuria por i lam ca fjale te zjarrta ne jet se ne zemren tende veq per mua ka vend, pse se pyete ti zemren time se kjo eshte e ashper dhe nuk bene leshime, por per hire te syve te tu, do mundohem ne me te ruajt.
Besoj shume ne dashurine tende qe ke per mu por do me vije rend se dasma jote nje dit ka me fillu e ndoshta une ateher do jem e dikuj tjeter dhe do ta mbaj nje femij ne preher, e di qe ateher shpirti yt do te ndahet ne dy pjes, do jetosh mes dhimbjes dhe dashuris qe therr.Une nga larg do te pershendes, te fala do te dergoj por ne pa mundesi qe te perqafoj.
I fundit mbet aj takim dhe si lam asgje njeri tjetrit per kujtim dhe bile u ndam ne buzeqeshje por kur ia kthyem shpinen njeri tjetrit per ne ishte vdekje.Jetojm te ndar, si dy te humbur ne mes te rruges dhe asnje kthes s’po na bashkon, fati ashper po na mundon.
Nuk te lidhi me mua vetem bukuria, po te lidhi gjaku dhe dashuria.Nuk e di a do te kemi rast edhe nga nje got ta cakrrojme apo edhe nga nje kafe bashk ta qojm e pse jo edhe zerin njerit tjetrit t’ja degjojme.Mua kudo do te me shoqeroj kujtimi per ty edhe pse i rend po edhe aq i embel.
Ti trokite ne zemren dhe shpirtin time dhe une te ofrova dashurine time, pas nje kohe te trokita une ne dhe ajo ishte mbyll, trokita edhe ne shpirtin tend por aj ishte bere akull e gur.E neser kujt do ti kerkoj takim, e di qe qdo kush do te me ofron dashurine e kete e mohove ti e pameshir.
Sonte te lutem mos qaj ti, me le te qaj une, me le te mbytem nga vaji e mos te zgjohem kurr

Në atë ditë maji, Besniku ishte shtrirë në verdanen e vilës së gjyshit. Moti ishte shumë i mirë dhe fryente një erë e freskët. Ishte humbur në atë freski dhe kishte hedhur shiqimin drejtë horizontit ... shiqonte natyrën, këtë pikturë syverbuese e marramendëse të sjellë me formën e valljeve shumëngjyrëshe si shfaqje e bukurisë së fshehtë... Dikush i ra numrit të tij... Vallë mos ndodhë ndonjë mrekulli, tha në vete Besniku. Ngriti receptorin, ishte shoku i tij nga Prishtina, që ishin njohur gjatë ushtimës së krismave dhe buçitjeve friksuese të predhave. Ai e njoftoi për ardhjen e tij në Shkup. Fytyra e tij shkëlqeu nga gëzimi. Ai që çmon shokët dhe i pret e i gostit ata, fiton mbrojtje kundër armiqve... Hyri në dhomë dhe veshi rrobat për rrugë. U fut në makinë dhe u nis drejtë qytetit. Makina lëvizte me një shpejtësi të madhe dhe mbrapa vetes linte pejsazhin e bukur që e sodiste Besniku... Arriti ne qytet, tek sheshi “SKËNDERBEU”, aty e priste shoku. Ai nuk ishte vetë, me të ishte edhe Engjëllusha... Shoku e provokoi Besnikun, i tha se do të dalë në anën tjetër të Shkupit, ngase kjo anë nuk është e zhvilluar. Besniku e ruajti qetësinë. Në vete tha ahhh këta ndarësi... morri frymë dhe si me shaka i tha se e di që Prishtina është qytet i madh (hmmm jo më i madh se Shkupi), edi se ti nga fëmijëria ke urrejtur vendet e ngushta, që ndjenë ngulfatje, por mua më është bë përditshmëri kjo, dhe jam i mësuar me “ngushllëke”. Shoku e kuptoi se çdonte ti thonte dhe i buzëqeshi duke i thënë se ne jemi mysafirët e tu... U ulën në kafenenë “ TE SKENDERBEU”... filluan bisedat nga më të ndryshmet... Engjëlluesha ishte lexuese e shkrimeve të Besnikut. Ajo ndjente një kënaqësi të veçantë që më në fund u takua me te, kjo u vërejtë nga sytë jeshile që i shkëlqenin... çdo fjalë ajo ia kthente me buzëqeshje. Ajo u fut mbrenda tij...



???



Rruga në të cilën rrallë shkohet, ishte ajo e Besnikut... Bukuria që në varfëri sjellë njësoj të mirën dhe ligësinë..., e për te nuk paraqet boshllëk shpirtëror. Edhe punën që punonte nuk përputhej me shkollimin e tij. Kishte të kryer në filozofi, por punonte si keshilltarë në ministrin e Ekologjisë! U kthye nga puna, ate e kishin rrahur disa përfytyrime të llahtarshme. Shiqonte në drejtim të PC-së, por kur u ngrit u ndje shumë i raskapitur. Nga dhembja e kokës çdo gjë në dhomë merrte sinjalet e një çasti pëlcasëse të një bombe... Hapi email-in, vërejti se Engjëllusha e kishte komentuar. Ajo mestjerash kishte shkruar se shkrimi merriton të botohet në çdo gazetë... Ai buzëqeshi, harroi dhembjet e kokës...në të ra një rreze që shkëlqeu dhe ia ndriçoi shpirtërin. Doli jashtë, vështronte përtej hapësirës së pafund qiellore. Shiqonte shiun që bie... pikat e shiut vinin e shtoheshin... U fut mbrenda në dhomë, në vete thonte: O Zot, si s’kam fuqi t’i shkruaj një letër! Nuk kaluan disa minuta, kur ajo është në linjë... U përshëndetën... trajtuan tema te shumta, Besniku e kuptoi ate. E dinte se është një vajzë shumë delikate e i kushtonte rëndësi bisedës, në fakt ai përfitoi nga ajo, e përvetësoi Engjëllueshën. Kaloi një kohë, te dy kuptonin se ka lindë diçka ndërmjet tyre, asnjëri nuk guxonte të merrë hapin që duheshte. Për ta ishte një mesazh ajo që poeti grek thotë se: “Të jesh qenke në zjarrë, të jesh padashuruar do të thotë në akull je”. Besniku filloi ti flas për shumë momente, ajo me kënaqësi dëgjonte... Pas saj ajo pyeti: Je i fejuar apo ? Jo, shkurt u përgjigj Besniku për të vazhduar me nje fjali të shkurtër: por duhet dhuruar dashuri e mos e le që ajo të të zbulon ty dhe fshehtësintë e tua apo te mijat. Pas kësaj mbretëroi heshtja... Engjëllusha u mundua të paraqitet sikur asgjë nuk ndjenë. Ajo bisedën atë ditë e përfundoi pa u përshëndetur...

Pas kësaj pasoi një shkrim nga Besniku: “KURRË MOS HARRO”( që më vonë do të jetë sinonim i fjalës të dua, ai i thotë Kurre mos harro, kurse ajo i përgjigjet edi...). Shkrimi mbante një mesazh të qartë, apo ishte shkrim çasti ku kishte mbrenda emocionesh që mbytë mërzinë dhe rutinën. Mesazhin e kuptoi ajo, por donte të jetë e sigurtë dhe e pyeti se për kë është e shkruar...Besniku sypatrmbur u përgjigj: Për ty! Shkrim i mirë ia ktheu ajo, ka elemente interesante në mbrendësi. Kurse ai i thotë se nëse je e dashuruar, mendon vetëm se si të shprehish fshehtësinë më të madhe që ke në shpirt, andaj lirohu, bëhu fleksibile e mos lejo që dashuria të jetë pika jote e dobët. Ajo filloi me një hahahaha, duke thenë po, po në momentin se kur e shehe se ke ngelë vetëm shfrytëzoje rastin, hape temën e dashurisë dhe tërthorazi tregoi se je . Besniku u ndal duke menduar, e i tha, ti je e dashuruar? Ajo nuk pranonte, andaj iu përgjigj me një JO të butë... Bisedat e përditshme e bënë të veten. Të dy pranuan se kishin hy në thesin e madh të dashurisë. Për të treguar këtë dërguan njëri tjetrit nga një email. Besniku, i ka shkruar se kryelartësia duhet të largohet nga ajo, duhet butësi, respekt dhe sjellje të mira, se vetëm nga këta njeriu lartësohet, mirëpo meqë ti i ke këta veti nuk gabojë nëse të them “Të dua”. Ajo nuk nguroi, menjëhere i dha përgjigje: JE TI AI QË HYRI NË ZEMRËN TIME TË NGURTË, JE TI AI QË MË FUTE NË MENDIME TË PA FUND, JE AQ I VEÇANTË SA MË BËRE TË NDRYSHOJ, E PAS GJITHË KËSAJ NUK THEM DOT MË SHUMË SE DY FJALË, TË DUAAA NGA ENGJËLLUSHA.

Ishte ky momenti vendimtar, shprehen të dy atë që ndjenin. Ishin shumë të afërt njëri me tjetrin, mendonin se ska fuqi që i ndanë... Problemi qëndron dikund tjetër. Te prindërit e Engjëllueshës. Babai i saj, Enveri, ishte nje njeri fanatik, që nuk donte me secilin të bisedojë. Ajo për te e paralajmëroi Besnikun, mirëpo ai as që mendoi se do të ishin prindërit pengesë për bashkimin e tyre, pra ka të bëjë me prindër “intelektual”. Ajo studionte në perëndim, dhe për vitin e ri, si zakonisht shkuan edhe prindërit tek ajo... Mendoi se kishte ardhur koha që t’iu tregoje prindërve për dashurin e saj. Ajo e bëri të veten!
Mirëpo, reagimi i prindërve kishte qenë shokues... ata ia kishin thënë një JOOO kësaj dashurie, që sipas tyre është fatale. Nëna e saj nga të keqi ishte shtrirë në shtratë, e sëmurë, kurse babai, njeriu energjik, i ka thënë të ndërpritet kjo lidhje se përndryshe nuk ke përkrahjen tonë. Ajo njëherë iu kishte bë ballë sulmeve, por më pas ishte dorëzuar. Disa ditë nuk paraqitet në telefon, as në internet nuk është... humbi! Një ditë kishte marrë guximin që të flas me Besnikun, ajo i tregoi se duhet ta ndërpresë dashurinë... ajo ia tha edhe fjalët e Xha Enverit, se Shkupi na qënka një qytet me mentalitet të ulët, se aty martohen vetëm kurvat... ajo i tha se edhe vete nuk ndjene dicka për te, thjeshtë nuk e do... Besnikut kjo i ngjalli një krupë të vërtetë. Mendonte për shumë gjëra, personaliteti i Xha Enverit iu shndërrua në kompleks... qyteti im, qyteti im psherëtiti ai, na qenka qytet i kurvave... kryeqyteti i Dardanis antike dhe kryeqendra e shqiptaris na qënka me mentalitet të ulët???!!! Hmmm, atëherë çkanë këta historian, pse flasin dhe pse mburen me këtë qytet? Vallë pse ka pasur mentalitet të ulët? Apo pse qenka i mbushur me kurva???!!!

Botë e botë, derisa ti shkëlqen... dikush me veprat e tyre po e njollosin dhe vjenë era qelbësirë...

Besnikut i erdhi keq për sjelljen e Xha Enverit, ai njihte veten dhe nuk u merrte me fjalët e tij të një “intelektuali”. Ai mendonte diçka tjetër, filloi të dyshojë tek dashuria e Engjëllushes, ai mendoi se ajo tërë kohën është tallur me te, se ajo është dashuruar në shkrimet e tija e jo në vetë ate. Mendonte, për ate e kishte lehtë, për ate... ajo më injoron, edi ajo ska pasur gjë me mua, por me shkrimet e mija, thonte në vete Besniku. Unë njeriu që bëra ndryshime, sot jam ai që shkaktova çrregiullime në jetën e saj...pse e bëri këtë???

Ciao zemra ime... nuk e di pse po te shkruaj ketu duke e ditur qe nuk do e lexosh kurr.. Porse u gjeta ne kete situate dhe ja ku me ke ketu duke shkruajtur nje leter per ty. Nuk e di nga t'ia filloj , di vetem te them qe ne nje menyre o tjetren je bere i vetmi motiv i jetes time.Kam deshire te te shoh. Kam deshire te ndjej, te te prek , me mungon tmerresisht, te dua......
Githcka filloj me nje puthje, nje magji qe me mori mendjen me mori shpirtin duke e ditur qe nuk do jesh kurr i imi sepse ti i perket asaj....
Hap syte cdo mengjes dhe ndjej nje boshllek ne shpirtin tim dhe pyes veten pse duhej te ndodhte kjo gje, pse une te dua akoma edhe pse ti sje me i imi ???
Hyre ne jeten time ne maje te gishtave, pa u ndier dhe une qe e mbaja veten si te forte ste rezistova dot.
Me ty doja te kaloja jeten time, doja qe me ty te ndaja gezimet, emocionet dhe hidherimet...
Pse nuk e kupton qe une te dua cmendurisht, per ty do jepja jeten...
Te lutem me ler te jetoi ,me ndihmo te te urrej, zhduku nga jeta ime....
LAMTUMIRE
C'mekat pata bere o zemer?!
Qe m'denove pa meshire, nese...
ti, doje nje tjeter mund t'ma thoje
fare mire...Koken z'dua ta ul, as te
skuqem, e as te qaj, se te Desha
s'bera turp, se te Dua...nuk kam faj!

Te dua...

E shikon kete qe te kam shkruar ketu siper?Eshte gjeja me principale,me e rendesishmja,
eshte me e veshtira por eshte unike sepse...po te shpreh ate qe ndiej per ty!
Te thuash Te dua... me beso, nuk eshte e lehte...duhet te jesh e sigurte qe e ndjen me te
vertete, te kuptosh qe shpesh duhet te jete e njejte,por mbi te gjitha eshte gjeja me spontane
qe mund ta ndjeje nje njeri.I dashur, e shikoj qe me ty cdo gje eshte ndryshe,cdo gje eshte
e bukur, e lehte tani qe ti je pjese e jetes time & cdo moment te jetes time dua ta ndaj me ty!
Sa e cuditeshme, apo jo?? Per pak kohe arrita te njoh nje pjese tenden,mesova te njoh te
mirat, difektet e tua...Per pak muaj arrita te beja gjene me te bukur & absolute ne Bote,qe cdo
vajze do e deshironte...Te dashurova...sa e bukur kjo fjale & ti e transformove ate ne gjene me
te bukur te kesaj Bote! Zemer... u be kohe qe jemi bashke, edhe perse jemi larg...ka ndodhur
qe shpesh kemi diskutuar, kemi pasur kontradita por...nuk mund ti quaj asgje, sepse...jane gjera
normale qe mund ti kene dy persona. Tani je bere njeriu me i rendesishem i jetes time,qe kam
me shume nevoje, qe me keshillon, qe me degjon, & qe me ben te ndjehem e rendesishme...!!Me ty ndihem shume mire, me ben te qesh, me ben te qaj ndonjeher, me ben te nervozohem...
Me ben te ndihem Unike & Speciale per ty...Je i vetmi person ne jeten time qe dua me te vertete,
& qe vazhdoj te dua thjeshtesine tende,embelsine, simpatine tende & te gjitha cilesite e tua qe
me bejne te ndjehem e rendesishme ne jeten tende...E shikon i dashur?? Une besoj qe mund te
bej cdo gje per ty, mjaftojne ca xheste qe te bejne te kuptosh qe c`te duhet & c`duhet te besh
per te ecur perpara,vetem une edhe ti mund ta bejme...te ndryshojme jetet tona!

Zemer!

Sa bukur kur ti je prane meje, kaq i paarritshem, i pazevendesueshem! Sa emocion kur me sheh ne sy edhe pse buzet nuk flasin une e kuptoj qe ne ate shikim ka deshire, dashuri, ndjenje, mall!
Shpirt! Me dritheron kur me prek aq embel me duart e tua, aty eshte fillimi i botes se pafund, ne ate cast gjithcka nuk ekziston me, vetem une dhe ti ne qiellin e shtate! Oh zemer ti me puth si engjell!

Zemer dua te te them se cdo gje merr forme kur ti je prane meje, dua te te them sa i rendesishem je per mua, i nevojshem ne jeten time, i domosdoshem per shpirtin tim!
Ah... zemer sa shume gjera me duhet te te them por e di qe as lapsi as letra nuk do mjaftonin!
Shpirt! Zemer! Yll! Diell qe me ndricon! Ajer qe marr fryme! Ti me jep jete! Me mbush me Gjithesi! Thesari im! TE DUA!

Miremengjes...Nuk e di po sot paskam nje deshire te madhe te shfryhem te them gjera qe shpeshhere nga inati xhelozia apo ndrojtja nuk ti kam thene edhe pse kam dashur ta bej me gjithe forcen e shpirtit...Kam dashur aq shume te te kem afer te te shtrengoj fort fort deri ne pafundesi e te jem e jotja vetem e jotja...kane qene te shumta netet kur duke u rrotulluar ne krevat nga pagjumesia kam enderruar per ne te dy...i jam lutur zotit per ty dhe e kam falenderuar qe te vuri ne rrugen time...ka qene aq e trishte jeta ime pa ty...nje koktej i ndyre frike zhgenjimi ironie...nje perzierje e trishte ndjenjash te vdekura...kam qene zhytyr ne nje terr ku kam dashur te mbys veten time e askush nuk kishte forcen te me nxirrte perjashta...kam dashur te shkaterroj veten me lloje e lloje menyrash...e nuk kam pasur force te ecja perpara.e di ??? Nuk ta kam thene ndonjehere por e urrrej te kaluaren time me gjithe forcen e shpirtit edhe pse kur flas per te mundohem ta bej te bukur...e urrej per ate qe me ka sjelle per vuajtjet qe me ka shkaktuar...e kam shume frike per te ardhmen se tmerrohem nga mendimi se nga ndonje arsye qe ne te dy nuk mund ta parashikojme apo qe mund te mos varet nga ne...te humbim njeri tjetrin e une atehere do te kthehesha serish ne ate terr nga i cili me nxore ti me dashurine tende...po kesaj rradhe do te zhytesha per te mos dale kurre me...une kam vendosur gjithe shpirtin tim ,gjthe ndjenjat e mia mendimet emocionet tek ty...sepse kam besim e te dua..te dua me shume se cdo gje ne bote...e si mos te te dua ty...kur me dhe jeten ??? Si mos te enderroj kur ti me fale endrrat...si mos te te besoj kur ti me ktheve besimin ??? O zot cdo dite te bekuar lutem qe te mos largohesh nga une...lutem qe te vish sa me shpejt...lutem qe te mos me braktisesh...lutem qe te mos merzitesh kurre nga une...lutem qe te mos bej dicka qe te te mund plagosi..me fal per gjithshka kam bere...per gjithshka te ka vrare apo te ka merzitur..e di me mire se vdes se sa te te merzis ty jeta ime...me fal per gabimet e mia...per fjalet e pakuptimta...per budalliqet...gjithshka kam bere e kam bere nga frika se mund te largoheshe nga mua...e ashtu do me sillje vdekjen...se une ne kete bote vetem ty te kam...e vetem ty do te kem...me fal per te gjitha e nese e ke te veshtire te pakten mundohu ta besh...e mundohu edhe te me durosh...edhe te me duash pak se kjo
eshte gjiothshka kerkoj nga jeta...vetem dashurine dhe pranine tende...dhe mos harro qe gjithshka te ndodhi cfaredo te them apo te bej...sido qe te vijne punet une nuk do rresht kurre se te dashuri...e do te te dashuroj cdo dite e me shume...te lutem vetem per nje gje...ti qe ma dhe jeten te lutem mos u bej vrases...mos ma merr prape ate duke me braktisur...te dua

Nuk po te shkruaj per te te thene se te dua shume,jo as per te t\'thene
se per ty po derdh lot ne keto momente , ajo qe sot me shtyn te
shkruaj eshte malli qe kam per ty ,vertet ne keto momente po ndjej
mall , edhe perse nuk kam ndjenje dashurie...!!! mallin e
respektoj, respekti per ty eshte e vetmja qe me ka mbetur brenda
meje dhe nuk po dua ta zhduk, dhe malli ne keto momente nuk po me
ler vertet te qete, sot me erdhen ne mendje kujtimet dhe endrrat qe
thelle i kam varrosur ne shpirt, ato miliona endrrat qe vertete kane
kohe qe kane filluar te treten , por sot vetem malli po me shtyn te
t\'shkruaj me ben qe te bashkoj edhe nje here si nje mikeshe te vjeter qe
kurre nuk arrita t\'ia hap vertet zemren ,
e vetmja ndjenje qe vertet per ty nuk e kam shuar eshte respekti, po
sot... kjo ndjenja po me con ne mallin qe kam per ty , malli qe kam
per ty t\'pare dhe te t\'shtrengoj nje here fort pas vetes ,dhe te
ulem me ty ne nje tavoline kafeneje si nuk do kur dhe te bej
muhabet per kohen kur nuk kemi folur ne telefon...?, dhe per te kaluar
disa caste te bukura bashke thjeshte si miq te vjeter,
Dhe ndersa u ktheva me fytyre nga muri me dolen dy pika loti nga syt
e mi, nuk e kuptova perse po qaja po vetem kur lotet me pikuan ne
kafe kuptova se ishin duke bere rrugen e tyre qe kishim kohe pa e
bere , vetem ajo ndjenje e mallit me beri te shpalos edhe nje here
tere kohen , eja dhe me perqafo te te jap lumturi o zemer, do ishim nje trup qe rrezohej nga djelli e ndricohej nga hena,
shikoheshim por nuk shiheshim ,verbimi bie si nje hije e zeze - trishtim,
zemra ndjen puthjen e zjarrte qe valonte ne endrren e
Majit, ajo enderr me beri qe te jetoj me ty aty ku askush nuk
dinte ku jemi do ta ndjenja kraharorin tend , aty kur mund te
shikosha jeten ne syt e tu ,perse shkove me enderren , mbeta ne
kujtimin zemra me thote \"SE TE DUA\" - duhet dikur ta kuptojne se
kemi lindur per njeri-tjetrin kujtoj zerin tend andjej ate ngrohtesi
nuk e di a te pelqen per inteligjentin qe une mendoj apo jo .
sikur te ndodhte pikerisht keshtu ,as e para dhe as e fundit......

Zemra ime...

Jam ketu qe po te shkruaj sepse eshte e vetmja menyre
qe e ndjej veten time sa me prane teje...Distanca qe na ndan eshte shume
e madhe, por zemrat tona jane padyshim prane njera-tjetres...
Me mungon per vdekje zemra ime,dhe e di qe eshte e kote kjo qe po
them sepse nuk mund te sjelle ketu prane meje, por kam cmendurisht
nevoje te ndjej aromen e lekures tende, buzen tende te bute siper times,
duart e tua qe me perqafojne lehtesisht...kam thjeshtesisht nevoje per ty...
Dua te prek, te puth, te shtrengoj. Largesia nuk eshte e bukur, por deshira
per te shikuar ty, rritet dite per dite me shume, me jep force te enderroj
ate dite qe do te shoh...dhe ne ate moment do me duket qe po enderroj:
" Nje Engjell qe vjen ne toke, per te me qendruar prane "!!Faleminderit qe
ekziston zemra ime, je arsyeja e jetes time, sepse je ti ai, qe me bere te
kuptoj se c`do te thote "dashuri", ishe ti i pari qe bere te me rrihte zemra
kur me puthje...Jam keq pa ty,e di qe...e gjithe kjo heret a vone do mbaroje
dhe keto momente do i kalojme se bashku, sepse...tashme jemi:
" Dy trupa, ne nje zemer te vetme ", nje zemer qe do rrahe gjithmon per te
mbrojtur dashurine tone. Jeta nuk eshte e bere vetem per momente te bukura,
por une do te qendroj gjithmon prane sepse je i vetmi per mua, edhe ateher...
kur askush nuk te buzeqesh mendo per ne,dhe per fatin e mrekullueshem qe
na gjeti per te jetuar se bashku kete histori te mrekullueshme dashurie...
Te dua...dhe kurre nuk do te le,sepse...askush nuk e le jeten e tij,forcen e tij
lumturine e tij, sigurine e tij...sepse te gjitha keto je ti per mua!!...

Per ty qe se meriton kete shkrim!
Per pa pjekurine tende, dhe pakujdesine tende..disa fjale qe po me ngelin ne fyt, por per ty do ti them..
Ti, ishe dikur, nje mik i mire?? mund te quajme te tille?
Mbase.. per ty, qe ke len gjurme ne zemren time, per ty qe ke pas deren e hapur ne thellesine e shpirtit tim, asnje pengese nuk ke pas..gabim.. dhe vetem ti..hija jote ka pas kete privilegj, ka pas kete shanc, HIJA JOTE, jo ti!
Ka qen thjeshte nje hije kalimtare. E di..ne fakt sa isha e lumtur per ate hije, sa do e idhur qe ishte. Me mjaftonte kupton? Nuk pretendoja.. me mjaftonte!
Hija me ka rrite besoj, por gjith besimet e mija sot koha mi ka vertetuar, kan qen thjeshte nje imagjinate, besoja me shume tek ti se sa tek vetja. Me kupton?
Besoja me shume ne nje hije se sa ne nje ndjenje te sinqerte.
Kam krijuar ne mendjen time ate iluzjon qe leviz boten, sikur s'jetoja dot pa ate hije, por sot mund te te them pa frike shkurt shqip dhe qarte, qe un jetoj pa ate hije..
Kam ul veten duke u krahasuar, por sot kuptoj se askush nuk mund te me ulin poshte, sepse ne rradhe te pare vij un, pastaj vjen ti.. Me kupton?
Isha e lumtur per cdo gje sa do e vogel, per cdo moment, per nje buzeqeshje te vjedhur, per nje "batut" koti, per cdo fjale qe merrte jete nga goja jote..
me kupton?
Cdo gje ka nje shpjegim dhe un ne fakt nuk arrij te iu jap shpjegime shume gjerave, pse valle? Ndoshta fajin se kam un, apo thjeshte ti e ke.. apo serishte gabohem? Jo me vjen keq. Tani nuk gabohem me.
Hija jote me ka dhuruar jete, mendoje te kishe qen ti
Por tani kuptoj qe s'kam nevoj me per ate jete, sepse me ne fund si ne foshnje e vogel, u rrita dhe un, krijova ato rrethanat, dhe tani avash avash eci vet.. vrapoj vet..ne jeten time.
Te thash largohu? JO kurr.. te kerkova te me qendrosh prane? Asnjehere..Sepse ai qe te don, e din vet se kurr duhet qendruar prane, me kupton?
Un gjithmone te kam kuptuar mjafte mire, gjithmone kam dite te hjeshoja diten, kam dit te te dhuroja ate lezetin e castit, kam dite te te beja te buzeqeshja, si nje yll i vogel qe te qendron prane...gjithmone... Te kam degjuar, te kam kshilluar, s'te kam kerkuar asgje, me mjaftonte te qendroja prane problemeve te tuaja. Por tani nuk dua me. Me kupton?
Tani po qe iu jap vlera atyre momenteve, iu jap vlera atyre silljeve te mija, dhe jo te tuaja.. dhe me ne fund kuptova qe besimi ishte ne xhepin e gabuar.Tani cdo gje dua qe thjeshte te mbetin nje hije, nje hije e bukur, nje kujtim, qe do tregoj ndoshta femijve te mi..nje shpres e vdekur, dua qe cdo gje te mos me shoqeroje me ne vazhdimin e jetes time.. Dua qe te te shoh te lumtur, po te kisha mundesi dhe zemren do te ta dhuroja qe ti te ishe i lumtur.. por tani e di qe se meriton ate zemer, syte e mi do ti ipja.. por e di qe do ishin ne duart e gabuar..
Ti sme meriton, me kupton?
Keto fjale qe me kishin ngele ne fyt ishin per ty...

Ne erresiren e kesaj nate humbas...Mendoj per ty, e humbur ne ndjenjat e mia..Dua te mbyll syt e te fle e qet..por malli dhe dashuria per ty sme lejon...Ku je, ku ndodhesh e cpo ben se di..Shpresoj te jesh i qet, lem mua te lodhem per te dy...por te lutem me kthe dashuri... Zemer e thyer, shpirt i lodhur...lotojn syt e mi, sikur nje femi i pafajshem qe kerkon nenen...po un te kekoj ty...Ku ndodhesh o i dashur, pse sje ketu me mua,...te mbeshtes koken, ne gjoksin tend dua...krahet ti kesh hedhur rreth mua...Pse sje pran meje, pse me lodh shpirtin kur kaq shum ty te dua....Ne zemren time ke zen vend te par, por pse e ke len bosh...Edhe pse larg ke shkuar un vendin per ty ruaj.....Mundohem te te mos te kujtoj keshtu, por te fle e qet...Por mungesa jote sme lejon , malli shum me ka marr per ty...te lutem kthehu me qendro pran afer se kam nevoj per ty....Pse e lejon zemren time te thyhet,kur ke munci copat e zemres ti formosh.... Pse e lejon shpirtin tme lodhet,...kur ti ke munci tme qetesosh...Pse me lejon te qaj ,...kur ke mundesi lotet tmi fshish e tmi ndalosh...Pse sje me mua e pyes veten,...a mendon per mua ndonjeher...a me do sic te dua un ty (ti me thua se po)...kur un e besoj qe po, pse athua ndihem kaq e trishtuar...dhe mendimet e embla per ne te dy jan duke mu larguar....

Cdo mengjes qe cohem mendoj per ty po eshte e kote
perdite lendoj veten duke menduar se dicka e re do ndodh
duke menduar se ti do e kuptosh sa shume po me lendon
pyes veten valle a qe faji im, mbase por ti i di me mire
mendoj me vete pse jam kaq e humbur pas teje
a mendon ti per mua, se besoj, e me kujtohen ato momentet tona
kur te thashe me gjithe shpirt se te dua
ato fjale ishin shume te veshtira per mua
por ti i dyshon ato fjale e nuk mi beson
nuk e di cdo nga mua me shume se cte kam dhene?
dashuria ime eshte e pafund pa ty
te gjithe me thojne te te harroj
dhe qesh me vete a sikur te qe aq e lehte
ti je gjithcka per mua, e un do te jap jeten per ty
cdo here qe te shoh dua te te hidhem ne krah
e te te puth fort, e te te perqafoj fort mos te lej me
pse o zot me mallkon kshu cte kam bere valle
ckam bere valle, eshte kaq e veshtire te jesh e sinqert ne kete bote
sa here them te verten e haj keq dhe bie ne grope si lope qorre
pse besoj kaq shume gjithe keto njerez e gaboj?
mbase ngaqe jam un vet keshtu kaq naive kaq e pafajshme
ti me le me zemer te thyer ti me ben te qaj cdo dite
ti me cmende cdo dite
I dashur pse nuk me shikon me sy
pse me largohesh ashtu shpirti im
cte kam bere qe me mohon kur un vetem te kam dashur
eshte mbase cke degjuar?
apo mbase cfare vellai jot te tha?
ose eshte i qe quan shok?
por je gabim rrushi im
sepse keto persona qe ti beson kaq shume
keto persona ta fusin me shume
valle a do pendohesh
te harrojme te kaluaren
te fillojme dicka te re me te bukur
se e di qe ti ke dicka qe do te thuash
nuk e di se cfare eshte...

Kam vetem mall.
Nuk kam emer,nuk kam mundime,nuk kam zemer,nuk kam ndjenj
kam vetem mall.Shpirti im ka mbetur si autograf mbi ty,mbi syte,buzet,
trupin,zemren.Jeta ime ka mbetur e mberthyer mabs teje pas endrrave te tua,
pas diteve te tua.Kam mbetur me ty per te te falur dashurine ngrohtesine,
shoqerine,ngushellimin.Ngushellimin qe nuk ta dhashe kurre.
Do te doja te te kisha prane vetes prane zemres qe ti te thyeje akullin e
vetmise qe ka pushtuar kopshtin e ndjenjave qe ka kaq shume nevoje per ty .
Jo per fjalet dhuratat por thjeshte per pranine tende,per ate shikim tendin qe do
ta vidhja per pak sekonda. Ti nuk me kuptove kurre, ti nuk i deshe kurre zerat e
embel te syve te mi,ti nuk i more kurre mesazhet qe ne copeza te shqyera nga shpirti im,
shkruajta per ty me pika gjaku te zemres se plagosur.
Ti u afrove kaq shume,por nuk e pe dot dashurine qe
si zog i uritur trokiste ne dritaren tende duke kerkuar
thermija ndjenjash.
E une s'pushova se menduari oret minutat ditet muajt qe kishin kaluar ne kete torture cmendurie .
Ti kalove para meje mosperfilles pa e kuptuar qe qenia jote hapte plage mbi mua.
Ti ecje rruges e une shkelja ne gjurmet e tua.........Ti nuk je me e imja , por jam i sigurt qe une jam aty ku je ti. Jam ne c'do qelize te trupit tend,
ne cdo rrugice ku shkel ti, ne c'do gje qe prek ti...E dashura im

Per ty po derdhi lotë

Nuk po te shkruaj per te te thene se te dua shume,jo as per te t'thene
se per ty po derdh lot ne keto momente , ajo qe sot me shtyn te
shkruaj eshte malli qe kam per ty ,vertet ne keto momente po ndjej
mall , edhe perse nuk kam ndjenje dashurie...!!! mallin e
respektoj, respekti per ty eshte e vetmja qe me ka mbetur brenda
meje dhe nuk po dua ta zhduk, dhe malli ne keto momente nuk po me
ler vertet te qete, sot me erdhen ne mendje kujtimet dhe endrrat qe
thelle i kam varrosur ne shpirt, ato miliona endrrat qe vertete kane
kohe qe kane filluar te treten , por sot vetem malli po me shtyn te
t'shkruaj me ben qe te bashkoj edhe nje here si nje mikeshe te vjeter qe
kurre nuk arrita t'ia hap vertet zemren ,
e vetmja ndjenje qe vertet per ty nuk e kam shuar eshte respekti, po
sot... kjo ndjenja po me con ne mallin qe kam per ty , malli qe kam
per ty t'pare dhe te t'shtrengoj nje here fort pas vetes ,dhe te
ulem me ty ne nje tavoline kafeneje si nuk do kur dhe te bej
muhabet per kohen kur nuk kemi folur ne telefon...?, dhe per te kaluar
disa caste te bukura bashke thjeshte si miq te vjeter,Dhe ndersa u ktheva me fytyre nga muri me dolen dy pika loti nga syt
e mi, nuk e kuptova perse po qaja po vetem kur lotet me pikuan ne
kafe kuptova se ishin duke bere rrugen e tyre qe kishim kohe pa e
bere , vetem ajo ndjenje e mallit me beri te shpalos edhe nje here
tere kohen , eja dhe me perqafo te te jap lumturi o zemer,
do ishim nje trup qe rrezohej nga djelli e ndricohej nga hena,
shikoheshim por nuk shiheshim ,verbimi bie si nje hije e zeze - trishtim,
zemra ndjen puthjen e zjarrte qe valonte ne endrren e
Majit, ajo enderr me beri qe te jetoj me ty aty ku askush nuk
dinte ku jemi do ta ndjenja kraharorin tend , aty kur mund te
shikosha jeten ne syt e tu ,perse shkove me enderren , mbeta ne
kujtimin zemra me thote "SE TE DUA" - duhet dikur ta kuptojne se
kemi lindur per njeri-tjetrin kujtoj zerin tend andjej ate ngrohtesi
nuk e di a te pelqen per inteligjentin qe une mendoj apo jo .
sikur te ndodhte pikerisht keshtu ,as e para dhe as e fundit...........

KTHEHU
Përsëri në këtë natë ndjehem e vetmuar,dikush ma ngulfat frymën.Qielli ka ngjyrën
e fjalëve boshe.Lotët më pikonin pa rreshtur,zemra kërkonte dashurinë
e humbur,kërkonte realitet me vështirësi dhe mospërfillje,por së paku le të jetë realitet.
Fillova t’i numëroj yjet që rrinin të zymur në brendi të qiellit,por ngadalë ata filluan
të zhduken.Tik-taku i orës ishte instrument i vetëm në veshët e mi,por dhe ajo nuk
më tregonte të vërtetën.Kishte filluar të agonte mëngjesi e ora më tregonte mesnatë.
Dora ime zgjatej si lypëse saherë që të takoja,e ti nuk ofrove mëshirë për mua.Të
desha aq shumë,jeta ime ishe ti.Të prita ditë të tëra se mos vallë do të ktheheshe përsëri
tek unë.I numërova muajt,vitet..por ti as që mendoje në rikthim.Të ëndërroj çdo natë,
vetëm ëndërra është vend takimi i vetëm për ne të dy,e ëndërra këtë natë u zhduk.
Të dua…më beso.Unë smundem pa ty.Vallë,është kaq e rëndë të më falësh dashuri?S’të
kërkoj asgjë më shumë.Dua të jemi bashk ashtu siç ishim dikur,të ndjej përqafimin tënd,
puthjen tënde..I dua ata duar që shtrëngonin fort duart e mia që dridheshin saherë që isha
me ty.Dua zemrën tënde,më mungon..pa ty jam asgjë.Tani të falë shpirtin duke imituar të
vdekurin,e ti po më ofron trëndafila të vyshkur që në brendi të saj shkruan:”Më HARO,,...
Në këtë çast nata sipër meje e lëshoi perden e saj të zezë,shoh pa pasur sy,qeshi duke
qarë.O Zot,unë jam rob i dëshpërimit,por faj nuk kam!Kush ka parë që viktima të qajë
nga dashuria për vrasësin e saj?Humbasem!Mbytem!Vdes!Po zhdukem nga kjo botë
me bore,nën kumbana heshtjeje.Ti më thua “largohu,, e unë të lutem si fëmi.Jampoezi e pashprehur për zemrën tënde.Emrin tënd po e përmend por s’po mund t’a
thëras.Je aq larg.,nuk mundem të të harrojë kurrë.Të lutem kthehu,kthehu edhe në qoftë
se ajo ditë do të jetë pas shumë vitesh,kthehu edhe sikur të jetë shumë vonë.Unë do të
pres derisa Zoti më dhuron jetë.E nëse unë kam vdekur,eja mbi varrin tim dhe mbi
të më thuaj Të DUA.Nën dheun e zi,nën sandëkun që trupi im do të jetë I mbuluar,
ndoshta do të të dëgjoj,dije se vetëm atëherë do të prehem e qetësuar.E nëse në atë
çast fillon shiu,dije se janë lotët e mi nga gëzimi.Kthehu…

Sot je shum larg meje

Rri ulur pran dritares ,jasht filloi te bjer shi ,kam menduar shum per ty keto dit mund te then se me mungon shum .sa shum mendime me vijn ne kok dhe sille rrotull eshte kujtimi yt shpesh me duket se do te hysh ne der me buzqeshjen tende si te mos kishe ikur kurr . e di mir nje gje faji dhe pendimi me ndjekin . Perse ... perse nuk te thash sa shum te doja?
Sot je shum larg meje, deshiroj shum te merrja doren tende dhe te ulesha bashk me ty ,pa then asnje fjal me goj dhe te te thosha gjithcka me zemer . Ne fakt , me jep ankth kjo largesi dhe po te mundja ne ket moment do te isha ne krahun tend ,te te thosha se je shum e nendeshishme per mu dhe te adhuroj se tepermi . Edi se pse nuk te kam than asnjehere ? pergjigja eshte e thjsht ,sepse mendoj se fjalet ishin teper . Po vuaj shum qe nga ikja jote , me dhemb ne shpirt qe nuk jam afer teje ,sepse sepse nuk te thash kurr at se sa te doja , prandaj edhe sot po e shkruaj ket leter .
Kam nevoj te qaj , te shfryhem njeher e pergjithmon . sepse ,ne qoftse vazhdoj para tjeterve te dukem se jam mir ,se asgje nuk me poepukon trishtimin qe ma le ti , do tme shkatrroj qdo dit e me shum .pse nuk kthehesh tash Huh? kam nevoj per ty .. do te isha shum i lumtur po te shihja perdit parasqyrimin tim ne syt e tu , te degjoja zerin tend teksa shqipton emrin tim , te thithja ajrin qe thit ti dhe vetem me keto do te ndihesha dhe do te siguroja qe do te ndihesha i lumtur . Ne qoft se lexon ket leter , do ta shohesh se qdo fjal e shkruar ne te eshte nje lot dhe frymarrje dashurie per ty . edhe pse kam nje bindje se ndoshta keta rreshta ske per ti lexuar kurr . Sa mir do te ishte sikur ta kisha shkruar me par ket leter , sepse nuk do te ikja kurr pa e ditur sa te doja

PLAGë Që ENDE GJAKON

Kaluan vite,muaj të tërë,por unë ty s’të harrova.Të kam në thellësi të zemrës,në shpirtë,në
mendime.Fytyra yte shëndrit edhe pse s’të shohë dot.Dita ditës ndjej mungesën tënde,mungesën e shpirtit tënd të bardhë si bora,mungesën e buzëqeshjes sate.Je shumë larg meje,je në një botë
tjetër,ty të morën engjujt.Ende nuk e besoj ikjen tënde,ike pa fjalë,pa na thënë LAMTUMIRëN
E FUNDIT.Më nevoitesh mua,familjes..më le të vetmuar,pa vëlla.Lotët nuk e shuan mallin tim,as dhimbjen time që s’ka shërim.Jetoj në tmerrë,në humbje,larg të vërtetës dhe realitetit,jetoj
në ç’menduri me kokën pas se mos vallë po takoj armikun tim?Se mos vallë po takoj vrasësin tënd,atë
zemër të egër dhe të fëlliqur që s’din se çdo të thotë dashuria familjare,që s’din se ç’do të thotë t’a
plagosësh aq rëndë pulëbardhën e pafajshme.
Nga bota fsheh ndjenjën time.Nën qiellin e mbushur me yje shpresoj,shpresë e vetme që ende s’më është shuar.Jeta ime është një ëndërr,jetoj në ëndërr,por ëndërra brenda ëndrrës zhduket.
Shpirti më gufon e s’ka kush që më ndihmon për të shëruar këtë plag.O Zot,më ndihmo të lutem.Më
elimino këtë vuajtje që kam në shpirt,ma shuaj këtë dhimbje,je I vetmi që dua,që shpresoj dhe që s’humb besimin kurrë.E dua të vërtetën?Ku është drejtësia?Ndërgjegja e këtyre shpirtërave?
A thua vallë nuk kanë frigë nga All-llahu..
…Miq të dashur,desha që me ju t’I ndaj disa prej mendimeve që vërshojnë kokën time gjatë orëve të gjata që I kaloj duke u munduar t’a shuaj këtë plagë që ende gjakon.Ju lutem mohoni padrejtësinë!Zhdukeni gënjeshtrën!Shuajeni urrejtjen!Sepse dhimbja-vetmia t’a këput shpirtin.
E kur të veçohesh me kohën mos thuaj mbeta vet.Por thuaj mua më mbykqyr All-llahu,Zoti I vërtetë

MOS ME KERKO NE QIELL KUR NUK KAM VAJT AKOMA E AS TEK TE TJERET NESE ME DO AQ SHUME SA U THUA DHE TE TJEREVE KERKOME ATJE KU ME KE LENE SE DO JEM POR TI MOS U VONOOOOO
PO SI NUK MUNDA TE TE HARROJ NJEHRE NJE TE VETME TI ME VRAVE ME SHUME SE PLUMBI ME VRAVE POR ME KE LENE AKOMA GJALLE DHE PAK DUA MOS KI GAJLE TI ME HOQE STOLIN QE KISHA TE KEMBET QE LITARI TE ME MERTE SA ME MIRE PO NUK ME LA NJEREZIA QE ME RRETHON TA BEJA ATE GJE NEJSE PAK DIT I KALOVA NE SPITAL .POR JETOJ AKOMA ME SHPRESE SE NJE DITE DO BEHET ME MIRE MOS U LODH DUKE ME KERKUAR ME KOT NEPER BOTE SE NUK ME GJEN DOT POR TE NJE VEND ATY JAM ATY KE NGELE TI SE UNE NUK KAM NGELE ASKUND U PERPOQA TEK TI TE VIJA POR TI NUK ME LEJOVE SE PERSE ATE E DI TI VETE POR TE PAKTEN SI NUK SHTEROI NJEHERE KJO DASHURIA IME PER TY NJE HERE NJE HERE NUK RRI PA MEDUAR PER TY DHE NE GJUME TE THERRAS NE CDO VEND ME DUKESH TI DHE PSE IMAZHI JOT PO ME VENITET NE SYTE E MI SI DRITE QE KERKON USHQIM ASHTU DUAN DHE SYTE E MI PER
IMAZHIN TEND QE TE JETOSHE NE SYTE MENDJEN TIME TI E ASKUSH TJETER "TE DUA´´ NUK TE THEM SE NUK DI ME SE KUJT TI BESOJ AS VETES TIME ME NUK I ZE BESE SE KAM FRIKE SE ME TRADHETON NGA NDJENJAT E MIA QE KAM PER TY "POR DIJE NJE GJE SE SA ME SHUME TE VONOHESH AQ ME SHUME LARGOHEMI UNE E TI NGA NJERI TJETRI SE SA DO I REZISTOJ KESAJ NDIENJE QA KAM PER TY NUK E DI NUK E DII DI VETEM QE NDIENJAT KISHA KAM KURRE NUK SHTERUAN DHE PSE JAM PERPJEKUR QE TE MENDOJ ME PAK TE KUJTOJ ME PAK JAM MUNDUAR TE TE HARROJ QOFTE DHE PER NJE MOMENT TE VETEM POR NUK I A DOLA DOT
-TI ME KERKON NEPERMJET SHOKEVE TE MI JO SE PO GABON EDHE PSE I DUA SHOKET SE PA TA ASKUSH NE JETE NUK ESHTE PREFEKT I VETEM TI MOS E BEJ KETE GJE ME SE NUK FITON ASGJE VETE HUMBET ME SHUME TE KAM THENE QE LULJA DO UJE QE TE RRITET QE TE MOS THAHET SE PSE PO BEN TI ATE UNE NUK E DI GJEJE VETE NESE KE AKOMA KOHE PER MUA NESE JO ATEHERE MOS ME KERKO ME SE NUK JAM ME PER TY ZERE SE NUK JAM FARE NE KETE BOTE ZERE SE
NUK KAM EXIZTUAR FARE ZERE SE NUK ME KE NJOHUR KURRE E AS ME KE PARE KURRE NE KETE JETE JEPI VETES KURAJO SE NUK ESHTE E VERTETE KJO QE NDIEN NESE NDIEN PER MUA NDONJE GJE THUAJI QE ISHTE NJE ENDERR E KEQE QE DO KALOJE POR DHE PSE ENDERRAT VRASIN SHUME POR DUHET TE VAZHDOSH TE JETOSH ENDRRAT E TUA E DASHURA IME DHE PSE SHUME SHUME SHUME TE DUA TE DUA NUK PO MENDOJ ME SI ME PARE SE NUK KAM SE PERSE TA BEJ SE ME SHUME PO E SHKATERROJ VETEN TIME DO THUASH QE PASKAM IKUR NGA TRURI PO ESHTE E VERTETE SE TI ME BERE KETE GJE TI JE PERGJEGJESJA PER KETO GJERA QE PO ME NDODHIN MUA TI DHE ASKUSH TJETER ASKUSH
-ME KE KERKUAR QE TE FLASESH ME MUA DHE ERDHA JO SE ME THA KUSH POR VETEM NGA DESHIRA JOTE SE TI E DI SE SA HERE QE KEMI QENE TE ZENE NE TE DY PERSERI KEMI FOLUR SE NUK KA NOJ GJE TE KEQE SE FLET SE DUKE FOLUR E KUPTON TJETRIN SE CKA KA AI NE MENDJE PER TY POR TI NUK QENKE NDOSHTA JE E PA FAT PER SONTE MBASE PER HERE NOSE DO JEM NOJHERE DHE MUND TE FLASIM POR TI MOS ME DUAJ ME OK
MOS ME DUAJ ME SE NUK JE E IMJA ME TI NUK JE E IMJA SE UNE JAM I JOTI PERHERE DHE NE VARR KUR TE VETE I JOTI DO JEM I JOTI JAM KETE MOS E HARRO DHE MOS U THUAJ GJE SHOKEVE QE TE ME DERGOJNE SMS MUA SE SA SHUME ME DO TI MUA NESE ESHTE E VERTETE MA THUAJ VETE DHE NESE ME KE SHKRUAR KU SE UNE AS DHE NJE SMS APO EMAIL TEND NUK KAM MARRE AS EDHE NJE PER TERE KETE KOHE ASGJE NUK ME KA ARDHUR NESE ME KE DERGUAR GJE PRA ME KERKOVE QE TE FLISJE ME MUA ERDHA NUK JE NUK ESHTE FAJI IM QE NUK JE SONTE TI SE NESER NUK JAM UNE KESHTU VETE KJO PUNE NE DITE NUK JE TI E NJE DITE UNE DHE BEHET VITI PA FOLUR NESE DO KEMI AKOMA NDIENJA PER NJERI TJETRIN PSE JO MUND TE FLASIM PRESERI NOJ HERE TJETER

Do i bie sa me shkurt, sepse e di qe te shkruash ndjenjat eshte e pamundur, por un po mundohem ti pershkruaj, si te thuash po u bej nje skic.
Dhe gjithcka eshte per ty, jo per vajzat, apsolutisht jo, por vec per ty.
Kam njohur plot, natyra ime ka afruar aq shum sa jam merzitur nga falsifiteti, idiotesia, kotesia dhe plot gjera te kesaj natyre. Jam ndjer aq keq sa qe vetem kam pohur, duke tundur koken a dicka te till qe ato te mendonin se kishin vemenjen time, genjeshter ! Qe te gjitha njesoj, te njejtat gjera, te njejtat biseda te lodhshshme dhe monotone. Buzeqesh se duhet, per mirsjellje se sa si reagim. E di qe eshte shum falsifitet por ske ci ben, duhet te kerkosh qe te gjesh apo jo ? Dhe un kete po beja deri ne momentin qe shikimi im u thye ne bebet e kafta, pastaj lehtas rreshkiti ne floket kacurrela. Dhe mendova se ishte dicka kalimtare, si ato rete pas shiut te mbasditet por jo. Gabohesha. Ishte ndryshe, shume ndryshe. Bera cmos qe te te bija sado pak ne sy, ose te gjeja mundesine qe te flisja me ty. Nuk e simpatizoj menyren e nje te treti ne nje njohe prandaj mundohesha duke ber gjera te tilla. Ishte e pshmangshme, ti s’reagoje. Mundesia me afert ishte menyra qe asnjeher sme ka pelqyer,i treti i pashmangshem, jo per gje por me duket si te shohesh nepermjet nje pasqyre .Megjithse e adhuron pamjen perseri duhet ta shohesh nepermjet nje pasqyre qe se di a eshte fat apo thjesh rasesi qe u ndodh prane.
Gjithsesi ndjenjat e mia linden nga pershtypja qe kisha per ty, megjithse ste njihja. Te pyesesh sot per nje mendim per nje person eshte si ta shohesh boten nga kendveshtrime te ndryshme prandaj un se bera. Vendosa te te njihja. Mendoja se ndoshta pershtypjet sdo perputheshin me realitetin, por te dyja ishin nje. Dhe ajo qe un po kerkoja prej kohesh, ishte fare prane. Njeriu kur finalizon dicka qe i ka kushtuar shum kohe reagon keq, ndoshta sepse eshte i pa pergaitur. Dhe un isha i till. Por sdoja te te humbisja, sdo ja beja kete tekeqe vetes. Por ti je kaq e mir sa un perpara teje vec belbezoja, fjalet me dukeshin pa kuptim, jo te nivelit tend. Ti je kaq e drejt, mendimet e tua jene si kristal, buzeqeshja jote rrezaton vetem miresi. Dhe un u marrosa, gabimi im qe e shpreha aq shpejt, por ky jam un, i shpejtuar si gjithmon.
Pastaj shikimi jot me turbullon, fytyra jote eshte engjellore, por megjithse sme vjen mir qe e pranoj por kur ti buzeqeshje ,bota eshte e imja. Dhe mbi te vetem ne te dy, se di por keshtu me dukesh mua, ndoshta do te qeshesh, por un keshtu ndihesha. Dhe ironia me e madhe ishte se sapo filloja te te thosha dicka s’mundesha ta perfundoja. Por pak a shum e perfundova ate qe kisha ne zemer, aspak ne menyren qe un deshiroja por gjithsesi arrita atje ku zemra ime kishte koh qe e enderronte. Spo them, dhe pranoj se rrethanat ishin ne disfavorin tim, prandaj dhe pritja jote me turbollonte. Nuk mundesha pa te par, nuk mund te te rrija pa te kujtuar, e then me bukur doja qe cdo cast te isha me ty. Por po te merzisja dhe e kuptova kete, sinqerisht them se i kuptoj gabimet por smunda ti shmang. Ta dish se fajtore per kete ishe ti, ti ishe qe me bere aq shum per vete ,ti ishe ajo qe vetem me nje shikim mund te ngrije pesh ndjenat e mija. Dhe un si te thuash isha viktima ne kuptimin e mir te fjales. Por un vazhdoja dhe u bera skllav i ndjenjave, ndaj vendosa te te kaloja pak koh larg teje, se ndoshta do me kalonte, se ndoshta fajin e kishin ato dite qe ishin aq kuptimplote per mua. Dhe them se koha vret dashurit e vogla dhe forcon ato te medhajat. Dhe ky ishte perfundimi , te dua aq shum saqe koha s’beri gje tjeter vecse I kristalizoj ndjenjat e mia. Nuk i vrau por u dha fuqi, nuk i zbeu por i zbukuroji, nuk i pakesoj por i shtoji. Dhe un akoma vazhdoj te vazhdoj te jem i cmendur pas teje. Gjithmon kam kerkuar idealen ,por kerkimet e mia ndaluan sepse idealen e gjeta. Je ti, kur dal perpara pasqyres shembellimi im je ti. Te pakten ajo pasqyra ime keshtu me tregon mua. Shihemi rrall, megjithse dua te te shoh me shpesh. Dua mos te te ket cast qe te na ndaj. Dikur tekstin e kengeve qe ti pelqeje un se kuptoja, sot i di permendesh, dhe ky eshte ndryshmi im. Duhet te te kuptoj dhe do ta bej me cdo kusht, te prmtoj. Je gjithca qe kam, te lutem behu pjes e jetes sime. Lejome te te behem dhe un pjese e jete tende. Sdo ket lumturi me te madhe, te pakten nga ana ime.

Po e filloje te shkruaj kete leter per ty, edhe pse edi shume mire se ndoshta asnjehere s'do e lexoshe,
ska gje,
por nje dite kur mos te me kesh afer, do kerkosh te gjeshe gjurmet e mia, gjithkun nga i kam lene,,
Do fillosh te mundohesh te kuptoshe se ç'ka ndollte me mua, ne mendimet e mia ,ne zemren time...
Ajo te ka dashure si e marre ne çdo moment te jetes se saje nga dita qe syte e mi u takuan rastesisht me te tute.
Kane kaluar shume vite qe atere dhe çdo dite e ore e çaste te kam dashure po aq shume, sa nuk arrij ta pranoje dote te jesh pran meje e te mos ndiej prezencen tende aty.
kjo me vret pa mase dhe me ka vrare prej disa kohesh...
E di mire se ç'do gje qe lind edhe vdes por se pranoje kete kurrsesi, jo dhe pak,,,,
Krejt indiferente jam tashme, asgje s'me ben pershtypje asgje s'me pelqen, as bota as jeta... pyes veten si t'ia bej te jetoje ne zemer kaq te shkaterrua nga mungesa jote,, je me mua ç'do mremje ç'do mengjes, por s'je aty, kush edi ku je shpirti im??? Qe un i ndiej gjerat dhe pa i pare, ti nuk e kupton , por nje dite kur un te mos jetoj per ty, do rrealizoshe se me ke humbur pa kthim dhe me ke shkaterruar ç'do qelize te zemres time. Kam filluar vetes tia largoj dhimbjen per ty se po shohe se po çmendem, force gjeje vetem kur mendoje se duhet te te fitoj serisht edhe nese nga lollja gati dorezohem disa here por vazhdoje se s'mundem mos te te dua,,, Jetoje e kaloj ç'do dite kot pa ty,, dhe ti se ke kuptuar ende ndoshta apo s'don ta kuptosh??Kret boten e braktisa per ty,
vetem te me duash ti asgje tjeter s'kerkova nga jeta.
Por me sa shohe ti s'di te duash aq sa un dua, kapacitetin se paskemi te njejte, ,, kam vuajture per ty dhe kjo vazhdon pambarim me sa po shohe, çdo dite qe ka jetu e kam jetu vetem per ty, e ti per veten tane.
Jam munduar me ç'do kushe te arrije gjithshka ne ket jete gjate gjithe ketyre viteve,
vetem qe te te bej me te lumturin e meshkujve,
por nese s'te mjaftoj nuk di ç'are me ka mbetur te bej tjeter,,,
ndoshta te iki, ndoshta atje ku ti s'do degjosh me per mua, atje ku s'do te mun te te them pa fund çdo ore e minut TE DUA . ( ndoshta keshtu do kuptoje si eshte per ty me mire por kujdes!!!)
Luse zotin shpirti im te te ndihmoje te me kthehesh perpara se te te iki un,
se nuk do tia lejoj vetes te te kthehem edhe njehere...
Hyre ne zemren time pa trokitur e shpirtit tim ia vodhe qetsin ,shpejt u bere pjes e jetes sime.Ti erdhe n jeten time por me vete solle edhe shum dhimbje e lot.Sa here te mendoj syte me mbushen lot e kur mendoj se dashuria jone eshte diqka e pa mundur dhembja shpitin ma shkatrron.Per kete arsye edhe e mbaj te fshehte kete dashuri kaq te madhe e qe po me mbyt qdo dite nga pak .E ti vazhdo jeto i lumtur se kur ta shof se ti je i lumtur edhe un sado pak do te ndjehem me mir e ate qfar ndjej per ty nuk do ta kuptosh asnjehere.

Vetëm ty të dua,me dashuri dhe sinqeritet sonte do të shkruaj këtë letër për ty,ty që zemrën ma rëmbeve,ty që ma ndryshove jetën time,ty që të dua dhe do të duapër tër jetën.
Ndoshta me këto fjalë nuk dot mjafton që të tregoj se të dua,edhe psepër ty po vuajaq shum, sa që edhe letra është duke ikur nga lotët e mi,dhe shpresoj që një dit të vish dhe tmi fshish ti kta lot që rjedhin vetëm e vetëm për ty.Edhe sa duhet të pres që ti tma falësh dashurin tënde,pa të cilën nuk mund të jetoj, edhe sa duhet të pres që ti tmë thuash të dua,jeta është e vështir,por edhe e bukur,por sikur të jesh ti pran meje,ajo do të ishte si njëpallat dashurie,në të cilin dot jetonim vetëm ne të dy,si dy lule të posaqelura,si dy zogj duke fluturuar,si dy dashnor t'vërtet,un jetoj vetëm për ty,dhe nuk dua që t'shoh me tjetrin.
Zemër vetëm ty të dua, po ti a më don.

E thelluar në heshtjen misterioze rri pranë dritares dhe shikojë natyrën.Asgjë nuk më tërheq as pamja e bukur e natyrës e asgjë tjetër....
Lumturia,kënaqësia,gëzimi im janë shuar.
Ti tani je larg meje,shkove në një botë të pa kthim,në botën e amshimit ENGJULLI IM....
Që dita kur ike ti,nuk më janë terur lotët.Më thanë se një ditë do të më kaloj e tërë kjo dhe do të kem vetëm në kujtime dhe në ëndërra,por joo unë edhe sot mbas 5muaj nuk po mundem ta bind vetën se ti më "ENGJULLI IM" nuk bën pjesë në mesin e të gjallëve,por as i vdekur jooo sepse nga zemra ime dhe nga mendja ime nuk do të shlyej për jetë e mot....
Kaluan ditë,javë,javët u bëhen muaj e muajt do të bëhen vite dhe unë ende do të qaj për ty "ENGJULLI IM"....
Shumë plane për të ardhmen ishin të lidhura me ty.Ato u shuan por dashuria dhe kujtimi i qdo gjëje sa ishim bashkë do të jenë të përjetshme.....
Goditës qe lajmi i zi,që më erdhi.Humba dashurinë time te vetme.S'kam fjalë ta përshkruaj dhimbjen për humbjen tënde....!
Ajo është thellë,shumë thellë në zemrën time....
Ti jeton në zemrën time dhe do të më mungosh shumë derisa një ditë të takohemi sërish "ENGJULLI IM".....

Të lutem x.. mos më harro edhe kur te vdes një kuror mbi varr ma dërgo...Ne çdo sekond te mendoj ne çdo ëndërr te shikoj edhe nji her dua te perqafoj dhe kur s'të harroj, Tujt prit te dera me kaluan shumë pranvera, ah çka te bëj un e mjeri...Githmon rri ne mendime Shoqja pergezoet me simpatin time , Ku e pate besën qe ma pate dhen ndoshta tjetres jake dhen . Dashuria e par me mall e kujtoj ,këngët e dashuris për ty i kendoj dhe për ty nat e dit vajtoj, Iluzionet e mia nuk ekzistojn Dashuria ime ka mbaruar për gjithmon nuk dua te jem gjall sepse ti zemren ma ke vrarë, me Dashurin e par drite syve tmi ishe pse ,u largove pse, me mashtrove , pse aq shpejt me harrove. fluturoj biybyli shkoj e ra ne deg a e din G.... se ti zemren ma ke djeg , Sa shum shpresa ne ty kam pas, tash ne emër smund te thras smud te thras se skam fuqi, ty te kam besuar ti me le ne Vetmi , fjalët e botës na kan nda, ndoshta tash je duke menduar ,ndoshta emrin ma përmend, i dashuruar ne një vede. do të kujtoj plot me mall zdo te harroj sa te jem gjall, Kam shkuar larg në gurbet se dashnorja më ka len vete, me Shoqen time është dashuruar smundje te madhe ka hapur....NUK E DI PSE U NDAM , PSE U NDAM NE KET PRANVER PER MUA LULET ZDO TE LULZOJN PA TE PUTHUR EDHE NJI HER, Pse x.... kështu veprove , pse me tradhtove do të me djegesh do të me bejsh hi, do të me shtish ne dhe te zi .